เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
THE WHITE PAPER WARเออเนสซองส์
ผิดกลิ่น
  • เด็กสาวเพิ่งจะก้าวพ้นจากสภาวะเด็กน้อยวัยมัธยม สู่สถานะสาวมหาวิทยาลัย ก้าวออกจากไข่ที่ซุ่มซ่อนตัวอยู่ในก้อนหิน พ้นจากอกอบอุ่นจนร้อนเกินทนของพ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด สู่อ้อมอกเด็กหนุ่มอัดแน่นด้วยแรงราคะ กรุ่นกลิ่นชายผสานกลิ่นของเมืองกรุง


    ความที่เป็นเด็กเรียนดี จนสอบได้ที่หนึ่งของคณะ พ่อแม่ผู้ร่ำรวยจึงซื้อคอนโดให้แทนของรางวัล ตั้งตระหง่านอยู่กลางเมือง สาวน้อยยังไม่บรรลุนิติภาวะ เรียนก็แต่โรงเรียนหญิงล้วน พาตัวเองย่ำเมืองฟ้า ด้วยแววตาแห่งการค้นหา ปนหวาดกลัว เสมือนหนึ่งมักกะลีผลที่เพิ่งปลิดออกจากขั้ว หลุดจากป่าหิมพานต์ พานพบกับชีวิตหลากสีสันในป่าของเมือง เมืองร่านร้อยเล่ห์กล ใดเลยเจ้าจะทานทนและทันคนเล่า เด็กที่ยังไม่มีภูมิต้านทานอย่างนี้ เล่นเฟซบุ๊กอย่างนี้ เจอะเจอเด็กหนุ่มสุดหล่อวัยกำดัดอย่างนี้ มีเรี่ยวมีแรงแข็งขัน กระเซ้าเย้าแหย่ ปากคอหวานชุ่ม ลูกเล่นแพรวพราว สาวเจ้าก็หลงเสน่ห์โดยพลัน พาขึ้นสวรรค์บนคอนโดชั้น 37 เพียงครั้งเดียวที่ลิ้มรส สาวเจ้าติดใจยิ่งกว่าตังเม แกะไม่ออก พูดอะไรไปก็เชื่อ ไม่ต้องชักแม่น้ำทั้งห้าให้เสียเวล่ำเวลา เข็มขัดหลุยส์ วิตตองเอย รองเท้ากุชชี่เอย ก็ตกเป็นของพ่อเจ้าประคุณ อย่างไม่ยากเย็น 


    ทั้งคู่โผล่มาที่ร้านขายสุนัขในสายๆของวันหนึ่ง ตั้งแต่ยังทำความสะอาดไม่เสร็จ กลิ่นขี้เยี่ยวยังฉุน

    เต็มรูจมูก แต่ก็ยอมทนนั่งรอ เพราะพระหน่อต้องการสุนัขตัวเล็ก ฝ่ายหญิงโดนสุนัขกัดตั้งแต่เด็ก ไม่ชอบสัตว์สี่ขาเขี้ยวคมมานับจากนั้น แต่เด็กหนุ่มอยากได้ ไหนเลยจะกล้าปฏิเสธได้ลงคอ เพื่อล่อให้เจ้าหนุ่มอยู่พระเน้าพระนอ ด้วยกันทั้งวันคืน นี่คือของกำนัลที่ต้องกลั้นใจซื้อให้(อีกแล้ว) เพื่อเอาใจเขาคนเดียว


    ในความรักประดุจเขาวงกตของคนทั้งคู่ ไร้ทางออก ได้แต่เดินไปเรื่อยๆ ผลักประตูบานหนึ่ง เพื่อที่จะพบว่ามีอีกบานรออยู่ข้างหลัง จะว่าไปรักของวัยแรกรุ่นส่วนใหญ่ ก็มักเป็นเช่นนี้ ยิ่งรัก ยิ่งเร้น ยิ่งหลงทาง 



  • มีสุนัขอยู่สามตัวให้เลือกครอบครอง เป็นสุนัขสายพันธุ์เล็กปอมเมอเรเนียน สุนัขที่ดารงดารา ไฮซ้อไฮโซ ชอบเลี้ยงไว้โชว์ ตามข่าวที่คนธรรมดา มักแลเห็นจนชินตานั่นแหละ มีชื่อว่า น้ำเหนือ น้ำหนุน น้ำฝน

    ตั้งชื่อเพื่อเป็นอนุสรณ์ของเหตุการณ์มหาอุทกภัยทั่วไทยปี 54 น้ำเหนือสีน้ำตาลแดงเข้ม ขนแน่น ตัวสั้นหน้าสั้น เป็นตัวผู้ ส่วนน้ำหนุนขนสีส้มจัด ตัวสั้นและหน้าสั้นเหมือนกัน แต่เป็นตัวเมีย และตัวสุดท้าย

