ถึง ตัวฉัน...ที่เติบโตขึ้น

        สวัสดี ตัวฉัน... ในวันที่อายุ 24 ปี มาเยือน เธอเติบโตขึ้นอีกปีแล้วนะ วันเกิดปีนี้เป็นปีที่ตื่นเต้น และ กังวลไปพร้อมๆกัน ตื่นเต้นที่ชีวิตโตขึ้นไปอีกขั้นเป็นชีวิตที่พอมองกลับไปก็ก้าวผ่านอะไรมาไกลเหมือนกันนะ ก้าวเดินมาตั้ง 24 ปี แล้ว เก่งมากเลยที่เดินมาได้ไกลขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้นในใจก็ยังคงกังวลสินะ เพราะชีวิตที่โตขึ้นก็มักจะมาพร้อมกับความรับผิดชอบและความคาดหวังที่มากขึ้นตามไปด้วย มากขึ้นตามวัยที่เขาเรียกกันว่า ผู้ใหญ่ น่ะ

        เธอไม่ต้องรีบที่จะเป็นผู้ใหญ่หรอกนะ ฉันไม่เร่งเธอหรอก ก้าวเดินไปตามจังหวะของเธอเองนั่นแหละมันดีที่สุดแล้ว ช้าบ้าง เร็วบ้าง ก็ไม่เป็นไร ขอแค่เธอมีความสุขและสนุกไปกับมันก็พอ ยามที่ช้าก็อย่าท้อเมื่อเร็วก็อย่าเร่งจนลืมสิ่งสวยงามระหว่างทางนะ เพราะสิ่งสวยงามระหว่างทางเหล่านั้นจะกลายเป็นแรงใจที่ดีสำหรับเธอ และแม้ระหว่างทางจะไม่สวยงามอย่างที่เธอหวัง นั่นก็จะกลายเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเธอเช่นกัน

        ถึงตอนนี้เธอจะสวมหมวกที่เรียกว่า 'ผู้ใหญ่' แต่เธอก็สวมหมวกที่เรียกว่า 'เด็ก' ได้เหมือนกันนะ ถ้าเธออยาก เธอสามารถสวมหมวกได้สองใบเลยเพราะหมวกสองใบนี้เป็นส่วนหนึ่งของเธอ ใบหนึ่งเป็นใบที่เธอใส่เพื่อให้ชีวิตได้เรียนรู้และเติบโต และอีกหนึ่ง เป็นใบที่เธอใส่เพื่อคอยย้ำเตือนว่าตัวเธอเป็นใคร และผ่านอะไรมา ยามใดที่เธอเหนื่อยล้าจากน้ำหนักหมวกที่เธอแบกไว้ จะถอดหมวกออกสักใบเพื่อพักก็ได้ ไม่มีใครกล่าวโทษเธอ หาก ผู้ใหญ่ เป็นหมวกที่เธอใส่ไม่ไหว ได้โปรดถอดและวางลงสักครู่ และให้ เด็ก ที่เป็นหมวกอีกใบได้ทำหน้าที่แทน อย่างที่เขาเรียกว่า เด็กในร่างผู้ใหญ่ นั่นแหละ

        แม้การใส่หมวกสองใบจะฟังดูหนักอึ้ง แต่มันก็ไม่ยากเกินที่จะทำหรอกนะ และไม่จำเป็นเลยที่ต้องทิ้งหมวกใบใดไป หากเลือกที่จะทิ้งหมวกที่เบาที่สุดก็เท่ากับว่าเธอได้ละทิ้งความสดใส หากเลือกที่จะทิ้งหมวกที่หนักที่สุดก็ดูเหมือนว่าเธอได้ละทิ้งการเติบโตของเธอเอง มันคงจะดีกว่าถ้าเธอใส่ทั้งสองใบ และปล่อยให้หมวกแต่ละแบบได้ทำหน้าที่ของมันไปพร้อมกันอย่างดีที่สุด ให้หมวกสองใบนี้ช่วยกันแบกรับน้ำหนักแห่งอุปสรรค และ ความคาดหวังที่ถาโถมลงมาบนตัวของเธอ เพื่อที่เธอจะได้มีแรงเดินไปตามเส้นทางอย่างที่หวัง

        สิ่งสำคัญที่ฉันอยากให้เธอได้ระลึกไว้เสมอ คือ อย่าได้ละทิ้งตัวตนใดไปแต่ปล่อยให้ ผู้ใหญ่ และ เด็ก เป็นส่วนหนึ่งของเธอ เมื่อสองวัยนี้รวมกันเธอจะเป็นเธอในแบบที่ดีที่สุด เท่าที่เธอจะเป็นได้ เป็นเธอที่มีทั้งความสดใสยิ้มรับความสุขเล็กๆ รอบตัว และ เป็นเธอที่แข็งแกร่งพร้อมรับมือกับทุกอย่างในชีวิต ไม่ว่าแบบไหนล้วนเป็นตัวตนของเธอทั้งนั้น เมื่อเธอรักษาสมดุลน้ำหนักของสองวัยนี้ได้ ถึงตอนนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เดินไปตามทางของเธออย่างกล้าหาญ เชื่อมั่น และ เต็มที่ เติบโตไปอย่างช้าๆแต่มั่นคง ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ เพราะเธอจะเป็นฉันในแบบที่ดีกว่าเมื่อวานเสมอ และตัวฉันเองจะคอยผลักดันส่งกำลังใจให้เธอในทุกๆเช้าที่เธอตื่นขึ้นมา

ด้วยรักและห่วงใย
จาก ตัวฉันที่เด็กกว่าเธอ

3 มิถุนายน 2563