คือเรื่องมันมีอยู่ว่า..
ตอนนี้เราว่าง ไม่มีงานทำ หางานจนเหนื่อยแต่ก็ยังไม่เจองานที่ถูกใจ ทั้งเราไม่ถูกใจเค้า และเค้าไม่ถูกใจเรา

คือเราเพิ่งจบป.โทจากต่างประเทศ เดี๋ยว อย่าเพิ่งกรอกตา อย่าเพิ่งเบ้ปาก เพราะเราไม่ได้เป็นผู้ลากมากดีจบจากฝั่งยุโรป หรือ อเมริกา เราจบจากจีน! เอออ แผ่นดินใหญ่นั่นแหละ ไม่ใช่ฮ่องกง หรือใต้หวันด้วย

แล้วคือเมื่อวันก่อน เรานัดเจอเพื่อนสาว นางเป็นแอร์ นานๆนางจะกลับบ้านที เลยคุยกันนาน และด้วยวัยที่ล่วงเลยมาถึงเกือบ 30 ปี หัวข้อที่เราคุยกันมันจึงไม่ใช่เรื่องแฟชั่น เรื่องกิน(เผือก) เรื่องผู้ชาย(เพราะแม่มมีน้อยเหลือเกิน) อีกต่อไป แต่ว่ากันด้วยเรื่องการออมเงิน และการลงทุน

คือทุกวันนี้ไม่ได้คิดอยากได้สิ่งของ(สักเท่าไหร่ แต่ถ้าใครซื้อให้ก็ยังรับอยู่นะจ๊ะ) แต่อยากมีอิสระภาพทางการเงิน เพื่อจะเกษียณตัวเองตอนยังอายุน้อย และมีเงินไปท่องเที่ยวเก็บประสบการณ์ชีวิตตามที่เราต้องการในเวลาที่เราต้องการซะมากกว่า

คือเราก็รู้นะว่าโอกาสที่จะทำอย่างนั้นได้ มันต้องมีธุรกิจ หรือทำอะไรเป็นของตัวเอง (แต่มันก็มาพร้อมความเสี่ยงมากกว่าการทำงานให้คนอื่นเช่นกัน) เพราะเราต่างผ่านการทำงานให้คนอื่นมาแล้ว ตอนทำงานเราตั้งใจ แต่ไม่กล้าพูดว่าเราไม่หมดไฟ เพราะเรารู้ว่าสุดท้ายทำไปมันก็ไม่ใช่ของ(ลูกหลาน)เรา

คือเราเห็นว่าคนนั้น คนนี้ เค้าประสบความสำเร็จในการเปิดร้าน ขายนั่น ทำนี่ แล้วเราก็อิจฉาที่คนเหล่านั้นเค้าเจอ gift หรือพรสวรรค์ หรือความชอบ หรือความถนัดเฉพาะทางของตัวเองตั้งแต่อายุน้อย แล้วเราก็อนาถใจ และสังเวชตัวเองว่าเราไม่มีพรสวรรค์ หรือไม่มีความถนัดอะไรเป็นพิเศษ แล้วเราก็เลยกลับมามองตัวเองอีกครั้ง

คือเรา(คิดว่าเรา)มีสิ่งๆนึงติดตัวที่มีและเป็นมาตั้งแต่เด็ก คือเราพูดมากก คือเราชอบคิด และสงสัยอะไรมากกว่าและไม่เหมือนคนอื่น คือเรามีทักษะในการเล่าเรื่อง​(ที่พรรณนาเสริมและเติมไข่)ไปมากกว่าคนอื่น และช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ตอนเราเรียนต่างประเทศ เอออ ที่แผ่นดินใหญ่นั่นแหละ เราได้ไปเที่ยวที่ใหม่ๆ ทำอะไรที่ไม่เคยทำ เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น และกินอะไรที่ชาตินี้ไม่คิดจะกิน อยู่มากเหมือนกัน

คือเราก็เลยคิดว่า ครั้งนี้แหละที่เราจะเริ่ม(เขียน)อะไรเป็นของตัวเอง ด้วยตัวเองดูสักครั้ง
คือถ้าถูกใจ หรือไม่ชอบใจยังไงก็มาบอกกล่าวกันได้ เราไม่ดุ เราใจดี เราตัวเตี้ยด้วย ​(บอกทำไม) ไม่ว่าคุณจะหลงเข้ามาอ่านด้วยตัวเอง หรือเราบังคบมา ก็ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ!

คือเรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ :)