เหอะ ความจริงคือมีงานอื่นต้องทำแต่กำลังหนีความจริงอยู่

ก็เลยมานั่งเขียนอะไรเล่น ๆ แบบนี้อีกแล้ว

ทุกวันนี้ก็สงสัยนะคะว่า ยังมีคนเข้ามาอ่านสิ่งที่เราเขียนจริง ๆ อยู่มั้ย

หรือหลงเข้ามาอ่านกกันเฉยๆ อะไรแบบนี้ 55555

ว่าด้วยเรื่องเปิดเทอมใหม่ ซึ่งก็เปิดเทอมมาได้ 2 สัปดาห์แล้ว

ทั้ง ๆ ที่เทอมนี้ลงเรียนแค่ 4 วิชา และมีเรียนแค่วันจันทร์ อังคาร ศุกร์

แต่วันอื่น ๆ ก็เหมือนแทบไม่ได้พักเลย มีตารางงานเข้ามาตลอดไม่ขาดสาย

เหนื่อยจ้า เอาจริง ๆ เปิดเทอมมาแค่ 2 สัปดาห์แต่เหมือนเรียนไปเป็นเดือนแล้วอะ

เรื่องเรียนมันไม่เหนื่อยหรอก ก็ไปเรียนตามที่ลงเอาไว้

ก็มีทั้งวิชาที่อยากเรียน ทั้งวิชาบังคับปน ๆ กันไป แต่สิ่งที่เหนื่อยก็คือ

งานพิเศษ และการเตรียมเอกสารต่าง ๆ เพื่อการไปเรียนแลกเปลี่ยน .-.

ก็อย่างที่บอกไปว่า เรียนจันทร์ อังคาร ศุกร์

แต่วันเสาร์-อาทิตย์ เราก็รับงานสอนพิเศษ ซึ่งก็ต้องใช้เวลาเตรียมการสอนพอสมควร

ถึงจะด้นสดไปหลายรอบก็เถอะ รู้สึกว่าใช้เวลาในการเตรียมการสอนมากกว่าสอนซะอีก

ตั้งแต่เปิดเทอมมา 2 สัปดาห์ ถึงจะมีวันหยุด 2 วันคือวันพุธกับพฤหัสก็เถอะ

แต่ยังไม่ได้หยุดเลยสักสัปดาห์ สัปดาห์แรกก็ต้องไปๆกลับๆโรงพยาบาล

เพื่อทำเอกสารใบรับรองแพทย์ต่าง ๆ ที่จำเป็นกับชีวิต

สัปดาห์นี้ก็เป็นสัปดาห์สัมภาษณ์เพื่อคัดเลือกการไปเรียนแลกเปลี่ยนอีก

ยังไม่ได้หยุดเลยจ้า และได้โปรดอย่าถามถึงเสาร์อาทิตย์ที่ต้องออกไปสอนพิเศษ

เหนื่อยแหละ แต่คาดว่า หลังจากนี้ในวัยทำงานก็คงจะเหนื่อยกว่านี้อีกหลายเท่า

ถือซะว่าเป็นการฝึกความอดทนไปในตัวละกัน

บ่นต่อเรื่องวิชาเรียนในเทอมนี้

ด้วยความที่ว่าเทอมนี้ วิชาบังคับเป็นวิชาเขียนเอสเสภาษาญี่ปุ่น 3 ซึ่งเป็นตัวสุดท้ายแล้ว

และก็เหมือนกับตัวที่ผ่านมา มันจะมีงานให้เขียนฟรีไรท์ติ้งอะไรประมาณนี้

ซึ่ง 2 ตัวที่แล้วก็คือ แพรวพราวในการเขียนมาก เพราะเป็นช่วงอินเลิฟ อารมณ์ศิลปินมันมา

ก็เอาเรื่องความรักของตัวเองมาเขียนเป็นฟรีไรท์ติ้งส่งอาจารย์ ซึ่งอาจารย์ชอบใจมาก

2 เทอมที่แล้วก็เลยรู้สึกอินกับการเรียนตัวเขียน เพราะมันเหมือนได้เขียนระบายอารมณ์

อะไรประมาณนั้น แต่ว่า พอเทอมนี้ ไอตัวเราที่เหมือนเพิ่งตื่นจากอาการมโน

เพิ่งตื่นภาพฝันความรักอันสวยงาม เรียกง่าย ๆ ว่าตายด้านกับเรื่องความรักแล้ว ก็แอบคิดหนัก

เพราะเอาจริง ๆ สิ่งที่เจอในชีวิตประจำวันมันก็เป็นเรื่องปกติ ธรรมดาเกินไป ไม่มีอะไรมา

จุดประกายให้เขียนออกมาเป็นสตอรี่ได้เหมือนเมื่อก่อน ก็อย่างที่ว่า ไฟแห่งความรักร้อนแรง

มันดับไปแล้วอะเนาะ ก็เลยแอบเซ็ง ๆ อยู่บ้าง เลยมานั่งเขียนบ่นในนี้ไปเรื่อยเปื่อยแบบนี้อะ

ก็หวังว่าจะมีเรื่องอะไรมาทำให้ใจเต้นตึกตักพอจะไปเขียนบรรยายอะไรเป็นงานส่งได้ละกันนะ

นอกจากวิชาญี่ปุ่นที่บังคับแล้ว วิชาที่เลือกเองก็คือวิชาภาษาเกาหลี

คือตอนนี้เราลงเรียนวิชาเกาหลีมาจนถึงตัวที่ค่อนข้างสูงแล้วก็คือตัวเกาหลี 4

จนเพื่อนสงสัยว่า เห้ย แกเรียนอยู่เอกภาษาเอเชียตะวันออกรึเปล่า อะไรประมาณนี้

ก็ไม่เถียงนะ แต่ล่าสุดถอนวิชาจีน 2 ไปแล้วเพราะขี้เกียจจ้า

วิชาเกาหลี 4 ก็โอเค ทวีคูณความยากในการบ้านมากกว่าที่เคยเจอมา 3 ตัวคือ

ให้เขียนไดอารี่ส่งทุกสัปดาห์ ซึ่งว้าวซ่ามาก งานเขียนอีกแล้วจ้า

ไฟการเขียนมันค่อนข้างจะมอดแล้วอะ ก็อยากรู้ว่าจะเอาอะไรไปเขียนดีอยู่เหมือนกัน

จะแต่งเรื่องก็เพ้อเจ้อไปอีก เพราะมันเป็นไดอารี่อ่ะ ปวดหัว

เขียนมาถึงตรงนี้ก็ตกใจตัวเองเหมือนกันว่า มาบ่นอะไรนักหนา แต่ก็นั่นแหละ

ก็แค่นักศึกษาปี 3 คนนึงที่มาบ่นเรียนชีวิตประจำวันในมหาลัยนั่นแหละ

มีเรื่องฝึกงานที่ต้องคิดอีก ปวดหัวเรยจ้าเตง

ใครอ่านมาถึงตรงนี้ก็บอกได้เลยว่าเก่งมากค่า ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่า

ไว้มีอะไรอีกก็คงจะมาบ่นในนี้แหละ

บาย

มุเมย์ไหนอะ อยากเปลี่ยนเพนเนมแล้วนะเอาจริง

24/01/2020  10.01 น.