เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
midnight thoughtsfeltnoreal
It’s too late but i’m sorry
  • มากเกินไป ความสุขของผมตอนที่อยู่กับเธอมันมากเกินไป 
    ราวกับผมได้ใช้ความสุขมากมายเหล่านั้นไปจดหมด 
    จนทำให้ในคืนนี้มันไม่มีหลงเหลืออยู่เลย
    ผมยังคงอยู่คนเดียวอย่างเหงาๆ ในห้องที่ไม่มีเธอ
    ผมไม่ชอบคืนนี้เลย
    คืนที่ไม่มีเธออยู่เคียงข้างผมอีกแล้ว
    คืนที่ไม่มีเธอนอนกอด
    คืนที่ไม่มีเสียงเธอก่อนนอน
    ไม่รู้ว่าห้องนี้มันกว้างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
    ไม่รู้ว่าเตียงนี้มันใหญ่ขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน
    อาจจะเป็นตอนที่เธอจากไป
    อาจจะเป็นตอนที่ผมตัดสินใจทำลายกำแพงของผมลง
    แล้วปล่อยให้เธอเข้ามามีอิทธิพลกับใจของผมมากเกินไป

    เธอกำลังทำอะไรอยู่หรอครับ
    เธอจะกำลังคิดถึงผมแบบที่ผมคิดถึงเธออยู่หรือเปล่า
    ตอนที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆผมมันแย่มากๆเลย

    ผมพิมพ์ข้อความเหล่านั้นแต่ก็ลบมัน
    ข้อความพวกนั้นไม่ได้ถูกกดส่งไป

    มากเกินไป ความทรงจำของผมที่มีร่วมกับเธอมันมากเกินไป
    ผมจะทำยังไงดีครับ
    ผมอยากจะดื่มอีกสักแก้วเพื่อลืมเธอ
    ผมอยากจะสูบอีกสักมวนเพื่อไม่ให้คิดถึงเธอ
    หรือผมต้องทำยังไง ทำวิธีไหน
    ให้ผมลบเธอออกไปจากใจผมได้
    ผมพยายามลืมเธอแล้ว แต่ทำไมเธอยังอยู่ในใจของผมอยู่เลย
    ผมพยายามลืมเธอแล้ว แต่ทำไมทุกที่ที่ผมไปผมยังนึกถึงเธออยู่เลย
    ผมพยายามลืมเธอแล้ว แต่ทำไมทุกเพลงที่ผมฟังมันยังมีเธออยู่ในนั้นอยู่เลย 
    ยิ่งเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ผมยิ่งโหยหาเธอมากเท่านั้น
    โหยหาอ้อมกอดที่อบอุ่นของเธอ
    โหยหาริมฝีปากของเธอ
    โหยหาสายตาคู่นั้นที่เธอเคยมองมาที่ผม
    โหยหาน้ำเสียงที่เธอใช้เรียกผม
    โหยหาเสียงหัวเราะของเธอที่ดังก้องอยู่ในหูของผม 

    ตอนนี้ผมเริ่มเกลียดเพลงรักพวกนั้นแล้วล่ะครับ
    เกลียดเพลงรักที่เธอส่งให้ผมฟัง
    เกลียดเพลงรักที่เราฟังตอนอยู่ด้วยกัน
    เกลียดเพลงรักที่ผมเอาเธอไปใส่ไว้ในนั้น
    ผมอยากจะลบมันออกไปให้หมด
    อยากจะลบทุกรูปที่เราถ่ายไว้ด้วยกัน
    อยากจะลบทุกภาพ ทุกเหตุการณ์ที่เราทำด้วยกัน
    อยากจะลบทุกความทรงจำที่ผมมีร่วมกับเธอ
    แต่ผมทำไม่ได้
    เพราะผมรู้ดีว่าผมคงไม่มีโอกาสได้กลับไปทำแบบนั้นอีกแล้ว
    เพราะผมเองที่เป็นคนทำร้ายเธอ
    เพราะผมเองที่เป็นคนทำให้เธอเสียน้ำตา

    แต่ที่ผมบอกชอบเธอ ผมหมายความว่าแบบนั้นจริงๆครับ
    ตอนที่เราอยู่ด้วยกันมันดีมากเลยนะครับ
    เหมือนมีผีเสื้อนับพันบินอยู่ในท้องของผม 
    แต่ตอนนี้ผมแทบจะสำลักผีเสื้อพวกนั้นออกมาแล้วล่ะครับ
    เพราะตอนนี้ผมเอาแต่คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นที่มีเธอ
    เพราะตอนนี้ผมไม่สามารถเอาเธอกลับมาได้
    เพราะตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ข้างๆผมอีกแล้ว 
    และผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าผมทำพลาดแค่ไหน
    ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอต้องเสียใจมากเพียงใด
    ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าผมรักเธอมากเท่าไหร่
    ในวันทีี่ทุกอย่างสายไป
    ทำไมผมเพิ่งจะมารู้ตัว
    ทำไมถึงต้องเป็นตอนนี้ ตอนที่ผมไม่มีเธออีกแล้ว
    ทำไมต้องเป็นตอนนี้ ตอนที่เธอไม่ได้อยู่ข้างผมอีกแล้ว

    ถ้าตอนนั้นผมรู้ตัวเร็วกว่านี้
    ถ้าตอนนั้นผมดีกับเธอมากกว่านี้ 
    ถ้าตอนนั้นผมจับมือเธอแน่นกว่านี้
    ถ้าตอนนั้นผมกอดเธอไว้
    ถ้าตอนนั้นผมรั้งไว้ไม่ให้เธอไป
    ผมคงไม่ต้องเสียเธอไปใช่ไหมครับ
    ผมแค่เพียงอยากให้เธออภัย
    แล้วให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิมได้ไหมครับ
    ผมขอมากไปหรือเปล่า
    แต่มันคงจะไม่ทันแล้วใช่ไหมครับ
    คงไม่ทันแล้วที่ผมจะทำให้เธอกลับมา
    คงถึงเวลาที่ผมคงต้องตื่นจากฝันดีที่มีเธอแล้ว
    คงถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้าความจริงแล้ว
    ว่าจากนี้ไป คงไม่มีเธอแล้ว 
    คงเหลือเพียงแค่ผม ในห้องที่ว่างเปล่า 
    คงเหลือเพียงแค่ผม กับเตียงที่ดูใหญ่เกินไป
    คงเหลือเพียงแค่ผม กับความทรงจำมากมายที่เคยมีเธอ

    ยินดีที่ได้พบเธอนะครับ แล้วก็ขอโทษที่เธอได้มาพบผม
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in