เหลือเวลาทำอีกนิดเดียว แต่งานยังไม่ถึงไหน...

ต่อจากนี้จะมีแต่การเย็บและเย็บเท่านั้น 

ก่อนอื่นเราต้องเริ่มหากระเป๋าที่จะใช้ทำฉากได้แล้ว แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่ถูกใจ อุตส่าห์ไปเดินตามแหล่งขายกระเป๋าแล้วก็ไม่มี จะทำเองก็ไม่น่ารอด เราก็เลยคิดเล่น ๆ ว่าทำเป็นผืนผ้าเลยดีไหม ไหน ๆ ก็หา

กระเป๋าไม่ได้แล้ว เลยออกมาเป็นผืนผ้าที่มีฉากตั้งขึ้นมา เป็นฉากป่าตอนกลางวันที่มีทั้งป่าดงดิบและป่าเต็งรัง ส่วนตอนกลางคืนก็เป็นฉากดูดาว มีแม่น้ำสายเล็ก ๆ ไว้เล่น ก็เหมือนเอาแบบที่ทำกระเป๋ามาปรับเป็นผืนผ้าแทน ครูที่ปรึกษาก็โอเค ถ้าหากระเป๋าไม่ได้ก็ทำแบบนี้แทนก็ได้

สรุปได้ทำจริง เย่! 

พอมั่นใจว่วาจะทำแบบไหนแล้ว ก็ได้เวลาหาผู้ช่วย นั่นก็คือ "แม่"  ทีแรกที่เราเย็บสัตว์เราเย็บตัวเล็ก

มาก ๆ แม่ก็เลยช่วยไม่ได้ แต่พอมีผืนผ้าชิ้นใหญ่ ขนาด 55 x 70 เซนติเมตรแล้ว ก็ได้เวลางัดสกิลเย็บผ้าของแม่ออกมาใช้ ถือว่าได้ใช้เวลาร่วมกับคนในครอบครัว

ในส่วนของต้นไม้สำหรับเราค่อนข้างยากในการออกแบบ เพราะเราแทบไม่มีแบบต้นไม้จากผ้าสักหลาดที่เป็นต้นไม้ไทยเลย มีแค่ภาพจริงให้เรามาจินตนาการต่อเอง ซึ่งกว่าจะออกมาดูใกล้เคียงกับต้นไม้ไทย ก็ยากอยู่ ตอนนี้เราทำต้นไม้เสร็จแค่ 2 ต้น คือ ต้นไทร จากป่าดิบ และต้นเต็งจากป่าเต็งรัง

ส่วนสัตว์ตัวอื่น ๆ ที่เราทำเพิ่มมา คือ นกเงือก กวางป่า ชะนี หมีควาย ช้าง จากป่าดิบ ส่วนป่าเต็งรังมีนกแซงแซวหางบ่วงใหญ่กับนกหัวขวานเขียวตะโพกแดง ส่วนที่ยากของการทำสัตว์คือ การพยายามทำให้สีขนของพวกมันสมจริงมากที่สุด โดยเฉพาะพวกสัตว์บนต้นไม้ที่เราใช้เทคนิคจิ้มขนเฟลต์ เพิ่มสีสันลงบนผ้าสักหลาด แรก ๆ สนุกนะ แต่จิ้มไปก็เริ่มท้อ เพราะขนไม่ติดกับผ้าสักที เพราะเราต้องการให้ของเล่นทุกชิ้นของเราแข็งแรงที่สุด ต่อให้เด็กกระชากมันก็ห้ามหลุด ก็เลยเสียเวลาไปเยอะหน่อยกับการเย็บสัตว์แต่ละตัวให้แข็งแรง 

สุดท้ายเราก็ทำได้เท่านี้ก่อนนำสื่อผ้าไปทดลองกับเด็ก

สู้ ๆ นะเจ้าวานรนอนเช้า...