Character

Maxine Rowe

DeShawn Maxwell

ดีชอร์นตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ คิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างไม่ชอบใจ แต่สุดท้ายก็จำต้องลุกขึ้นมารับสาย เขายันตัวขึ้นจากเตียง ผ้าห่มร่วงลงจากอกเผยท่อนบนเปลือยเปล่าปกปิดท่อนล่างไว้หมิ่นเหม่

เสียงคุยโทรศัพท์ของดีชอร์นปลุกให้อีกหนึ่งคนในห้องตื่นแม็กซ์ค่อยๆลืมตางัวเงีย ได้ความว่าเพื่อนของดีชอร์นจะมารอที่ใต้หอในอีกสิบนาที เธอรอจนอีกฝ่านคุยเสร็จจึงถาม "จะไปแล้วเหรอ?"

"อ่า..ใช่" ดีชอร์นมาตอบ ยิ้มให้และก้มลงหอมแก้มหล่อน

"ไปเช้าจัง" เธอว่า ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งบ้าง ผ้าห่มเลื่อนหลุดลงเผยให้เห็นทรวงอกอิ่ม เอวคอดเล็ก และสะโพกมนบางส่วน รอยแดงตัดกับผิวสีขาวสะอาดปรากฎไปทั่วเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของดีชอร์นมองเรือนร่างตรงหน้าไม่วางตา รู้สึกว่าเจ้าหนูมันกระตุกเบาๆเรียกร้องความสนใจแม็กซ์เงยหน้ามองแล้วหัวเราะขำเมื่อท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวตัวเองแล้วดึงเข้าไปใกล้

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นไปได้" เสียงหวานกระซิบเย้าแหย่ข้างหูของดีชอร์น ร่างบางจงใจเบียดทรวงอกอิ่มเข้ากับแผ่นอกของเขา แขนเรียวข้างนึงยกขึ้นโอบรอบคอของเขา มืออีกข้างลูบไล้เบาๆไปตามกล้ามหน้าท้องที่เขาแสนจะภาคภูมิใจดีชอร์นรู้สึกว่าเหมือนเขากำลังโดน..ปีศาจแสนสวยยั่วยวน มือใหญ่ลูบตามแผ่นหลังเรียบเนียน หยุดอยู่ที่สะโพกแล้วขยำ

"ร้ายนะเรา" เขาหัวเราะในลำคอ จรดริมฝีปากหนาบนซอกคอขาวแล้วออกแรงขบเม้มแม็กซ์หัวเราะคิกคักชอบใจเมื่อแหย่อีกคนสำเร็จ เธอถูกผลักเบาๆให้นอนลงโดนเตียงโดยมีคนที่กล่าวหาเธอคร่อมอยู่ข้างบนดีชอร์นก้มลงมาประทับริมฝีปากบาง ก่อนที่จูบเบาๆจะค่อยๆเพิ่มความร้อนแรงขึ้น

"เดี๋ยวจะไปสายเอานะ" แม็กซ์กระซิบ ดวงตาสีเขียวส่องประกายท้าทายปนเร่งเร้า นิ้วเรียวไล้ไปตามสันกรามแบบที่เธอชอบ

"ปล่อยให้รอไปซักสิบยี่สิบนาทีก็ไม่เป็นไรหรอก" ดีชอร์นแสยะยิ้มแล้วก้มลงจัดการกับปีศาจแสนยั่วยวนตรงหน้าเสียงโทรศัพท์ของดีชอร์นดังขึ้นอีกครั้ง สองครั้ง สามครั้ง และสี่ครั้ง.. แต่เมื่อไม่มีคนรับ คนโทรเลยหยุดโทรไปเอง

แล้ววันนั้นดีชอร์นก็สายไปเกือบครึ่งชั่วโมง