ก็เลยเข้ามาเขียนอะไรตามใจตัวเองเล่น ๆ ซะหน่อย

ก่อยอื่นเลยก็ จะสิ้นปีแล้ว สิ่งที่รับรู้ได้เลยก็คือ เป็นปีที่เหนื่อยอีกปีจริง ๆ 

ด้วยความที่เรานั้นก็ร่ำเรียนกันมาจนถึงมหาลัยปี 3 แล้ว อีกแปป ๆ ก็จะจบแล้ว

พ่อแม่ก็จะไม่ส่งเงินมาให้แล้ว ＴＴ ก็ต้องออกจากคอมฟอร์ทโซนไปทำนู่นนี่นั่นเยอะมาก

แล้วก็มารู้สึกตัวเลยว่า ตัวเราเนี่ย ชอบการนอนที่สุดในโลกเลย

การนอนแบบไม่ต้องมีความกังวลว่าพรุ่งนี้จะต้องตื่นไปควิซ ตื่นไปทำงาน ตื่นไปสอบ หรือส่งงานเนี่ย

มันดีที่สุดเลยเหวยแกร  แต่ถามว่าจะมีวันนั้นมั้ย ก็ไม่จ้า

ถามว่าไม่มีวันให้นอนเลยจริง ๆ หรอ ก็ไม่ขนาดนั้น แต่ด้วยความที่เทอมนี้เริ่มรับงานสอนพิเศษทั้งวันเสาร์อาทิตย์ มันเลยต้องเตรียมสอนวุ่นวายมากมายก่ายกอง ตอนแรกก็ตั้งใจทำชีทไปสอน ทำเผื่อล่วงหน้าไปเยอะมาก แต่น้องที่สอนก็คือเรียนได้หมด รับได้หมดใน 2 สัปดาห์ เราก็เลย เอาล่ะ จะทำยังไงกันต่อดีน้า กลายเป็นว่าเตรียมสอนกันสัปดาห์ต่อสัปดาห์ ซึ่งทำได้ดีมั้ย ก็ยอมรับเลยว่าทำได้ไม่ค่อยดี

เพราะเอาจริง แค่เรียนก็คือ 5 วันต่อสัปดาห์แล้ว วันไหนที่ไม่มีเรียนบ่าย ก็คือผิดเอง กลับห้องมานอน

ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจวางแผนว่าวันไหนที่ไม่มีเรียนบ่ายจะกลับหอมาเตรียมการสอนพิเศษแท้ ๆ แต่พอถึงห้อง เห็นเตียง เห็นหมอน ก็กระโดดขึ้นไปนอน กว่าจะตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้ว ช่วงต้น ๆ เทอมมันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอกลางเทอมปลายเทอม งานที่ดองมาตั้งแต่ต้นเทอมก็ต้องทำ สอนก็ต้องเตรียม เวลานอนมันก็เลยหายไปหมด ยิ่งช่วงนี้เป็นไฟนอลแล้วด้วยก็คือ โด๊ปกาแฟวันละมากกว่า 1 แก้วทุกวันจนไม่รู้ว่าจะป่วยเป็นใจสั่นก่อนหรือเบาหวานก่อน

ซึ่งความเหนื่อยพวกนี้อ่ะ มันก็เป็นความเหนื่อยที่เราเลือกเองแหละ จะไปโทษนู่นนี่นั่นก็ไม่ได้ แต่ความจริงมันก็ดีนะ การได้ออกไปทำงานพิเศษ ลองหาเงินเองดูแล้วเนี่ย มันทำให้รู้สึกว่าไม่ค่อยอยากใช้เงินไปกับอะไรที่ไม่จำเป็นเลย แต่ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะก็เอาเงินไปลงกับของกิน บุฟเฟ่ต์อยู่ดี แต่ก็อร่อยอะ

งงปะ อยู่ ๆ ก็พูดเรื่องนู้น เดี๋ยวก็ตัดไปเรื่องนั้น เดี๋ยวก็พาเข้าเรื่องนี้ เอาเป็นว่าไหน ๆ ก็งงแล้วก็ขอตัดเขาอีกเรื่องนึงเลยละกัน เรื่องความสัมพันธ์ดีกว่า

ทุกปีทุกรอบมานั่งเขียนไดอารี่(หรอทำไมยาวจัง?) นี้ส่วนใหญ่ก็จะชอบเข้ามาเขียนเรื่องความสัมพันธ์ หลังจากวาเลนไทน์ ก็ห่างหายจากการชอบใครไปสักพัก แล้วพอมาช่วงนึง เราก็ได้ไปชอบคนใหม่ขึ้นมาอีกแล้วจ้า 5555

ก็อีหรอบเดิม ก็คือเฟรนด์โซนไปจุก ๆ จ้า ความจริงตอนแรก เมื่อกี้พิมพ์ไปประมาณ 10 บรรทัดแล้วแต่ว่า เอ๊ะ เดี๋ยวเขาจะเข้ามาอ่านแล้วจะโป๊ะมั้ยนะ พอคิดอย่างงี้ก็เลยลบดีกว่า ขอโทษนะคะที่เกริ่นไว้แล้วก็ลบทิ้ง แต่เอาจริง ๆ เรื่องความสัมพันธ์ตอนนี้มีเพื่ิอนจำนวนเท่าเดิมแหละค่ะ ที่สนิทมากกว่าเดิม รู้สึกแฮปปี้ที่สามารถคีพเพื่อน ๆ ที่คอยด่าเราตอนงอแงเอาไว้ได้ ถ้าไม่อยู่ด้วยกันก็คงไม่รู้จะไปหาที่ไหนอีกแล้วอะ แต่ก็รู้สึกผิดนะ เพราะจะเป็นฝ่ายที่มีอะไรก็ไประบาย ๆ กับเพื่อนตลอดเลย แต่เพื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เพราะส่วนใหญ่ก็อยากรู้อยากเห็นอะ แต่ก็เพราะไว้ใจนั่นแหละเลยเล่าต่าง ๆ ให้ฟังได้ เริ้ปที่สุส

แล้วก็ด้วยเรื่องเวลาที่ แทบจะไม่มีเหลือไว้พักผ่อนแล้วนี่แหละ ทำให้ถึงแม้จะอยากคีพความสนิทกับใครก็ตามแต่ก็ไม่ค่อยจะสามารถคีพเอาไว้ได้ ก็เวลามันไม่ตรงกัน เจอหน้ากันก็แทบไม่เจอแล้ว เจอกันอย่ามากก็ทักทายแล้วก็หายหน้ากันไป ในไลน์ในเฟสจะคุยกันก็ไม่มีเรื่องให้คุยอีก ไม่ใช่คนคุยสักหน่อยจะคุยอะไรเยอะแยะ กับคนที่อยากคุยด้วยแชทยังโล่งเลย ห้าห้า(ตัดพ้อ?)  แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากไปแฮงค์เอ้าท์กับทุกคนนะ ถ้ามีเวลาและสะดวกจะไป ฮือออ

ความจริงมีเรื่องอยากบ่นเยอะแยะมาก ไม่รู้เรื่องมันจะเยอะอะไรขนาดนั้น แต่พูดไปพูดมามันก็วนลูปเดิม "เหนื่อย...อยากพัก" เป็นท้อมาก ๆ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงทะยอยเคลียร์งานส่งจารย์แล้วคือดองไว้เยอะมากถึงมากที่สุด และพรุ่งนี้ก็มีสอบแต่ก็ยังไม่ได้อ่านสักตัว ขอบคุณค่ะ

ขอตัวไปก่อนดีกว่า

ถามว่าไปอ่านหรอคะ อ๋อ ไปพักผ่อนค่าขอบคุณค่า

ไว้เจอกันใหม่ในเร็ว ๆ นี้เพราะรู้สึกว่ายังมีอะไรอยากบ่นอีกค่า

อ่านมาถึงตรนี้แล้วถ้าไม่ได้สาระอะไรไปก็ขอโทานะคะ เพราะมาเขียนบ่นค่ะ ไม่น่าหาสาระได้

ข่อมค่า

มุเมย์ไหนไฟแรงเฟร่อ เปลี่ยนเพนเนมใหม่รับปีใหม่ดีมั้ยนะ

27/11/2019  22.46 น.