    น้ำฝนขนสีครีม โตไปขนสีจะอ่อนสุดจนเกือบขาว โดยทั่วไปผู้หญิงจะชอบสีนี้ เพราะดูผู้ดีแลสะอาดตา แต่มีข้อเสียคือจะเห็นร่องน้ำตาชัด เพราะสีขนอ่อน ขนสีสวยก็จริงแต่บางกว่าสองตัวแรก เป็นตัวเมียเช่นเดียวกัน


    ถ้าน้องผู้หญิงอยากได้ ดูทรงแล้วน่าจะเลือกน้ำฝน แต่นี่ผู้ชายเป็นคนอยากได้ แต่ผู้หญิงมีหน้าที่แค่จ่ายตังค์เท่านั้น เพราะฉะนั้นแจ็คพ็อตจึงไปตกที่น้ำเหนือซึ่งเป็นตัวผู้ ตัวผู้ข้อเด่นชัดที่สุดคือ โตไปสวยกว่าตัวเมียแน่นอน แต่ข้อเสียก็เด่นชัดที่สุดเช่นกันคือ ยกขาฉี่ และเที่ยวฉี่ไปทั่วบ้าน เพื่อประกาศอาณาเขตของตน ยิ่งอยู่ในคอนโด ไม่ต้องห่วงตามโซฟาและขาโต๊ะทั้งหลายแหล่ เปื้อนและเหม็นฉี่แน่นอน เรียกว่าตามเช็ดกันแทบไม่ทัน นี่คือข้อจำกัดที่คนขายต้องบอกเอาไว้ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ทำไมไม่เตือนหนู จะมาผิดใจกันภายหลังเปล่าๆปลี้ๆ อยากเลี้ยงตัวผู้ ก็ได้อย่างเสียอย่าง ต้องชั่งใจดู


    คล้อยหลังไปเพียงอาทิตย์เดียว น้องผู้หญิงกับน้องผู้ชายเดินเข้ามาในร้าน พร้อมบอกพี่ขา ถ้าพ่อแม่มาเยี่ยมหนูที่คอนโดอาทิตย์หน้า หนูฝากเจ้าเทอร์โบ เอ้ย! เจ้าน้ำเหนือไว้ที่ร้านพี่ก่อนได้ไหมคะ ถ้าพ่อแม่เห็นว่าหนูซื้อหมามาเลี้ยง หนูคงโดนตัดเงินรายเดือนแน่ๆเลย ผมพยักหน้ารับแบบค่อนข้างเต็มใจ หน้าที่ดูแลหลังการขายก็เป็นหนึ่งในงานของเรา อีกอย่างมันก็ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรนักหนา น้ำเหนือก็อยู่กับผมมาตั้งแต่เอามาจากฟาร์มแล้ว ที่นี่ก็เปรียบเสมือนบ้านของมันนั่นแหละ ข้าวปลาก็ไม่ได้เปลืองอะไร กินแค่อาหารเม็ดเช้าเย็น มื้อละทัพพีครึ่ง แช่น้ำอุ่นนิดหน่อยก็บานเต็มชามพอดี


    ช่วงระหว่างที่พ่อแม่น้องผู้หญิงมาอยู่ด้วยที่คอนโด ทั้งคู่จะใช้ร้านผมเป็นจุดนัดพบ โดยมีเจ้าน้ำเหนือเป็นสื่อกลาง เป็นดั่งโซ่ทองคล้องใจคนทั้งสอง ให้มาเจอกัน เป็นนัดที่ไม่หวาน ออกจะเหม็นเปรี้ยวกลิ่นฉี่ด้วยซ้ำ สองสามอาทิตย์แรกไม่มีปัญหาอะไร แต่พออาทิตย์ที่สี่น้องผู้ชายกลับไม่ปรากฏกายให้เห็น มีแต่น้องผู้หญิงที่มารอเก้อ โทรไปก็ไม่รับสาย จะไปตามหาที่ไหนก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ที่อยู่ของน้องผู้ชายเลย

    ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟัง รู้จักกันก็จากเฟซบุ๊ก ตอนที่คบเจอกัน ก็มาหมกตัวอยู่ที่ห้องน้องผู้หญิงเพียงฝ่ายเดียวตลอด อีกทั้งถึงแม้พ่อน้องผู้หญิงจะกลับไปแล้ว แต่ก็ปล่อยแม่เอาไว้คอยดูแลความประพฤติของลูกสาวไม่ห่าง เพราะทั้งพ่อแม่ได้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ที่ห้องของลูกสาวเพียงคนเดียวนี้ คงจะปล่อยให้อยู่อย่างอิสระเสรีเห็นทีจะไม่ได้ ต้องฟูมฟักกกไว้ แม้จะออกจากไข่แล้วก็ตาม ในสายตาของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่ว่าลูกจะเติบใหญ่สักแค่ไหน ก็ยังเป็นเด็กเล็กในสายตาท่านเสมอ

