“ตอนนี้วิญญาณของเขากำลังเดินทางมาอยู่ครับ ว่าแต่คนต่อไปนี่ ดูท่าจะเป็นคนดีมากเลยนะครับ ไม่ได้เจอคนแบบนี้มานานแล้วแหะ”
“งั้นเหรอ”
“อืม… วัฒนา ชินสวัสดิ์ ตายด้วยอายุขัย 32 ปี จากอุบัติเหตุทางรถยนต์-“
“ว่าแต่ความดีที่เขาทำเนี่ย มันจะคุ้มกับรางวัลที่เขาจะได้หรอ”
“… ก็ถ้าเขาตัดสินใจจะรับมัน มันก็คุ้มแหละครับ”
“อย่างที่นายพูด คนดีแบบนี้เริ่มหายาก แล้วก็คุยกันยากด้วย ฉะนั้นเตรียมใจหน่อยแล้วกัน อะ เล่าประวัติต่อสิ เวลาผ่านไปช้าจริง”
.
.
.
“เอ่อ… ที่นี่คือสวรรค์ใช่ไหม? แล้วพวกท่านละ คือใคร”
“แล้วแต่คุณจะคิด ยังไงก็ตาม คุณไม่ต้องกังวลหรอก ที่นี่มันก็คล้ายกับสวรรค์นั่นแหละ”
“ถ้างั้นที่นี่ก็ไม่ใช่สวรรค์?”
“ผิดหวังหรอ?”
“…”
“คุณรู้หรือเปล่าว่าตอนที่คุณยังมีชีวิตอยู่เนี่ย คุณทำความดีไว้มหาศาลเลยนะ แล้วก็มีหลายครั้งที่ผู้คนซาบซึ้งกับการกระทำเหล่านั้นของคุณ ความรู้สึกดีๆ เหล่านั้น แม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้โลกนี้ดูจรรโลงใจขึ้น อย่างน้อยก็สำหรับพวกผมแหละนะ และถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย แต่ตอนที่คุณทำความดีนั้น คุณทำให้คนรอบข้างคุณอย่างเต็มที่ ซึ่งตรงนี้ทำให้พวกเราชื่นชมคุณมากเลยล่ะ”
“อ่า ครับ ถึงผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ แต่เอาเถอะ ถ้านี่คือโลกหลังความตาย ผมคิดว่าผลลัพธ์มันออกมาดีกว่าที่คิดแล้วกันนะ แต่เมื่อกี้พวกคุณพูดถึงแต่กรรมดีของผม แล้วกรรมชั่วล่ะ?”
“เถอะน่า พี่งตายมาไม่ใช่หรอ ทำไมใจร้อนจัง”
“… แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว จะตั้งใจทำหรือไม่ก็ตาม แต่เรื่องแบบนี้ค่อยไปจัดการในชาติหน้าเถอะ ส่วนในตอนนี้เนี่ย คุณจะต้องอยู่ที่นี่เป็นหลายร้อยปี และคุณมีอิสระทำอะไรก็ได้อย่างที่มนุษย์จะทำ จะไปกังวลทำไม เอ้า ก็แค่คิดสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นนั่นแหละ ไม่ต้องให้พวกเราสอนใช่ไหม
“คุณก็รู้ ตอนนี้ผมยังไม่ต้องการอะไรแบบนั้นหรอก ผมอยากจะคุยกับพวกคุณต่างหาก พวกคุณเป็นใครกันแน่ถ้าไม่ใช่มนุษย์”
“เราไม่ใช่สิ่งมีชีวิตสูงส่งอะไรหรอก แต่เราควรปล่อยให้คุณสงสัยต่อไปจะดีกว่า จริงๆ แล้วถ้ามีอะไรขัดใจอีกก็ถามมาเถอะ ยกเว้นเรื่องนั้น”
“อืม ผมขอถามแค่นั้นแหละ แต่ว่าผมควรจะระบายซักหน่อย ถึงการที่ผมมาอยู่ที่นี่ได้มันจะน่าดีใจก็เถอะ แต่พวกคุณรู้หรือเปล่าล่ะว่าการทำความดีสำหรับผมมันไม่ได้ทำให้มีความสุขขนาดนั้น ก็ถ้าบางครั้งผมเห็นว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำแล้วละก็ ผมยอมรับเลยว่าผมไม่ได้สนคนพวกนั้นเท่าที่เห็นเลย ไม่รู้สิ ถ้าผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันทำให้เกิดเรื่องดีๆ ขึ้นอีกหลายอย่าง มันก็คงเป็นเรื่องน่ายินดีละมั้ง แต่มันจะไปช่วยอะไรถ้ารู้ตอนนี้ล่ะ ก็ผมตายแล้วนี่”
“การตายของคุณมันเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครควบคุมมันได้หรอก แล้วก็เรื่องในอดีตเหล่านั้นนะ คุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไรหนิ มนุษย์ทุกคนไม่ได้เพอร์เฟคอยู่แล้ว ทางที่ดีคุณก็แค่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วก็ไปใช้ชีวิตที่สองเถอะ”
“เขาถึงบอกว่าให้รีบสะสมความดีก่อนตายยังไงล่ะ”
“ผมคิดว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันกำลังเยาะเย้ยผมอยู่ คิดว่ามันตลกหรือเปล่า ที่- ที่ผมพึ่งแต่งงานไปเมื่อเดือนที่แล้ว ผมยังจำได้ว่าเราสัญญาจะมีลูกกันซักสามคน สามคนเชียวนะ เรื่องสะสมความดีอะไรนั่นนะมันไม่มีประโยชน์อะไรกับผมเลย ผมแพ้แล้วล่ะ ผมมีกิเลสของผม ผมไม่สามารถที่จะอยู่ต่อที่นี่ได้ตราบใดที่ผมรู้ว่าผมจะไม่ได้เจอภรรยาของผมเป็นตัวเป็นตนอีก มันไม่มีประโยชน์เลย”
“อืม วิญญาณที่ไร้กิเลสก็คงจะเข้านิพพานไปแล้วล่ะ แต่วิญญาณพวกนั้นมันไม่ใช่ของมนุษย์ ก็นะ ความทุกข์ที่เกิดจากกิเลสของมนุษย์นี้มันไม่เที่ยงหรอก มีอะไรจะพูดอีกไหม”
“ผมพูดต่อได้ ผมคิดว่าผมยังมีคำถามหลายอย่าง ต่อคุณ ต่อชีวิต และก็ต่อระบบวงเวียนชีวิตที่ผมกำลังเผชิญอยู่ แต่ผมรู้ดีว่าทำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ผมจะไปอยู่คนเดียวเงียบๆ แล้ว อย่าเสนอหน้ามาแล้วกัน”
.
.
.
แด่มนุษย์ทั้งหลายที่ยังยึดติดกับกิเลสอยู่ ท่านยังจะคิดว่าสวรรค์เป็นการปลดปล่อยขั้นสูงสุดอยู่หรือเปล่า ความจริงก็คือ เมื่อมันมาอยู่ตรงหน้าท่านแล้ว ท่านจะทำได้แต่ร้องให้อย่างเดียว
จงร้องให้เสียเถิด ต่อจากนี้ นั่นคือครั้งสุดท้ายที่ท่านจะรู้สึกดั่งปรารถนา รู้สึกเหมือนมนุษย์คนหนึ่ง
“สรุปก็ทำใจได้ซักทีสินะ คุณ”
“เขาไม่ลุกขึ้นมาตอบหรอกน่า มาเตรียมจัดการกับวิญญาณดวงต่อไปได้แล้ว”
“นี้เขาเลือกที่จะหลับตลอดไปจนกว่าเขาจะต้องไปเกิดใหม่งั้นเหรอ ถ้าจำไม่ผิด วิธีแบบนี้ก็เคยมีคนทำใช่ไหม”
“ใช่ครับ แล้วก็ไม่ใช่คนสองคนหรอกนะครับ แต่ส่วนใหญ่พวกเขาเลือกที่จะทำอย่างนั้นก็เพราะเขาเบื่อที่นี่ต่างหาก”
“… เพราะอย่างนั้นไงรายนี้ถึงติดใจฉันเป็นพิเศษ เขาเข้าใจสถานการณ์ของเขาดี ถูกแล้วล่ะ ที่นี่ไม่ใช่ “สวรรค์” ที่มีรูปร่างตามที่มนุษย์คิดกันไว้ เราไม่ได้พยายามที่จะไปทำตัวว่าเราเข้าใจพวกเขา เราแค่มีหน้าที่ให้สิ่งที่เขาต้องการในตอนสุดท้าย และพวกเขาก็จะสลายไปซักวันเอง”
“แต่ว่านะ ถ้าพวกวิญญาณเลือกที่จะรอเวลาสลายไปเองแทนที่จะเลือกใช้เวลาบนนี้เนี่ย อย่างนั้นควรเรียกว่าขี้ขลาด หรือจริงๆ แล้วฉลาดล่ะ”
“จะเสียเวลาคิดเรื่องแบบนั้นไปทำไม เราหาข้อสรุปไม่ได้หรอก นายกับฉันไม่ใช้มนุษย์หนิ”
ที่ว่างเปล่าแห่งนี้ก็ยังคงมีวิญญาณวนเวียนอยู่ต่อไป บ้างได้อยู่ต่อด้วยความสุขสบาย บ้างถูกคุมขังตามกรรมชั่วที่ก่อไว้ ทุกอย่างดำเนินต่อไปจนกว่าที่จักรวาลจะแตกสลายนั่นแหละ แล้วคุณละ คิดว่าตายแล้วเราจะไปไหน!?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in