เช้าวันต่อมาร่างเล็กที่รู้สึกตัวก็ลืมตาขึ้นแล้วสำรวจไปรอบๆห้องตนเองที่มีแสงสว่างเล็กน้อยจากดวงอาทิตย์เล็ดรอดเข้ามาในหน้าต่างที่มีผ้าม่านบังอยู่เชอร์ล็อกที่รู้สึกตัวและหันไปมองคนที่นอนกอดตนอยู่ข้างๆ

“อิพี่บ้า” เชอร์ล็อกพูดเบาๆเพื่อไม่ให้คนร่างสูงได้ยินแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดร่างสูงลืมตาขึ้นมาแล้วส่งยิ้มให้ต้อนรับวันใหม่

“ยิ้มอะไร?”

“ยิ้มให้น้องชายสุดที่รักของผมไงครับ”สตีเฟ่นเอ่ยจบก็ขยับแนบชิดกายอันเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มหนาและมือซนก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องขาวของน้องชาย

“พอเลยผมไม่เอาแล้ว ปวดไปทั้งตัวคนบ้าอะไรจับน้องชายตัวเองทุ่มลงเตียงไม่ยั้งมือ พี่คิดว่าเป็น จอห์น ซีน่า เหรอ”เชอร์ล็อกบ่นให้คนข้างหลังที่ตอนนี้กำลังนัวเนียที่ต้นคอขาวและเลื่อนไปที่ไหล่เหมือนว่าพี่ชายของตนไม่สนใจคำพูดอะไรจากน้องชายตัวเองเลยก็จับร่างบางพลิกให้หันหน้ามาและประทับริมฝีปากสวยนั้น

“อื้อออ~~”เชอร์ล็อกเหมือนจะขัดขืนเล็กน้อยแต่สตีเฟ่นจับไว้และบีบร่างบางเพื่อบอกว่าให้ผ่อนคลายลิ้นอุ่นพยายามสอดเข้าไปเพื่อรับรสชาติยามเช้าสตีเฟ่นดันร่างบางให้นอนหงายและตนก็ขึ้นคร่อม แก่นกายแข็งตั้งจนทำให้คนล่างใต้รู้สึกได้

“พี่ออกไป!!”ร่างบางรู้สึกบางอย่างก็รีบดันออกทันทีแต่ก็มี่แรงพอจะดันออกได้เพราะคนข้างบนมีแรงเยอะกว่า

“ไม่เป็นไรเชอร์ลพี่ไม่แรงหรอกนะ”สตีเฟ่นจับแทงลูบรั้งขึ้นลงและจ่อไปที่ช่องทางรักและกดเข้าไปจนสุดโคน

“อื้อออ อ๊า!!!” เชอร์ล็อกร้องออกมามือเรียวจับผ้าปูที่แน่นยกสะโพกขึ้นมาเล็กน้อย

“พี่จะเริ่มแล้วนะ”สตีเฟ่นเริ่มขยับสะโพกตัวเองช้าๆ จากนั้นบทเพลงรักพี่น้องก็เริ่มขึ้น

.

.

.

.

“เป็นอะไรทำหน้ามุ่ย”  สตีเฟ่นเดินออกมาจากห้องและสายตาก็ไปเห็นน้องชายตัวเองนั่งกอดทำหน้ามุ่ยเบ้ปากมองคนที่ถาม

“พี่ทำผมเจ็บ”

“นายเกร็งเองบอกให้ผ่อนคลายก็ไม่ยอมช่วยไม่ได้”สตีเฟ่นเอ่ยปากพรางชงกาแฟให้ตัวเองดื่ม

“เอาชานะ”เชอร์ล็อกบอกพี่ชายที่กำลังชงกาแฟดำอยู่สตีเฟ่นยิ้มมุมปากเล็กน้อยและก็ชงชาให้น้องชายตัวเองด้วย

.

.

.

12:00PM

“เชอร์ลวันนี้ตอนเย็นพี่ไม่อยู่บ้านนะกลับอีกทีพรุ่งนี้”สตีเฟ่นบอกร่างบางที่กำลังนั่งกอดเข่าดูทีวีเพื่อรอพี่ชายทำอาหารเที่ยงเสร็จ

“ไปหาหมอนั้นอีกแล้ว”เชอร์ล็อกพูดขึ้นมาลอยๆแต่สายตายยังคงมองไปที่ทีวีอยู่

“ก็รู้นิ”สตีเฟ่นได้ยินก็ตอบทันทีและพรางยกจานข้าวที่ตนเองพึ่งทำเสร็จมาวางไว้ที่โต๊ะ\

“ทำไมต้องไปหาหมอนั้นบ่อยจังพี่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบเขา”เชอร์ล็อกลุกขึ้นและเดินมาที่โต๊ะกินข้าวและนั่งลง

“มันไม่ใช่เรื่องนาย”สตีเฟ่นไม่สนว่าน้องชายตัวเองจะชอบหรือไม่ชอบ โทนี่ สตาร์คที่ตอนนี้กำลังคบหาดูใจกันอยู่

“และนายก็ดูแลบ้านให้ดูล่ะอย่าทำให้ห้องรกเด็ดขาด”สตีเฟ่นดื่มน้ำเสร็จก็สั่งน้องชายที่นั่งท้าวคางหยิบช้อนเขี่ยอาหารเล่น

“ใครจะสน”

“กินข้าวอย่าเขี่ยอาหารเล่น”สตีเฟ่นดุใส่น้องชายทันทีที่เห็น เชอร์ล็อกหยุดเขี่ยและดันจานข้าวออกไป

“ผมไม่หิว”

“นายต้องกิน”สตีเฟ่นดันจานข้าวกลับให้ร่างบาง

“กินซะถ้ายังดันกลับมาอีกอย่าหาว่าไม่เตือนนะ”เชอร์ล็อกได้ยินพี่ชายขู่ก็รีบลากจานข้าวแล้วตักเข้าปากทันทีเพราะเขาปฏิเสธอีกคงได้โดนอีกแน่

.