  •    

    หลักฐานที่เห็นตำตาคนที่ผ่านโลกมามากกว่าคือขน ที่ยาวเกินจะเป็นขนตามร่างกายส่วนใดของลูกสาวตัวเองแน่ๆ จะว่าผมก็ไม่ใช่ สีของมันไม่ดำเช่นนั้น มันมีสีน้ำตาลแดง แถมพบอยู่ตามซอกหลืบของห้อง

    ที่สำคัญคือกลิ่น ฉุนกึกตั้งแต่เปิดประตูห้องเข้ามา เล่นเอาพ่อกับแม่แทบล้มทั้งยืน จะคาดเค้นเอาความจริงก็กลัวลูกจะเสียใจ เงียบคุมเชิงไว้ก่อนน่าจะดีกว่า ฝ่ายแม่ก็ได้แต่ใช้น้ำยาฆ่าเชื้อที่ฉุนกว่า มาราดมารด มาเช็ดทำความสะอาดแทบจะทุกตารางนิ้วของห้องเลยก็ว่าได้ ถ้าสามารถอาบตัวลูกสาวได้ ก็ทำไปแล้ว เพื่อฆ่าเชื้อและขับไล่กลิ่นที่ไม่ควรแฝงตัวอยู่ในห้อง ออกไปให้หมด


    ผู้เป็นแม่หารู้ไม่ว่า น้ำยาฆ่าเชื้อที่ขจัดกลิ่นออกไปนั้น ไม่ได้ขับไล่แค่กลิ่นสุนัข แต่ขับกลิ่นของเด็กหนุ่มคู่รักของลูกสาวตัวเองออกไปด้วย เมื่อกลิ่นที่แม่เรียกว่ากลิ่นที่ไม่พึงปรารถนาทั้งหมดได้หลุดลอยออกไปจากห้องพักดั่งกรงทองแล้ว เมื่อนั้นลูกสาวก็เข้าสู่ภาวะซึมเศร้าโดยสมบูรณ์


    ครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นเด็กสาวคนนี้ สวมชุดนักศึกษามาในสภาพไม่ต่างกับชุดนอน เหมือนคืนก่อนน่าจะนอนไปทั้งชุดนั้น ทำไมทรุดโทรมเช่นนี้ วิญญาณหลุดลอยไปหนใด ใช่ไหม ตาผมฝาดไปใช่ไหม ไม่น่าใช่เพราะเสียงร้องไห้ ดึงผมออกจากภวังค์ ค่อยๆร้องค่อยๆสะอื้น ค่อยๆกลืนความเจ็บช้ำที่สำรอกออกมา คืนกลับไป พี่เห็นแฟนหนูไหม พี่ตอบว่าไม่ ไม่เห็นตั้งนานสองนานแล้วน้องเอ๋ย ความรักก็เยี่ยงนี้ ผู้ชายก็เยี่ยงนี้ เลี้ยงด้วยน้ำตา ปรนเปรอเงินตราจนไม่เห็นค่า เลี้ยงหมายังดีกว่า มันยังภักดี โซ่ทองคล้องใจ กลายกลับเป็นห่วงผูกคอ ที่สุดท้ายรั้งรัดคอตัวเองจนไม่อาจหายใจ ว่าแล้วน้ำเหนือก็ครางหงิงๆ ปลอบใจสาวน้อย ที่มันรักประดุจแม่ แม้จะกำพร้าพ่อแน่แล้วก็ตามที


    หลังจากนั้นสามวัน ผมก็ได้ยินเรื่องเล่าลอยตามลมมาว่า แม่สุดเข้มงวดคนหนึ่ง เดินหาลูกสาวทั่วบ้านแต่ไม่เจอ จนโทรศัพท์แจ้งตำรวจ ให้มาตามกลิ่นลูกสาวที่หายตัวไป สุดท้ายกลายกลับว่า แท้จริงลูกสาวไม่ได้หายออกจากบ้านไปไหน ยินดีเป็นไข่ในหินของพ่อแม่ดังเดิม แต่เพิ่มเติมคือ ทันทีที่ตำรวจพังประตูห้องน้ำเข้าไป พบว่าไข่ใบนั้นลอยเท้งเต้งอย่างสงบและสิ้นหวังภายในอ่างอาบน้ำ ซึ่งเอ่อท้นล้นด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อกลิ่นชะงัด เพื่อกันสิ่งแปลกปลอมและเชื้อใดๆไม่ให้กล้ำกราย คงสภาพเป็นไข่บริสุทธิ์ผุดผ่องไว้เช่นนั้นชั่วกาล






เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in