ต่อจาก http://minimore.com/b/KFWGP/3

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ ข้าเคยโบยบินอย่างอิสรเสรี ข้าร้องเพลงและร่ายรำเพื่อเป็นของขวัญแก่โลกใบนี้

ทว่า...ไม่มีอีกแล้ว

ตอนนี้เหนือศีรษะข้าคือกรงสีทองอร่ามและเพดานที่ประดับประดาด้วยรูปวาดสีสันสดสวย กี่วันกี่คืนที่ข้าไม่ได้โผบิน ