กิ๊งก๊อง~
เสียงดังกระแทกโสตประสาทที่สะลึมสะลืมอยู่ ทำให้ผมต้องเปิดเปลือกตาขึ้นม
“อื่ออ ใครวะ” ผมงัวเงียเอามือขยี้หัวอย่างหงุดหงิด
กิ๊งก๊อง~
“เออ รู้แล้ว” ตะโกนออกไปพร้อมกับถลกผ้านวมออกจากตัว คว้ามือถือที่ตกอยู่ข้างหมอนขึ้นมาดูเวลา
อ้าว เย็นป่านนี้แล้วหรอวะเนี่ย
ผมลุกขึ้นจากเตียง ทั้งตัวมีแค่บ๊อกเซอร์ห
ผมเปิดประตู หลังจากที่มองลอดตาแมวไปเจอคนตัวเล็ก ๆ
“ทำไมอยู่ในสภาพนี้” คือคำทักทายแรกของน้องมัน
“อื้อ เพิ่งตื่น เผลอหลับ”
“เซ็กซี่สุด ๆ ไปเลย”
“โหมดไหนวะเนี่ย” ละดูสายตาเจ้าเล่ห์ของน้องมัน
กันไม่พูดเปล่า โน้มตัวเข้ามากอดผมไว้ทั้งสองมือ ดันจนผมต้องก้าวถอยหลังไปชนขอบเตียงและล้มตัวลงบนที่นอนนุ่ม ๆ
“เดี๋ยวก่อน มึงเป็นอะไรมาวะ”
กันไม่ตอบ วันนี้น้องนิ่งผิดปกติ ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็กดริมฝีปากนิ่มเข้าที่คอผม
“เดี๋ยวมึง ผีเข้าหรอ กินยาผิดมะ”
“เมื่อวานป่าปี๊บอกกันปากนุ่มนิหน่า”
“ก็ใช่ แต่…… อื้มม….
เดี๋ยวดิ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ผมพยายามผลักกันออก จิตใต้สำนึกบอกว่านี่มันผิดปกติ มันไม่ใช่แล้ว แต่ อื้ม สั่นสะท้านไปทั้งตัว
“ป่าปี๊ก็นุ่มทั้งตัวเลยนะ”
เสียงพร่าพูดอยู่ชิดข้างหู ปากอิ่มนุ่มนิ่มที่
“กูนุ่มทั้งตัวที่ไหน กูมีส่วนที่แข็งอยู่ด้วยนะ”
ปากพูดออกไปเพราะนิสัยชอบเถียงแบบไม่ทันได้คิด มารู้ตัวว่าพูดอะไรไม่เข้าท่าตอนกันชะงักและส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้นั่นแหละ
“อ๊ะ กันอย่า” แต่ช้าไป มือเล็กลูบส่วนอ่อนไหว
“ชู่ววว” กันยกนิ้วชี้มาประกบปากบ่งบอกสัญญาณให้ผมหยุดพูด แล้วยกตัวขึ้นนั่งคร่อมผมไว้ทั้งตัว “ป่าปี๊อยู่เฉย ๆ”
ฉิบหาย
หัวใจเหมือนวิ่งมาราธอน
ปากนิ่มก้มลงไปชิมทั่วซอกคอ ไล่ขึ้นมาที่แก้ม มุมปากและจรดกลีบปากอูมเข้ากับปากผม พร้อมกับลิ้นนุ่มชื้น
“กัน.. เดี๋ยวก่อน”
“ป่าปี๊” เสียงชิดริมฝีปาก ลมหายใจอุ่นรินรดบนใบหน้า “นะครับ”
ลิ้นร้อนตวัดแทรกเข้ามาตอนผมจะพูดตอบ ความร้อนชื้นแฉะเริ่มทำให้ตาพร่ามัว ผมหลับตาแน่นและเริ่มตามการชักนำของลิ้นร้อน
อ่าา~ ลิ้นก็นิ่ม
จับมือคล้องเอวคอดของคนตัวเล็กเข้าหาตัวให้สัมผัสยิ่งแนบชิด เอียงหน้าเพื่อดูดเรียวลิ้นร้อนจนแก้มอูม สองมือประคองยก
แต่เดี๋ยวก่อน นี่มันไม่ปกติแล้ว
