"โคบายาชิ?"

"อืม...โคบายาชิ..."

"คุณหมายถึงวาทยากรชื่อดังจากแดนอาทิตย์อุทัยนั่นน่ะหรือ?"

"อ้อ! คงจะหมายถึงลูกชายเขาสินะครับ"

"โคบายาชิ ชัดเจนน่ะ"

นักศึกษาดนตรีคลาสสิก เอกเครื่องเล่นเชลโล, ลูกชายคนสุดท้อง, นักรับจ้างเป็นแฟน 

TW: death, ghost

ผมไม่รู้จะอธิิบายเกี่ยวกับตัวชัดเจนยังไง ถ้าในสายตาคนทั่วไปเขาก็เป็นคน จืดจางที่หน้าตาดี ผมรู้ว่ามันประหลาด ชัดเจนเป็นคนประเภทที่สมมติิว่าในห้องประชุมรวมตัวกันนับร้อย พวกกลุ่มคนหน้าตาดีจะมีแสงหรือออร่าเรืองรองออกมา แต่กับชัดเจนมันไม่ใช่ มันไม่โดดเด่น กลืนหายสนิทไปกับคนธรรมดาทั่วไป แต่ถ้าคุณเดินผ่าน คุณจะรู้สึกทึ่งและงุนงงทันทีว่าทำไมถึงไม่สังเกตเห็นเลยนะทั้ง ๆ ที่ลักษณะทางกายภาพออกจะ โดดเด่น ไม่ต่างจากกลุ่มคนที่กล่าวก่อนหน้าเลยสักนิด มันน่ะ เป็นคนประเภทนั้น 

แต่ถ้าปรับมามองในมุมมองของนักดนตรี ชัดเจนเป็นนักเชลโลที่เก่งมาก ถึงแม้เขาจะอายุแค่ยี่สิบ และยังคงสถานะของการเป็นนักเรียนดนตรีอยู่ แต่ความสามารถของมันจัดอยู่ในระดับมืออาชีพสบาย ๆ ผมรู้มาว่าครอบครัวโคบายาชิเป็นครอบครัวนักดนตรีขนานแท้ พ่อของชัดเจน หรือ คุณฮิโรกิ นั่นน่ะวาทยากรชื่อดังที่ผ่านเวทีใหญ่ ๆ มานักต่อนัก ส่วน แม่ของเขา คุณอะไรนะ พริิม? ใช่ พริม! คุณพริม รู้สึกว่าจะเป็นคนไทย และเป็นนักร้องโอเปร่า เขาว่ากันว่าถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอคงเป็นนักร้องโอเปร่าที่มีชื่อเสียงระดับต้น ๆ ของโรงอุปรากร แต่น่าเสียดายที่เธอจากไปตอนอุบัติเหตุรถยนต์ที่อิตาลี ผมไม่รู้อะไรมากกว่านั้น เห็นว่ากันว่าปิดข่าวน่ะ ต่อมาก็ ชัดแจ้ง พี่ชายแท้ ๆ ของชัดเจนนั่นแหละ เขาเล่นไวโอลิน ร่วมขึ้นแสดงกับพวกวาทยากรชื่อดังก็หลายเวที แต่ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ ก็หายตัวออกไปจากวงการเสียอย่างนั้น ลือกันว่าเขามีปัญหากับมือ —คุณอาจไม่รู้พวกนักดนตรีถนอมมือตัวเองเสียยิ่งกว่าอะไร เลยกลายเป็นว่าเขาหายตัวไปตอนที่อายุครบยี่สิบปีพอดิบพอดี นับมาถึงตอนนี้ก็สี่ปีได้แล้วมั้ง

จะว่าไปผมก็เหมือนแฟนคลับมันเลยนะเนี่ย

ถ้าจะให้ผมอธิบายเกี่ยวกับนิสัยของชัดเจนแล้วล่ะก็ อย่างที่บอกไปด้วยความที่มันมีลักษณะเฉพาะตัว หายไปกับวงสังคมเนียนยิิ่งกว่ากิ้งก่า เงียบ ๆ ไม่ค่อยได้สุงสิงกับใครมากนัก ไม่ได้หมายความว่าเก็บตัว มันยังไปเที่ยวหรือสังสรรค์กับคนอื่นได้ แต่แค่จะมีจุดที่อยู่ ๆ ก็หายตัวไปเลย เจออีกทีคืือนั่งนิิ่ง แล้วถ้าดันเห็นผมมาตามหาก็จะบอกว่า "กูเหนื่อยแล้วว่ะ อยากกลับบ้าน" ด้วยสีหน้าจ๋อง ๆ นั่นแหละ ที่ตลกอย่างหนึ่งคือชัดเจนเข้าใจว่าการยิ้มให้คนแปลกหน้าคือการผูกมิตรที่ดี ดูไม่มีพิษภัย เป็นคนสุภาพขึ้นทันตาเห็น ทั้ง ๆ ที่มันน่ะคือคนห้าว ปากดี แถมไม่กลัวคน แล้วพวกเราก็มารู้กันทีหลังว่าคนส่วนใหญ่มักคิดตรงกันว่า รอยยิ้มนั่นกวนประสาทสิ้นดี

นี่คือทุกอย่าง ไม่สิ น่าจะเกือบ ทุกอย่างที่ผมรู้เกี่ยวกับตัวโคบายาชิคนสุดท้อง ถ้าคุณอยากรู้อะไรเพิ่มเติม ไปถามเจ้าตัวเองคงจะดีกว่า 

