ประเภท: Oolong Tea (อู่หลงแก่)
ส่วนประกอบ: ใบชา
จุดเด่น: กลิ่นคล้ายอบเชยจีน, สมุนไพรยาจีน, เปลือกไม้, ควันไฟ มีรสฝาดแหลม




ต้นไม้สูงใหญ่เอนใบลู่ลม ฤดูใบไม้ผลิเดินทางมาถึงระยะใหญ่แล้ว
เขาไม่ได้อาศัยอยู่ในป่า เพียงแค่นั่งอยู่ในป่า
สวมกิโมะโนะสีเปลือกไม้เข้ม ประดับลายดอกไม้กระจิดริด
ความงามผลิกลีบกระจายสีขาวเป็นเส้นปะด้ายเดี่ยวยากต่อการสังเกต
แม่ของเขาถือวิสาสะปักไว้เมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่เขาจะฝึกปรือผลักดันตนเองเป็นซามูไร
แต่แรกเขาไม่ชอบมัน เขาบอกแม่ว่าชุดนั้นทำให้ทหารกล้าหมดความแข็งแกร่ง
คำคนช่างผกผัน... ตอนนี้เขาใส่มัน หลังจากวันที่แม่จำต้องลาโลกไป


สิ่งต่างๆถูกย้อมด้วยอดีตกาลผ่านเวลาและนาฬิกาไม้เรือนใหญ่
เขากลับกลายเป็นซามูไรพเนจร
สู้เพื่อความดี แต่บางทีเขาเคยนึกอยากวางมือจากคาตานะปลิดชีพคน
การฆ่าคนชั่ว จริงหรือที่จะบอกได้ว่าเราเป็นคนดี?
สิ่งใดเป็นมาตรฐานสามารถใช้ตัดสินกัน...


เขามักนั่งเงียบๆ ตรงนี้เสมอ ณ โขดหินต่ำเตี้ยกลางต้นไม้สูงใหญ่ที่ได้ขึ้นชื่อว่าป่า
สายตาทอดวางระยะไกลแต่ใกล้พอที่จะเห็นที่พักพิงเดียวสำหรับมนุษย์
บ้านสร้างจากไม้ไผ่ มุงหลังคาด้วยหญ้าแห้ง และชายคนหนึ่ง
ชายคนที่เขาไม่เคยย่างกรายเข้าไปใกล้เกินกว่าระยะปัจจุบัน
ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ หรือเหตุผลใดถึงได้พาร่างกายและจิตใจออกมาห่างไกลจากชุมชน


ความงามของชายผู้นั้นสะท้อนในดวงตานิ่งงัน
เขาสูดความสุนทรีย์เข้าปอดในขณะที่บ้องยาสูบโลหะถูกอัดเต็มไปด้วยยาเส้นกำลังเผาไหม้
ควันสีขาวเทาขนาดย่อมพร่างพรูออกมาแทนความพึงพอใจ
เขาหลงใหลชายผู้นั้น... ใบหน้า เรือนกาย จริตจะก้าน
หรือแม้กระทั่งความนิ่งเย็นคลับคล้ายสายลมโชยอ่อน
รอยยิ้มถูกจุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย
เขาคงไม่เข้าไปใกล้มากกว่านี้ ยินยอมที่จะอยู่ในระยะห่างขนาดกำลังดี
เป็นระยะห่างที่เขามั่นใจว่าตนเองสามารถเชยชมบุปผางามตรงหน้าได้ตลอดไป .