“กัน..พอแล้ว” ถึงปากจะพูดแบบนั้นแต่สะโพกกลับยกขึ้นส่ายตามจังหวะ ผมรวบรวมสติเฮือกสุดท้ายเพื่อดันตัวกันออก
“ป่าปี๊หลับตา” เสียงนุ่ม ๆ พูดชิดริมฝีปาก มันดูบางเบาแต่ทรงอำนาจ ผมหลับตา “รู้สึกมั๊ย” บางสิ่งที่ถูกดึงออกมาสัมผัสอากาศเย็น ๆ และแรงบีบเบา ๆ ของมือนิ่ม
“อ่าาา” เวลาที่หลับตานี่ประสาทสัมผัสส่วนอื่นมันทำงานดีมากเลย ดีมากเกินไปจนหัวใจจะเด้งออกมาจากอกอยู่แล้ว โดนหยอกล้อส่วนนั้นด้วยมือไม่นาน ก็รู้สึกตัวเบา ๆ เพราะคนที่นั่งอยู่บนตักลุกออกไปจากตัวแล้ว
ผมเปิดตาขึ้นมอง รู้สึกค้างคานิดหน่อย แต่ต้องใจเต้นยิ่งกว่าเดิมเมื่อเจอกับคนตัวเล็กผิวขาวที่
แค่ความขาวก็ทำกูจะแตกแล้ว
“นี่มึง..ไปกินยาผิดอะไรมา”
กันทาบก้นนิ่ม ๆ ลงมานั่งคร่อมตักผมเหมือนเดิม จูบดูดดื่มเหมือนคนกระหาย
ผมเอื้อมมือไปสัมผัสเนื้อกลมกลึงที่บั้นท้ายของคนบนตัก แรงเสียดสีทำผมตื่นตัวอย่างบ้าคลั่ง เผลอถูของตัวเองเข้ากับร่องก้นที่ทาบทับลงมา อ่า นิ่มไปหมด
“มึง...มึงก็นุ่มไปทั้งตัวเลย” เผลอมือบีบแก้มก้นขาวสะท้านทรวง ผมอดใจไม่ได้บีบแรงจนกันสะดุ้ง
“แต่ของป่าปี๊ไม่นุ่มแล้ว” กันตอบรับเสียงพร่า
ทำไมมึงอิโรติกได้ขนาดนี้วะ หัวใจจะวาย
ปล่อยมือข้างหนึ่งมาสัมผัสตุ่มเล็กสีชมพูบนหน้าอกขยี้เบา ๆ แต่ทำให้คนบนตัวสะท้านเยือก
ถึงกันจะไม่มีเนื้อเต็มมือแบบผู้หญิงแต่ก็มันมือเป็นบ้า อื้ม ทนไม่ไหว ผมพลิกตัวกันลงนอนราบกับเตียงแล้วคร่อมตัวช้อนใต้สะโพกเล็กจนขากว้างออก ก้มตัวลงไปสัมผัสตุ่มเล็กบนหน้าอกด้วยริมฝีปาก
ไล่ลิ้นร้อนเลียวนไปทั่วตุ่มเล็ก ๆ จนมันแข็งสู้ลิ้น รวมไปถึงบางสิ่งที่แข็งขึ้นมาทิ่มท้องน้อยของผมด้วย
พอก้มลงไปมองก็เห็นกันเล็กที่แข็งขึงขึ้นมา พอ ๆ กับลูกชายของผมที่แข็งจนแทบจะแตก
จังหวะนั้นทำเอาผมชะงัก นี่กูทำอะไรอยู่วะ เหมือนสติเพิ่งจะกลับเข้าตัว ผมกำลังจะ..กับกัน กับผู้ชาย
ผมเด้งตัวออกจากกันทันที
“พี่ออฟ” กันลุกขึ้นมากอดคอผม รั้งให้เข้าไปหาแล้วจูบเบา ๆ ที่มุมปาก “ทำกันนะ”
ผมเกร็งตัวรับจูบของกัน เสียงในสมองตีรวนไปหมด ทำ ไม่ทำ ทำ ไม่ทำ แต่ก่อนจะได้คำตอบอะไร มือของกันที่คว้าหมับที่ลูกชายของผมแล้วชักแบบไม่เบามือนักทำเอาสติแตก
“อย่าเกร็ง ป่าปี๊”
จะไม่ให้เกร็งได้ไง ชักเร็วขนาดนี้ ลองดูเองบ้างละกันว่าจะทนไหวมั๊ย ผมผลักกันให้ทิ้งตัวลงนอนราบเหมือนเดิม คว้าน้องเล็กของกันมาชักเบา ๆ จนได้ยินเสียงคราง จับลูกชายตัวเองเข้าบดเบียดและถูกับส่วนแข็งขึงของกัน น้ำขุ่นขาวไหลเยิ้มออกมาที่ส่วนปลายของเราทั้งคู่
