มีเส้นคั่นบางๆที่ฉันได้ขีดมันขึ้นมาเอง...

ที่ซึ่งฉันอนุญาตให้ทุกๆ คน มาถึงได้เพียงเท่านั้น

ในวันหนึ่งที่ฉันได้พบเธอและให้ความไว้วางใจมากพอ

ฉันที่เป็นฝ่ายเอื้อมมือออกไปเหนือเส้นบางๆ นั่น กอบกุมมือของเธอ 

ออกแรงดึงอย่างแผ่วเบาพร้อมกล่าวคำอนุญาตด้วยตัวของฉันเอง

อนุญาตให้เธอเข้ามาในอาณาเขตพิเศษของฉัน อนุญาตให้เธอเข้ามาอยู่ในอาณาเขตบริเวณที่ฉันวางใจ

... จนบางครั้งบางที ฉันอาจลืมคิด ลืมมองย้อนกลับไป ในมุมมองของเธอ ...

เธอเองก็คงมีเส้นแบ่งเขตแดนบางๆ สำหรับความสัมพันธ์ที่เธอสร้างขึ้นเช่นกัน

ที่ซึ่งเธอจะต้องเป็นผู้กล่าวคำอนุญาต

เพียงแต่ฉันที่หลงวนอยู่ในห้วงอารมณ์ความรู้สึก จนมองเห็นแค่ความรู้สึกของตัวฉันเอง

คิดไปเอง ตัดสินไปเอง ว่าเธอได้กล่าวคำอนุญาตนั้นแล้ว

รู้ตัวอีกทีตอนที่บางอย่างใกล้จบลงได้รู้สึกตัวตอนที่หมอกของอารมณ์รอบๆ ตัว 

ที่อาจเป็นฉันเองที่สร้างมันขึ้น ค่อยๆ จางหาย และหายไปราวกับว่าไม่เคยมีอยู่

ถึงได้มองเห็นชัดขึ้นว่าฉันยังคงยืนอยู่ที่หน้าเส้นเขตแดนทางเข้าอาณาเขตพิเศษของเธอ

...ฉันตระหนักได้ในทันที ฉันไม่เคยได้รับอนุญาต ...

 Ailess P.❁

❁☆☾❁☆☾❁☆☾❁☆☾❁☆☾❁☆☾❁☆☾❁☆☾