"เมื่อดวงดาวไม่ได้สวยแบบนั้น ทุกวัน.."

กำกับ :  แบรดลีย์ คูเปอร์

นำแสดง : แบรดลีย์ คูเปอร์ , เลดี้ กาก้า

** อาจมีสปอยส์**

เรื่องราวของ แจ๊คสัน เมน (แบรดลีย์ คูเปอร์) ศิลปินคันทรีร็อคที่มีชื่อเสียง บังเอิญได้ไปพบกับ แอลลี่ (เลดี้กาก้า) พนักงานเสิร์ฟ มีจ๊อบเสริมเป็นนักร้องในบาร์ แจ๊คสันตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ความรักของทั้งคู่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว และแจ๊คสันก็ยังช่วยแอลลี่ให้กล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่เธอทำได้ดีมากนั่นก็คือ การร้องเพลง แต่คำว่า Star มันไม่ได้สวยงามแบบนั้นตลอดไป มันเต็มไปด้วยการปรุงแต่งจนเราไม่ใช่เรา แล้วยังปัญหาชีวิตของ แจ๊คสันที่เป็น โรคเสียงในหู และอาการติดเหล้าและยาเสพติดของเขาอีก แต่ทั้งสองคนก็มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีทางหมดไปนั่นคือ ความรักของเขาทั้งสองคน

ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการรีเมคถึงครั้งที่4 แต่หนังเรื่องนี้ักลับมีมนต์เสน่ห์ที่ทำให้เราอิ่มเอมมีความสุขไปกับความรักและเสียงเพลงในหนังตลอด 2 ชั่วโมงกว่าจนเราอยากลุกขึ้นปรบมือให้กับหนังเรื่องนี้

และเชื่อไหม.. ว่านี่คือการกำกับครั้งแรก แบรดลีย์ คูเปอร์ พร้อมทั้งแสดงด้วย เค้าต้องใช้เวลาฝึกเสียงให้ทุ้มต่ำและคาแรคเตอร์แบบ นักร้องคันทรี่ ถึง 6เดือน เค้าทำให้เราดื่มด่ำความเป้นนักร้อง ติดเหล้าขี้ยาโดยสมบูรณ์แบบ โดยที่เราไม่ติดใจอะไรเลย และยังไม่รวมการกำกับที่ไม่บอกก้จะไม่เชื่อเลยว่านี่คือครั้งแรกของเค้าจริงๆ ต้องขอชมว่าเค้าทำได้ยอดเยี่ยมมาก ขอลุ้นว่าเค้าจะได้รางวัลกับผลงานชิ้นนี้มาบ้าง

และที่ขาดไม่ได้ในความสมบูรณ์แบบนี้ก็คือ เลดี้ กาก้า เธอพาเราเข้าไปทำความรู้จักกับ แอลลีี่ ได้อย่างยอดเยี่ยม เธอได้ทิ้งความเป็น เลดี้ กาก้า ออกจนเราไม่เหลือภาพนักร้องสุดโต่งให้เราเห็นอีกเลยตลอดหนังเรื่องนี้ และอีกความทึ่งในหนังเรื่องนี้คือ นี่เป็นการเดบิ๊วท์การแสดงครั้งแรกของเธอ แต่เธอทำมันออกมาได้ดีเกินกว่าจะเป็นผลงานชิ้นแรก

ตัวหนังพาไปรู้จักความเป็นสตาร์ที่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่ใครเข้าใจ แม้ชื่อเสียงที่ได้มานั้นมันจะดูหอมหวานแต่มันก้เต็มไปด้วยความเป็น วัตถุนิยม ที่เราจะได้เห็นในแอลลี่ เมื่อเธอได้เข้าไปอยู่ในค่ายดังการมีชื่อเสียงของเธอก็เพิ่มมากขึ้น แต่กลับผกผันกับการเป้นตัวเธอที่น้อยลง ข้อจำกัดมากมายถาโถมเข้ามา แนวเพลงที่เธออยากจะทำก็กลายเป็นเพลงป๊อปนิยม ที่เอาใจคนหมู่มาก หนังพาเราให้เข้าใจใรความอึดอัดนี้ได้อย่างดีทีเดียว

ส่วนในตัวของแจ็คสัน ความเป็นสตาร์ของเขากำลังจะเลือนหายไปเพราะ โรคติดสุรา และเสียงในหูของเขา ความไม่มั่นใจ ความเครียดเริ่มเข้ามา การต่อสู้กับตัวเองของแจ็คสันทำให้เราได้มุมองว่าเราทะเยอทะยานมาพอรึยัง และเราจะรักษาความสูงที่เราปีนมาได้สักเท่าไร

และคงไม่พูดในเรื่องนี้ของไม่ได้คือเพลงประกอบ ที่ทำให้เรามีความสุขตลอดหนังเรื่องนี้จริงไม่ว่าจะเป็นเพลง Black Eyes ที่แจ็คสันใช้ร้องเปิดหนัง ให้ความเป็นร็อคเบาๆคันทรีนิดๆ ได้เข้าไปรู้จักในตัวของพระเอกขึ้น หรือเพลง Shallow ที่ทั้งคู่ได้ถ่ายทอดออกมาอย่างทรงพลังและความหมายดีๆ ทำให้เราเพิ่มไปในเพลย์ลิสต์โปรดไม่ยากเลยทีเดียว เพลง Why Did You Do That ที่สื่อถึงความปรุงแต่งไปตามกระแสนิยมในเพลงป็อป หรือเพลงสุดท้ายในฉากจบที่แอลลี่ร้องให้กับแจ็คสัน อย่าง I'll Never Love Again บแกเลยว่าฉากนี้ กาก้าได้ทำให้ทุกคนในโรงทุกกับน้ำตาแตกซึ้งในความรักของเขาทั้งคู่ เชื่อว่าหลายๆเพลงในหนังเรื่องนี้ จะต้องขึ้นชาร์ตอย่างแน่นอน 

หลังจากที่ดูเรื่องนี้จบหลายคนคงมีอารมณ์ที่หลากหลายในแต่ละช่วงของหนัง ทั้งยิ้มอินไปกับความรักของทั้งสองคนในช่วงแรก ทั้งเกิดคำถามในใจมากมายว่าเราเป็นตัวอะไรในโลกบ้าๆใบนี้ไปกับแอลลี่ ทั้งความทุกข์ ความท้อแท้ ไปกับแจ็คสัน และความสูญเสียในรักที่ยิ่งใหญ่ ของเขาทั้งสอง แต่ไม่ว่าคุณจะได้ความรู้สึกแบบไหนในหลังเรื่องนี้ แต่ที่แน่ๆ คุณจะรักหนังเรื่องนี้อย่างแน่นอน