ตอนที่ 6 ข้อวัตรปฏิบัติ

   “คนที่บวชเป็นพระเนี่ย แต่ละวันเขาทำอะไรกันวะ” หลายคนก็คงสงสัย ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่สงสัยว่าพระเนี่ยเขาทำอะไรกัน บิณฑบาต สวดมนต์ นอน แค่นี้เหรอวะ อยู่ฟรีกินฟรี สบายโพ้ดดดด ฮ่า ๆๆๆ นี่คือสิ่งที่ผมคิดและก็สงสัยก่อนจะเข้ามาบวช (บาปแล้ว1) และในตอนนี้ก็จะได้อธิบายความเป็นจริง หน้าที่ กิจวัตรประจำวันของพระภิกษุให้ฟังกัน จากประสบการณ์ตรงที่ได้ปฏิบัติมา

   ในคัมภีร์ ในพระไตรปิฎกนั้น ธุระของพระก็มีหลักการปฎิบัติกิจวัตรของพระภิกษุไว้
10 ประการคือ 1.ลงอุโบสถ 2. บิณฑบาตเลี้ยงชีพ 3. สวดมนต์ไหว้พระ 4.กวาดอาวาสวิหารลานพระเจดีย์ 5.รักษาผ้าครอง 6.อยู่ปริวาสกรรม 7.โกนผมปลงหนวดตัดเล็บ 8. ศึกษาสิกขาบทและปฏิบัติพระอาจารย์ 9.เทศนาบัติ 10. พิจารณาปัจจเวกขณะทั้ง 4 เป็นต้นอะไรเป็นอะไรวะน่ะ งง ฉิบหาย เอาเป็นภาษาบ้าน ๆ หน่อยซี

   เอาล่ะ มาพูดถึงชีวิตจริง ๆ กันดีกว่า ข้อวัตรปฏิบัติประจำวันที่ผมได้ปฏิบัติก็มีหลัก ๆ ในแต่ละวันนั้นก็จะประมาณนี้ หนึ่งนับถือศาสนา สองรักษาธรรมเนียมมั่น สามเชื่อพ่อแม่ … ไม่ใช่โว้ยยยย

เริ่มจาก

04:00 ตื่นนอนเลย ที่นี่จะตื่นกันเกือบ ๆ ตีสี่เพื่อมาจัดศาลาสำหรับฉันข้าวตอนเช้า
แน่นอนฮะ ผมตื่นตีสี่ไม่ขาดไม่เหลือ55555 (เวลานอนมันน้อยใช้สอยให้คุ้มค่า) เสร็จจากนั้นก็ กลับกุฏิไปสวดมนต์ทำวัตรเช้า สรงน้ำ เตรียมตัวเพื่อจะออกไปบิณฑบาต

05:20 ประมาณตีห้ายี่สิบก็ออกมากวาดลานวัด กวาดถนน เกือบ ๆ
หกโมงก็ครองผ้าจีวร สะพายบาตร ออกไปรอพระอาจารย์ที่ทางออกวัด

06:00 ออกเดินบิณฑบาตและฉันข้าว ฉันเสร็จก็กวาดถูศาลาทำความสะอาดอีกรอบ
โดยรวมเสร็จก็ประมาณแปดโมงครึ่ง เป็นเวลาฉันกาแฟนั่งสนทนากันสักเล็กน้อยก็แยกย้าย

09:00 - 14:00 เวลานี้จะเป็นเวลาส่วนตัว ใครใคร่สิ่งไหนก็ไปทำเสีย
โดยส่วนตัวผู้เขียนเองนั้นจะใช้เวลานี้ไปกับการนอน ไม่ใช่โว้ยยยยย แต่มันง่วงจริง ๆ
พอแยกย้ายเสร็จก็กลับไปซักตากผ้า พักผ่อนสักหน่อย วันไหนอากาศดีหน่อยก็ออกมาอ่านหนังสือข้างนอก จนประมาณเที่ยง ๆ ก็เป็นเวลาสำหรับการทำสมาธิภาวนา เดินจงกรมบ้าง นั่งสมาธิบ้าง สลับไปมาแล้วแต่วัน วันไหนขี้เกียจก็นั่นแหละฮะ นอน ?

