ชื่อตอนนี้ก็คงเป็นช่วงตอนท้าย ๆ ของการฝึกงานของเราแล้วล่ะค่ะ และก็เป็นตอนจบของเรื่องราวการฝึกงานของเราแล้วววว ฮือออออออ ลาก่อนน (เดี๋ยวก่อน ยังงงงงงงง!!!)

หลังจากที่เราได้ฝึกงานในช่วงสั้น ๆ ระยะเวลาหนึ่ง ก็มีช่วงที่ดี๊ด๊าและช่วงที่มึนงงไปบ้าง แต่สุดท้ายพวกเราก็ผ่านมันมาได้ค่ะ! เย้เย้~ ในช่วงระหว่างที่เราฝึกงาน Work From Home นั้น พี่ ๆ ก็ได้นัดพวกเรามาเปลี่ยนบรรยากาศทำงานนอกสถานที่กันค่ะ ซึ่งสถานที่ที่พวกเราจะไปทำงานกันก็คืออออ เดากันไม่ออกเลย ยากม๊ากกก! เยโลเฮาส์ นั่นเองค่าาา5555555 (ที่เก่าเจ้าเดิม55555) จะเรียกได้ว่าไปทำงานซะเต็มปากก็ไม่ถูก เพราะว่าวันนั้นเราแทบจะไม่ได้ทำงานเลย ทำงานน้อยมาก (อ่าว555555) เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกับพวกพี่ ๆ ที่ดูแลค่ะ ปกติเจอกันผ่านซูม วันนี้เจอกันตัวเป็น ๆ เลย ถึงจะไม่ครบคนก็เถอะ พวกพี่ ๆ ก็ใจดีเฟรนลี่เหมือนเดิมค่ะ (เพิ่มเติมมีเลี้ยงช็อกโกแลตปั่นพวกเราด้วย อิ___อิ) ใจดีกว่าตอนที่เจอกันผ่านกล้องซะอีก55555 นอกจากจะคุยเรื่องงานว่าจะทำอะไรต่อไป ก็มีคุยเรื่องสัพเพเหระชีวิตประจำวันทั่วไป ความชอบนู้นนี่ พี่ ๆ ก็แนะนำอะไรต่าง ๆ อีกด้วย พอบรรยากาศเปลี่ยนไม่ได้นั่งอยู่กับแต่ห้องสี่เหลี่ยมตัวคนเดียวแล้วรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจริง ๆ ค่ะ ได้ออกมาเจอเพื่อน ออกมาเจอผู้คน ความรู้สึกมันแตกต่างกันมากเลย จากตอนแรกที่ดาวน์ ๆ ดิ่ง ๆ พอได้ออกมาพบปะผู้คน ออกมาใช้ชีวิตก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น ผ่อนคลายกับการทำงานมากยิ่งขึ้น (ถึงงานจะไม่ค่อยมีอะไรให้เครียดอยู่แล้วก็เถอะ5555) พอตกเย็นเลิกงานก่อนจะแยกย้าย พี่ ๆ ก็ชวนไปเลี้ยงชาบูด้วย เกรงใจมาก แต่ก็ไป555555555555 อิ่มเลย55555 

หลังจากวันนั้นกลับบ้านมาฝึกงานต่อก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นค่ะ พวกเราสองคนก็ยังคงทำคอนเทนต์ต่อไปเรื่อย ๆ ทันกระแสบ้าง ไม่ทันกระแสบ้าง คอนเทนต์ศิลปะ คอนเทนต์เยโล เมนูน้ำไรบ้าง ผลัด ๆ กันไป เวลาก็ผ่านมาเรื่อย ๆ และแล้วก็ถึงเวลาที่พวกเราจะฝึกงานกันครบกำหนดแล้ว! ไชโยยยย!!!! แต่ก่อนที่จะร่ำลาจากกันไป ในการประชุมครั้งสุดท้ายพวกเราสองคนก็ได้รับรู้เรื่องที่ทำให้ตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกันคือ เยโลเฮาส์จะปิดตัวลง พี่ที่ดูแลพวกเราบอกว่าในช่วงโควิดระยะแรกยังคงประคองตัวได้อยู่ พอช่วงระยะที่สองเหมือนจะไม่ไหว แต่ก็ยังอยู่ได้ แต่พอมีการล็อคดาวน์อีกรอบก็ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป ทำให้เยโล่เฮาส์ต้องปิดตัว แต่ก็ไม่ได้ปิดถาวร สักวันหนึ่งเยโลเฮาส์อาจจะกลับมาเปิดอีกครั้ง พอเราได้รู้ก็รู้สึกตกใจอยู่เหมือนกัน เพราะในความทรงจำของเรา เยโลเฮาส์เป็นอาร์ตแกลอรี่ที่ค่อนข้างอบอุ่นเลยนะสำหรับเรา ครั้งแรกที่เรามาที่นี่คือนิทรรศการ Good Days Memories ชั้นดาดฟ้าจัดนิทรรศการ ชั้นข้างล่างเป็นคาเฟ่ ร้านขายโปสการ์ด ร้านกล้องฟิลม์ และร้านขายของต่าง ๆ บรรยากาศดี มีลมเย็น ๆ เปิดเพลงคลอเบา ๆ  กลายเป็นความประทับใจที่ทำให้พวกเราเลือกที่จะมาฝึกงานที่นี่ รู้สึกเสียดายเหมือนกันที่สถานที่เยียวยาจิตใจผู้คน อาร์ตแกลลอรี่ดี ๆ มีน้อยอย่างนี้ในประเทศไทยไม่ได้รับการเยียวยา และจะต้องปิดตัวลง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็อยากให้เยโลเฮาส์อยู่ในความทรงจำของทุกคนเสมอไป และกลับมาเปิดให้ได้อีกครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ แต่ก็กลับรู้สึกผูกพันกับที่นี่ เป็นการจบการฝึกงานที่ทำให้รู้สึกใจหายอยู่เหมือนกัน...

ปล. ขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนนะคะที่คอยดูแลพวกเราอย่างดีมาโดยเสมอ ขอขอบคุณค่ะ เป็นประสบการณ์ที่พวกเราจะไม่มีวันลืมเลย ♡