นั่นน่ะ มันเดินมาโน่นแล้ว

คนจืดจางหน้าตาดี ที่ผมว่า

___________________________

มันไม่เคยชอบชื่อของตัวเอง แม้ใบหน้าที่หวานเกินกว่าผู้ชายจะรับกับชืื่อ เจน อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ชัดเจนไม่เคยพึงพอใจ โดยเฉพาะเวลาผมเรียก มันมักทำหน้าไม่สบอารมณ์ แล้วบอกว่าแม่รักพวกเราไม่เท่ากัน หนักสุดก็คงจะเป็นช่วงก่อนที่แม่จากไป มันงอแงจะเปลี่ยนชื่อให้ได้ ชัดแจ๋ว ชัดแจ่ม ชัดเจี้ยม สารพัดชื่อประหลาดถูกเสนอขึ้นท่ามกลางวงสนทนาข้าวเย็นบ่อยครั้ง จนคุณฮิิโรกิ หรือพ่อของเราจดบันทึกเป็นไดอารี่อย่างจริงจังพร้อมกับเขียนกำกับบนปก ว่าด้วยชื่อประหลาดของลูกชายคนเล็ก

ตลกดีไหมล่ะ น้องชายผม

ได้ข่าวมาว่าตอนนี้มันยังรับจ้างเป็นแฟนอยู่ ประหลาดดีนะ คนที่ชอบอยู่บ้านจนแทบจะหลอมติดเป็นส่วนหนึ่ง ดันยังทำอะไรแบบนี้ รู้มาว่ามันค่อนข้างจะใช้พลังงานสูง การเอาใจคนน่ะ พอนึกออกไหม? 

มันเริ่มมาจากตรงไหนนะ น่าจะสมัยนั้น เท้าความกันก่อน พวกเราเป็นลูกของนักดนตรี แต่ก็เป็นปกติิทั่วไปที่มนุษย์จะมีงานอดิเรกนอกเหนือจากสิ่งที่ชอบ สิิ่งที่ถนัด หรืือสิ่งที่พึงเป็น ย้อนกลับไปหลายปี ประมาณสี่หรือห้าเห็นจะได้ ตอนนั้นผมเพิิ่งจะวางมือจากการเป็นนักดนตรีอาชีพ ผมเสพติดซีรีส์เชอร์ล็อค โฮล์มส์อย่างหนัก ฝันอยากเป็นนักสืบสักครั้งจนกระทั่งได้เป็นจริง ๆ เพื่อนสมัยมัธยมติดต่อมาพร้อมกับงานอย่างการสืบสาวเรื่องความสัมพันธ์ หรือ สืบชู้ โดยให้เหตุผลว่าผมดูกลมกลืนดี ดูเป็นพวกมีอันจะกินจนไม่ได้สนใจเรื่องอะไรแบบนี้ นี่มันแขวะกันอยู่หรือเปล่า รู้อะไรไหมพวกเราดันทำงานได้อย่างดีเยี่ยมจนกลายเป็นที่รู้จักในวงการ และชัดเจนก็เป็นส่วนหนึ่งในผลงานนั้น โดยผมกับเพื่อนมีตำแหน่งคือหาข้อมูลและส่งงานให้ลูกค้า ส่วนการเข้าหาเป้าหมายและถ่ายภาพ นั่นคือหน้าที่ของนายเจน พนักงานพาร์ทไทม์ร้านกาแฟ พนักงานร้านสะดวกซื้อวันเดียวแล้วลาออก รับจ้างกินข้าว รับจ้างเป็นแฟน สารพัดหลากหลายอาชีพได้ผ่านตัวน้องชายมานับไม่ถ้วน จนผมคิดว่ามันคงเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่น่าจะใช้ชีวิตได้คุ้มเลยทีเดียว

แต่มีขึ้นก็ต้องมีลง พวกผมทำงานนั้นกันได้ระยะหนึ่ง แทบจะเป็นจุดสูงสุดของพี่น้องสายลับเลยก็ว่าได้ ผมก็วางมืือแล้วกลับเข้าสู่วงการดนตรีอย่างเต็มตัวอีกครั้ง ส่วนชัดเจนก็มุ่งไปทางเรียน โดยถูกพ่อส่งมาเรียนในเมืองผีสิง ออสเตรเลีย —กูเกิ้ลน่ะ มันเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่มีความโดดเด่นอะไรเลยยกเว้นทัวร์วิญญาณที่เด้งขึ้นมาเป็นผลการค้นหาต้น ๆ อารมณ์ประมาณทัวร์สิ่งลี้ลับในเอดินเบิร์ก นักท่องเที่ยวรีวิวกันใหญ่ว่าติดอันดับควรมาก่อนตาย ตลกดี ในตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องให้ไปเรียนไกลถึงอีกฟากทวีปขนาดนั้น แถมซ้ำโรงเรียนดนตรีดี ๆ ในยุโรปก็มีถมไป จนกระทั่งรู้เหตุผลว่า เพราะเพื่อนสนิทสอนอยู่ที่นี่ และเขาหวังปั้นเด็กนั่นให้เป็นนักเชลโลที่ยอดเยี่ยมคนหนัึ่ง ผมจึงคลายความกังวลทั้งหมดลง

ทำนองนั้น

หมายถึงเรื่องของชัดเจน ก็ทำนองนั้นแหละ ตามที่ผมว่า