แต่ที่นี่เน้นปฏิบัติทำสมาธิฮะ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เมื่อเห็นว่ามันดีแล้ว

14:01 เอาล่ะเวลาที่รอคอยมาแล้ว ถึงเวลาาาา ฉันปานะ แล้วปานะเนี่ยคืออะไร?
ปานะก็คือเครื่องดื่มที่พร้อมดื่มนั่นเอง ประกอบด้วยกาแฟ(มีทุกวัน) ส่วนน้ำอัดลม น้ำผลไม้ เมล็ดทานตะวัน แล้วแต่จะมีญาติโยมถวายมา ยกเว้นนม โอวัลติน พวกนี้ที่นี่ถือเป็นอาหารท่านไม่ให้ฉัน

   มีครั้งนึงช่วงแรกด้วยความไม่รู้ ผมซัดรังนกแท้ซุปไก่สกัดไป ไม่ทันถึงนาทีอาจารย์หันมาเจอ55555555 โดนด่าไปหนึ่งยกพร้อมกับสั่งให้ปลงอาบัติซะ โถ่ใครมันจะไปรู้

   เสร็จจากนั้นก็กวาดลานอีกครั้งแล้วก็กลับกุฏิไปทำกิจส่วนตัว สรงน้ำสรงท่า
สวดมนต์ ส่วนผมนั้นก็เนี่ยแหละมานั่งฟังพอดแคสต์ เขียนอะไรต่าง ๆ ที่คิดออกไว้

18:00 เป็นต้นไปก็เป็นเวลาเตรียมสถานที่เพื่อทำวัตรสวดมนต์เย็น โดยที่นี่จะมีญาติโยมมาสวดมนต์ด้วยประจำ พระอาจารย์ก็จะพาสวดมนต์ นั่งสมาธิ ฟังธรรม กว่าจะแยกย้ายก็นู้นนน สามทุ่ม ช่วงนั่งสมาธสำหรับผมแล้วนั้น หลับ!!!! หลับทุกวันไม่รู้เป็นอะไร555555

21:00 ช่วงนี้แหละ ช่วงพีค พอแยกย้ายกันเสร็จพระในวัดก็จะกลับไปทำความเพียรภาวนา บรรยากาศหลังช่วงนี้จะเงียบสงบมาก และแสงเทียนส่องทางจงกรมของแต่ละคนเริ่มสว่างขึ้นให้เห็นจากไกล ๆ นั่นพลอยให้ผมมีกำลังใจในการปฏิบัติแบบไม่กลัวผี
แค่เห็นแสงเทียนก็เหมือนมีเพื่อนอยู่ใกล้ ๆ ทำให้สบายใจไม่น้อย

   ส่วนตัวผมนั้นก็ใช้เวลาส่วนนี้เดินจงกรมประมาณเกือบสองชั่วโมง แล้วก็ขึ้นไปนั่งสมาธิต่อนิดหน่อย ก็จำวัดในเวลาเกือบ ๆ เที่ยงคืน นอนวันละสี่ชั่วโมงพ๊ออออ แล้วแต่สภาพอากาศเหมือนกัน วันไหนฝนตกลงมาเดินจงกรมไม่ได้ นั่งสมาธิก็ง่วง นอนตั้งแต่สี่ทุ่มเลยผม ฮ่าาา

   และแต่ละเดือนจะมีการสวดโอวาทปาติโมกข์สองสัปดาห์ต่อครั้ง เรียกว่าลงอุโบสถ ซึ่งจะจัดขึ้นตามวัดต่าง ๆ ในพื้นที่สลับกันเป็นเจ้าของสถานที่ในการสวด

   แต่แปลกใจมาก ก่อนมาบวชเนี่ยกลัวนอนไม่หลับ พอมาอยู่จริง ๆ นอนไม่อยากจะตื่น
มันจะชอบนอนอะไรขนาดน้าน นอนปุ๊บหลับปั๊บ ผีเผอมาหลอกไม่ทันหร็อก เวลาแต่ละวันผ่านไปเร็วมาก แป๊บ ๆ จบแต่ละวันละ ที่อ่านมาถึงตอนนี้ตัวผมก็อยู่วัดมาเก้าสิบกว่าวันละ

   สรุปก็คือ ต่างกับที่คิดไว้เย้ออออ อยู่วัดใครล่ะว่ามันสบาย ลำบ้ากกกกก
นั่นแหละฮะ ข้อวัตรประจำวันของผู้เขียนที่ได้ปฏิบัติตอนบวชก็ประมาณนี้
ทั้งนี้แต่ละวัดแต่ละคนก็จะแตกต่างกันไปตามจริตนิสัย

   จนมาถึงวันนี้ยังไม่เจอผี เจอแต่งู กลัวงูมากกว่าผีอีกสรุปแล้ว

#บันทึกonceบวช