“อ๊าา ป่าปี๊ เร็วอีก”
ผมสวนสะโพกเร็วขึ้น มือกอบกุมส่วนนั้นไว้ด้วยกัน ให้เสียดสีกันไปมาจนเกิดเสียงหยาบโลน
อยากเข้าไปชะมัด แต่แม่งเอ๊ย
“ป่าปี๊เร็วกว่านี้อีก”
เสียงหอบ เสียงครางของเราดังไปทั่วห้องจนไม่รู้ว่าคนข้างห้องจะได้ยินมั๊ย กันยกสะโพกตัวเองสวนกลับมาไม่ยอมแพ้ ผมเกร็งตัวเมื่อรู้สึกว่าน้ำป่าของเราทั้งคู่กำลังจะท่วมทุ่งข้าวสาลี
กันตัวสั่นและคว้าคอผมเข้าไปจูบ
อ่าาา รู้สึกดีจนตาพร่าเลย
ผมกอดกันแน่นและฝังหน้าลงไปดูดเบา ๆ ที่ซอกคอ สูดกลิ่นผิวเนื้อผสมเหงื่อจาง ๆ หอมและนิ่มไปหมดจนรู้สึกเหมือนลอยอยู่บนมาซเมลโล่ ขอกัดสักคำจะได้ไหม
กิ๊งก๊อง~
ผมสะดุ้ง
นี่เสียงดังไปถึงข้างห้องเลยหรอวะ
กิ๊งก๊อง~
ผมสะดุ้งพรวดขึ้นมา
หนังสือปกสีแดงที่กางทับอกกระเด็นตามการลุกพรวดพราดไปอยู่ที่ปลายเตียง
หื้ม หนังสือ?
ผมหันมองซ้ายขวา ไม่มีกัน ไม่มีฉากอิโรติก ไม่มีกลิ่นหอมและสัมผัสเหมือนปุยนุ่น
คือกูฝัน ?!?!?!?!?!?
ไอ้ฉิบหาย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหงื่อแตกพลั่กไปทั้งตัวทั้งที่แอร์เบอร์
วิกฤติแล้ว
วี้หว่อ วี้หว่อ วี้หว่อ
กูฝันอาไร๊
ขยี้หัวแรง ๆ ให้หายมึน นั่งตั้งสติอยู่ช่วงอึดใจใหญ่ ๆ
มึงต้องใจเย็น ๆ ออฟ
เพราะช่วงก่อนหน้านี้ซ้อมหนักไปหน่อย ร่างกายสะสมความเครียดเกินเหตุเลยไม่ได้ปลดปล่อย แถมยังมาอ่านบทสะยิวกิ้วในนิยายนั่นอีก
ใช่ ผมเพิ่งอ่านตอนพิเศษในนิยายนั่นไป
แต่คือ... มันก็ต้องไม่ใช่แบบนี้ปะวะ
ตวัดผ้าห่มคลุมหัว บี้หน้าไปกับหมอน กูจะสู้หน้ามันได้ยังไงวะ กูฝันอะไรเนี่ย
กิ๊งก๊อง
เสียงออดประตูทำผมสะดุ้งอีกรอบ แหวกปลายผ้าห่มมองไปยังประตู นี่ฝันอีกเปล่า ฝันซ้อนฝันอินเซปชั่นไปเลยมั๊ย
ครืดดด ครืดดดดด~
มือถือที่วางทิ้งไว้ข้างหมอนสั่นตามการเรียกเข้าของคนหน้าประตู
ตัวจริงเสียงจริงว่ะ
ละกูต้องทำยังไงกับบ๊อกเซอร์ที่เปียกวะเนี่ย?!
[END - Special]
Cover Photo credit by GMM เพลง เข้าใจใช่มั๊ย
ฟิคแก้บนล่วงหน้า จังหวะมันได้พอดี 5555555
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามา ทั้งแบบแสดงตัวและไม่แสดงตัว รับรู้หมดเลยค่า ขอบคุณมาก ๆ ?
เขียนสนุกเหมือนพี่ออฟมาเขียนเองเลยค่ะ???