มากจนไม่รู้ว่าจะคิดไปทำไม..

     ทุกคนย่อมเคยเสียใจกับการกระทำหรือการตัดสินใจในอดีต มันทำให้เราเจ็บปวดยามที่นึกถึง และเลือนหายยามที่เราหลงลืมมัน ส่วนสิ่งที่จะเกิดในอนาคต จะทำให้ว้าวุ่นยามที่นึกถึง และเลื่อนลอยเมื่อถูกลืม

     เดือนนี้เข้าสู่ฤดูกาลสอบซัมเมอร์อย่างเป็นทางการ และมันจะไม่มีอะไรมากหากนี่ไม่ใช่เทอมสุดท้าย ที่เราไม่ควรจะพลาดให้ต้องไปเสียเวลาซ่อมกันอีก ความเครียด ความกังวล เป็นจุดที่ทำให้นึกถึงอนาคตของตัวเองขึ้นมา ทั้งเรื่องเกรด การงาน และการเงิน ซึ่งนับว่าเป็นภาระใหญ่หลวงสำหรับลูกคนเดียวของครอบครัวที่กำลังแบกความหวังเอาไว้บนบ่า 

     สมองคิดทุกอย่างเหมือนภาพสไลด์วนไปมาซ้ำๆ เราเห็นตัวเองว่าอยากจะทำอะไร ต้องทำอะไร สิ่งที่ต้องการคืออะไร (แต่ทุนทรัพย์ที่จะให้มันเกิดขึ้นนั้นไม่มี) ความทะเยอทะยาน ความต้องการก็เพิ่มขึ้น จิตใจก็ร้อนรุ่มขึ้น แต่เรากลับรู้สึกเหนื่อย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลงมือทำอะไร เพียงแค่นั่งคิดเท่านั้น

 

     เราคว้าอากาศรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง เพราะคิดว่ามันคือความฝันที่หอมหวาน เอามาดม มาชื่นชม หลงว่านี่แหละคือความฝัน 

     ตลกละ..ตื่นเถอะ หายใจเข้าออกให้เต็มปอด รวบรวมสติ มองโลกความจริงที่อยู่รอบตัวหน่อย 

     การมีความฝันนั้นไม่ผิด แต่ควรมีสติด้วย!! 

     คิดวางแผนด้วยสติที่เค้นออกมา แล้วจะเห็นหนทางว่าต้องทำอย่างไร เราถึงจะประสบผลสำเร็จในสิ่งนั้น ที่เหลือก็ต้องอาศัยความพยายามของตัวเราเอง และอย่างนึงที่ขาดไม่ได้ คือเราต้องยอมรับในความเป็นจริงให้ได้ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ แต่เราเลือกที่จะ Fight for it ได้