เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Mumei’s Diary無名
ความคิดถึง
  • ทุกคนคะ
    ทุกคนมีคนที่คิดถึงทั้งเวลาก่อนที่จะนอน แล้งก็เวลาที่ตื่นขึ้นมามั้ยคะ
    ถ้ามีล่ะก็ คนๆนั้นคงจะเป็นคนสำคัญมากแน่เลยสินะคะ
    แล้วความคิดถึงเหล่านั้นเนี่ย มันเคยถึงจริงๆสักครั้งมั้ยคะ
    วันนี้อยู่ดีๆ มุเมย์ก็ฉุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้เอาดึกป่านนี้แล้ว แต่ถ้าไม่เขียนเดี๋ยวก็ลืมอีก วันนี้เลยจะมาพูดถึงเรื่องความคิดถึงกันค่ะ

    ความคิดถึง เกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้ เมื่อเราไม่ได้อยู่ในสถานที่เดียวกันกับคนที่เราคิดถึง ณ ตอนนั้น
    ซึ่งจากประสบการณ์ส่วนตัวเราเอง ความคิดถึง มันมักจะเกิดขึ้นเมื่อตัวเราไม่มีอะไรทำ แล้วเจออะไรที่ทำให้นึกถึงบุคคลที่คิดถึงค่ะ

    ซึ่งช่วงวันที่ผ่านมานี้เราคิดถึงคน ๆ หนึ่งอยู่ค่ะ
    เราเชื่อว่า ทุกคนก็คงมีคนให้คิดถึงเหมือนกันแหละ
    ความคิดถึงนี้มันเกิดขึ้น ตั้งแต่ตอนเช้าที่เราลืมตาตื่น
    จนถึงตอนนี้ที่เราเขียนอยู่ พอเขียนเสร็จก็ว่าจะไปนอนแล้ว ก็ยังคงคิดถึงอยู่เลย
    แต่สิ่งที่น่าเศร้าเล็กน้อยก็คือ
    “ความคิดถึงมันส่งไปไม่ถึง”

    แล้วทำไมกันล่ะ ความคิดถึงมันถึงส่งไปไม่ถึงกันล่ะ
    ก็เพราะมันเป็นความคิดถึงที่ไม่สามารถส่งไปได้ยังไงล่ะ

    มีความคิดถึงที่ส่งไปไม่ได้อยู่บนโลกด้วยหรอ
    คำตอบคือ “มีสิ”

    “แล้วคิดถึงเขาต่อไปแบบนี้ไม่ลำบากเอาหรอ”

    จะว่าลำบากมั้ย มันก็ไม่ได้ขนาดนั้นนะ
    ก็ตื่นมา กินข้าว ใช้ชีวิตประจำวันได้ปรกติดี
    แต่แค่พอช่วงเวลาที่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ
    เรื่องของคนที่คิดถึงมันก็ผุดขึ้นมาในหัวแค่นั้นเอง

    แต่ก็นะ...
    ก็ทำได้แค่คิดถึงอยู่ในใจแบบนี้ต่อไปแหละ
    เพราะบอกไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก
    เหมือนกับการชวนคนเพิ่งกินข้าวอิ่มไปกินชาบูอ่ะ
    ถ้าเขาไม่ต้องการ ถึงจะให้ไปมันก็ไม่มีความหมายอยู่ดี
    รึเปล่านะ??

    พอเขียนๆ แล้วมันก็พาลทำให้นึกขึ้นมาเหมือนกันนะ
    ว่าแบบ เออ เขาจะต้องการความคิดถึงบ้างมั้ยนะ
    จะดีใจมั้ยนะ ถ้าคนที่คิดถึงเขานั้นเป็นเรา

    เอาจริงๆ ความคิดถึงเนี่ย ถ้ามาจากคนที่ไม่ได้อยากได้
    เป็นเราก็คงไม่ได้ดีใจขนาดนั้นอ่ะ
    คงจะรู้สึกขอบคุณที่คิดถึงกัน แต่ก็เราไม่ได้คิดถึงเขาอ่ะ
    ก็คงจะไม่ได้อินหรือดีใจอะไรเบอร์นั้น

    กับคนที่เราคิดถึงก็คงจะเหมือนกัน
    ถ้าเขาไม่ได้คิดถึงเรา ถึงเราบอกเขาว่าเราคิดถึง
    หรือเขารับรู้ว่าเราคิดถึงก็คงจะเป็นเหมือนที่บอกอ่ะ
    ก็อาจจะรู้สึกขอบคุณ แต่ก็คงไม่อิน

    อ้าว.. ก็รู้อยู่แล้วนี่ แล้วมาพิมพ์บ่นเวิ่นเว้ออะไรอะ?
    อ๋อ ก็นึกออกตอนพิมพ์ไปพิมพ์มาเนี่ยแหละจ้าา

    แล้วก็นะ ความคิดถึงน่ะ ไม่ได้หมายความว่าแบบ
    จะต้องอยู่ไกลกันแล้วจะมีความคิดถึงเกิดขึ้นนะ
    เอาจริงๆ การอยู่ใกล้กันมันก็สามารถเกิดความคิดถึงขึ้นได้เหมือนกัน อาจจะเกิดขึ้นมากกว่าด้วยซ้ำ

    แต่มันจะไม่ใช่การคิดถึงที่ว่าอยากเจอหน้ากันแบบนั้น
    มันจะเป็นความคิดถึงการกระทำที่มีร่วมกัน ที่ไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีกแล้ว ถึงจะอยู่ด้วยกันก็ตาม ณ เวลานั้น ๆ ส่วนตัวคิดว่า ความคิดถึงที่เกิดขึ้นทั้งๆที่อยู่ด้วยกันใกล้ๆกันเนี่ย มันดูน่าเศร้ากว่าเยอะเลย

    ซึ่งบอกได้เลยว่า เรามีคนที่คิดถึงอยู่ตลอดเวลา
    ไม่ว่าจะทำอะไรก็พาลให้นึกถึงคนนั้นอยู่ตลอดเลย
    แต่มันเป็นสิ่งที่แสดงออกมาไม่ได้หรอก
    สุดท้ายก็ต้องนั่งคิดถึงในใจอยู่คนเดียวแบบนี้อยู่ดี...

    แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่คิดถึงกัน
    มุเมย์
    07/04/2019 03:17
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in