“แน่ะใช้ตาคุยอะไรกันอีกแล้ว” ดวงตากลมมองเพื่อนสลับพี่ชายอย่างจับผิดแต่ความเงียบและท่าทางไม่สะดุ้งสะเทือนทุกอย่างปกติจนคนเริ่มมีความหวังจะได้มาดองกันเริ่มออกอาการเซ็ง

                สรุปคู่นี้จะเข็นขึ้นไหมเนี่ยถ้าเข็นด้วยมือไม่ขึ้นสงสัยต้องใช้เครื่องทุ่นแรง...

                คนเป็นน้องหลุบตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้จากพี่ชายก่อนหันไปหาน้องสาวเพื่อน ชูนิ้วเป็นสัญญาณซึ่งฝ่ายนั้นก็รู้ทันทีว่าต้องการอะไรก่อนหันมาคว้าข้อมือเพื่อนหมับถึงขนาดคนไม่ทันตั้งตัวถึงกับร้องเสียงหลง

                “อะไร”

                “เจ้าสาวอยากให้ผูกนี่เป็นช่อดอกไม้สำหรับสาวโสด”

                “เฮ้ย...ไม่เอา”มือบางชักกลับทันทีเมื่ออ่านจุดประสงค์ของเพื่อนออก ใบหน้านวลออกอาการขลาดแขยง“ถ้าอยากผูกก็ผูกไปคนเดียวสิ มายุ่งอะไรกับฉันล่ะ”

                “ตามธีมงานไงผูกหน่อยเถอะ” ฐิตายังไม่ลดละในการล็อกมือเพื่อนเพื่อผูกช่อดอกไม้เข้ากับข้อมือให้ได้ทว่าการใช้มือข้างหนึ่งตรึงอีกข้างพยายามผูกก็ทำให้ไม่ถนัดนักจึงยังพันธนาการเพื่อนไม่ได้สักที

                “เขาขอความสมัครใจหรือเปล่าใช่ไหมคะน้อง”

                ประโยคหลังหันไปขอความช่วยเหลือกับสาวๆที่โต๊ะ แต่เพราะถูกฐิตาถลึงตาปรามน้องเจ้าสาวจึงได้แต่ส่งยิ้มแหยมาให้ก่อนหันไปคุยกันเองอย่างไม่รู้ไม่ชี้เล่นเอากณิศาถึงกับอ่อนใจ

                “น่าผูกเถอะ ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย”

                “ไม่เอาอะ”กณิศายังคงปฏิเสธ ก่อนกระซิบอธิบายอย่างเกรงใจเจ้าภาพ“มันไม่เหมือนประกาศตัวไปหน่อยเหรอว่าฉันโสด เข้ามาจีบฉันสิ ไม่เอาหรอก”

                “ไม่ดีหรือไงมางานแต่งงานได้เจอเพื่อน ถ้าได้เพื่อนเจ้าบ่าวหล่อๆ น่าคบกลับบ้าน กำไรออกนะ”

                ดวงหน้านวลยังคงส่ายหวือยืนยันความต้องการของตัวเองส่วนอีกคนก็ใช้สายตาเร่งเร้าอย่างไม่ลดละ

                “อย่าบังคับเพื่อนเลยน่า”

                ฐิตาทำเป็นหูทวนลมไม่สนน้ำเสียงหงุดหงิดของพี่ชาย ยังคงมุ่งมั่นอยู่กับเพื่อนเมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ก็เริ่มใช้ไม้อ่อน

                “เอาน่าผูกเถอะ คิดว่าแค่สนุกๆ ก็ได้ แต่ฉันคิดจริงๆนะแก...ใครจะรู้วันนี้แกอาจเจอคนถูกใจ คบกัน แล้วก็แต่งงานอยู่ที่นี่ด้วยกันฉันกับแกจะได้อยู่ใกล้ๆ กันไง ดีจะตายไป นะ”

                กณิศาจะคล้อยตามหรือไม่เปล่าไม่รู้ฐิตาอาศัยจังหวะที่เพื่อนมีท่าทีอ่อนลงทาบดอกไม้ไปกับข้อมือบางแล้วต้องร้องเสียงหลงเมื่อกุหลาบช่อสวยลอยหวือผ่านหน้าไป

                “พี่สิญจน์ทำอะไรน่ะ”แม้ตกใจแต่คนเป็นน้องก็เบาเสียงลงเมื่อเห็นแขกเริ่มทยอยเข้ามาในงานมากขึ้น

                “พี่ไม่ให้ผูก!!!”

---------------------------------------

สวัสดีค่ะ เนตรนภัสกลับมาพร้อมเรื่องใหม่อีกแล้ว มาชิมลางเป็นนิยายรักอันน้อยนิดในอาณาจักร minimore ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

เรื่องนี้เรามีโปรแกรมพิมพ์เอง ไม่ใช่ออกกับสนพ.อรุณ (ในเครืออมรินทร์) หรือสนพ.แจ่มใส เหมือนเรื่องที่แล้ว ยังไงจะมาอัปเดตความเคลื่อนไหววันหลังนะคะ ^^

Fanpage : เนตรนภัส

Twitter : Naitnapas

สะดวกที่ไหน แวะไปคุยกันได้ค่ะ ^^