วันนั้นอากาศหนาวจัด ลมพัดแรง ตรงจุดชมวิวริมหาดใต้แสงแดดใกล้เที่ยง ดีใจจริงๆที่เงยหน้ามาเจอเธอหลังจากที่ก้มหน้าก้มตาลงทะเบียนสำหรับการเดินทางกลับไทยอยู่นาน

สองคนนั้นเดินหายไปถ่ายรูปที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ม้านั่งตรงนั้นเลยเหลือแค่เราสองคน เสร็จจากการลงทะเบียนที่แสนวุ่นวายเธอเสนอว่าเราควรเดินเล่นและถ่ายรูปกันหลังจากนั้นสักหน่อย เราผลัดกันถ่ายรูปและยังมีรูปเซลฟี่คู่กันอีกด้วย

พอทนลมหนาวบาดผิวไม่ไหวก็พากันเดินกลับไปหาอีกสองคนที่ส่งข้อความมาว่านั่งรออยู่ตรงคาเฟ่ใกล้ๆ ระหว่างทางเราก็คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อย เรื่องสัพเพเหระ อดีต อนาคตหลังจากนี้ เธอขี้บ่นแต่ก็น่าฟังสำหรับเรา กับเพื่อนคนอื่นเรารับฟังทุกปัญหาที่มาปรึกษาอยู่แล้ว แต่กับเธอ เราอยากรู้เหลือเกินว่าวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง อะไรที่ทำให้เธอมีความสุขหรือเสียใจ มีอะไรที่อยากระบาย เพราะเป็นแบบนั้นเลยคิดขึ้นมาเองว่าคงจะชอบเธอเข้าแล้ว 

แต่ก็ช่างมันเหอะ 

การตกหลุมรักไม่ว่ากับหญิงหรือชายมันก็เหมือนกัน คือมันจะมาแบบไม่รู้ตัว ในจังหวะที่เรียบง่ายอย่างงั้นเอง