.

.

.

6:00PM

“ฉันไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้” สตีเฟ่นที่จัดเนคไทให้ดูดีแล้วเดินไปที่หน้าประตูและบอกอีกคนที่กำลังหาคดีที่ถูกใจอยู่

เชอร์ล็อกไม่สนใจคำพูดของพี่ชายตัวเองเขาตั้งหน้าตั้งตาหาคดีอย่างใจจดใจจ่อ

“เยส!!ในที่สุดก็ได้คดีที่หน้าสนใจแล้ว”

“หืมม?..พี่เฟ่น?..”เชอร์ล็อกที่พึ่งรู้ตัวว่าไม่ได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองก็หันซ้ายขวาเรียกชื่อพี่ชายลั่นห้อง

“ให้ตายเถอะ...อิพี่บ้า”เชอร์ล็อกบ่นกับตัวเองพรางหยิบโทรศัพท์กดโทรหาใครบางคน

“ฮัลโหล จอห์นฉันมีคดีที่น่าสนใจแล้ว”

.

.

.

10:00PM

“โธ่!!!นึกว่าจะสนุกที่ไหน...ฟร๊าคคคค” เชอร์ล็อกบ่นให้อีกคนที่เดินด้วยกันฟังแต่คนตัวเล็กกว่ากลับมองร่างสูงด้วยสายตาปกติเหมือนกับชินไปแล้ว

“เชอร์ล็อก”ร่างเล็กเรียนชื่อและหันไปมอง

“ว่า”

“หิวข้าว” คู่หูของเขา จอห์น เฮชวัตสัน บอกคนตรงหน้าด้วยสีหน้าอ้อนวอนเพราะวันนี้เขาวิ่งวนไปวนมาตามสืบคดีมาจนเหนื่อยและยังไม่ได้ทานอะไรลงท้องเลยแม้แต่น้อย

“งั้นกินติ่มชำมั๊ย ร้านนี้ปิดตีสอง”เชอร์ล็อกลูบคางตัวเองเหมือนคิดอะรบางอย่างออกแล้วแนะนำร้านประจำของตน

“ได้ๆไปกันเถอะ”

.

.

.

10:30PM

ร้านอาหารจีน

“อิ่มจังเลยขอบคุณที่เลี้ยงนะ” จอห์นยิ้มให้ทำให้คนตรงหน้านั้นขึ้นสีและหันไปทางอื่น

เชอร์ล็อกที่มองไปนอกหน้าต่างเขาก็เห็นรถยนต์คันหรูจอดอยู่รอใครบางคนไม่นานนักก็มีชายร่างสูงที่หน้าตาคล้ายกับตนเดินออกมากับร่างเล็กที่ควงแขนและกอดกันจากร้านฝั่งตรงข้ามชายทั้งสองก็หยุดตรงหน้ารถแล้วจูบกันอย่างดูดดื่มก่อนจะขึ้นรถไป

“เชอร์ล็อกเป็นอะไร”จอห์นที่เป็นร่างสูงเหม่อมองก็เรียกทำให้ร่างสูงตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันมามอง

“เปล่าไม่มีอะไรฝนตกเราคงต้องอยู่ที่นี่สักพักนะ”

“อ่า~นั้นอาจ่วน หนี่ห่าวๆ” เจ้าของร้านก็เดินเข้ามาทักทายร่างสูงทันที

“อาจ่วน?” จอห์นสงสัยกับชื่อแปลกๆที่เรียกร่างสูง

“ลื้อกิงกังตามสาบาย จาสั่งอะไรก็สั่งพิเสกๆสามหราบลื้อและอ้านเหรินนะ” เจ้าของร้านยิ้มแล้วบอกร่างสูงส่วนจอห์นั้นก็ยังงกับคำพูดจ้าของร้าน

“ขอบคุณครับอาเฮีย”เชอร์ล็อกยกยิ้มตอบกลับให้เจ้าของร้าน

“นายเข้าใจได้ไง”จอห์นถามเขาสงสัยกับคำพูดกับเจ้าของร้านอาหารจีน

“ฉันไปช่วยเขาตอนคดีฆ่าข่มขืนลูกสาวแกอ่ะแล้วจับคนร้ายได้”

“ตอบตรคำถามบ้าง”

“ฝนหยุดแล้วกลับกันเถอะ”เชอร์ล็อกเมินคำพูดของคู่หูตัวเอง

“เอ้า!!!!”

.

.

.

00:00AM

“พี่คงมีความสุขกับหมอนั้นอยู่นะ”เชอร์ล็อกพึมพร่ำคนเดียวนอนหงายมองเพดานในห้อง ทุกที่ชายของเขจะนอนด้วยแต่วันนี้กลับไม่มีอยู่อย่างโดดเดี่ยว

‘พี่อย่าทิ้งผมไปนะ’

เปลือกที่หนักอึ้งก็ค่อยๆปิดลงทันทีเชอร์ล็อกเข้าสู่ภังของตัวเอง

 TBC