วันนี้มีอาจารย์วิศวะจุฬาฯ จากเมืองไทยมาเซิร์นครับ

ก่อนหน้าวันนี้หนึ่งวัน อาจารย์พัดนัดกับพวกผมว่าอาจารย์ติดประชุมช่วงที่อาจารย์จากวิศวะมาพอดี จึงให้พวกผมไปรับอาจารย์ที่สนามบินแทน เนื่องจากเป็นอาจารย์จุฬาฯ อาจารย์พัดจึงให้เด็กจุฬาฯ ไปรับ แต่เฉินหลง (วิศวะจุฬาฯ) ติดงาน หวยจึงไปออกอยู่กับผม (วิทยาจุฬาฯ) และกัน (วิศวะจุฬาฯ) แทน (วินโดว์เรียนฟิสิกส์ที่ มช. นะครับ)

เซิร์นจะมี shuttle bus ใฟ้บริการอยู่สี่สายหลัก ๆ โดยจะวิ่งวนไป ๆ มา ๆ ระหว่าง Meyrin site ฝั่งสวิส Pervessin site ฝั่งฝรั่งเศส ที่พักฝั่งฝรั่งเศส และสนามบินเจนีวา Meyrin site กับ Pervessin site เป็นคล้าย ๆ กับสาขาของเซิร์นที่จะมีอาคารสำนักงานและแล็บต่าง ๆ จริง ๆ แล้วเซิร์นมีไซต์งานอื่น ๆ อีกรอบ ๆ ท่อเครื่องเร่งอนุภาค Large Hadron Collider ที่มีเส้นรอบวง 27 กิโลเมตรนะครับ แต่ออฟฟิศหลัก ๆ จะอยู่ที่ Meyrin กับ Pervessin

shuttle bus หนึ่งในสี่สายนี้สามารถไปจากอาคารหลักในเซิร์น วนไปที่โรงแรมของเซิร์น และวนต่อไปยังสนามบินได้ ผมจึงใช้โอกาสนี้นั่งรถสายสี่เพื่อไปยังแอโรปอร์ต (สนามบิน) เสียเลย โชคดีที่อาจารย์พัดหาตารางเวลารถสายสี่นี้มาให้แล้ว ผมจึงไม่ค่อยเดือดร้อนกับหารวางแผนเท่าไหร่ หลังจากที่ผมคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาผมแล้ว ผมก็เดินไปขึ้นรถแบบสโลว์ไลฟ์ได้เลย เพราะ shuttle bus ของที่นี่จะออกตามตารางเวลา (รวมไปถึงรถเมล์ของเจนีวาด้วยนะครับ)

ระหว่างผมนั่งรถ shuttle bus ของเซิร์นอย่างสบาย ๆ สไตล์มยุรา น้องกันดันไปนั่งรถเมล์ผิดฝั่ง

เอาจริง ๆ ผมอยากร้อง "เอ๊า" บน shuttle bus มาก แต่ผมเกรงใจคนอื่น ๆ บนรถ (ซึ่งส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง) ผมจึงพิมพ์ไปในช่องแชทตอบกันไปว่า "เอ๊า"

ผมถึงสนามบินเจนีวาในเวลาไล่เลี่ยกันกับเวลาเครื่องลงจอดของอาจารย์วิศวะพอดี ผมจึงไปยืนรอรับ พร้อมชูป้ายต้อนรับที่วาดเอาบนแท็บเล็ตในรถนั่นแหละ ผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ อาจารย์วิศวะฯ ก็เดินออกมาจากศุลกากรในสนามบิน จริง ๆ ผมไม่เคยรู้จักกับอาจารย์หรอกครับ แต่ผมเขียนในป้ายไว้ว่า "จุฬาฯ" ไง อาจารย์จึงรู้ว่าผมเป็นคนมารับ เพราะคงไม่มีใครเขียนป้ายต้อนรับภาษาไทยในสนามบินเจนีวาแน่ ๆ

เพื่อเป็นการต้อนรับอาจารย์วิศวะฯ ผมจึงคุยกับกัน (ทั้ง ๆ ที่มันยังมาไม่ถึงสนามบินนั่นแหละ) ว่าเราจะพาอาจารย์ไปกินไหนดี ก็ได้ข้อสรุปว่า เราจะพาอาจารย์ไปกินอาหารอิตาเลียนแถว ๆ สนามบิน ที่สำคัญคือ อาจารย์จะเลี้ยงเราครับ ประหยัดค่าอาหารไปได้อีกมื้อ

สุดท้ายนี้ ถ้าอาจารย์มาเห็นบล็อกตอนนี้ ผมขอกราบขอบพระคุณที่เลี้ยงข้าวพวกผมมากนะครับ ทำให้พวกผมรอดตายไปได้อีกมื้อหนึ่ง ขอบคุณมากครับ :-D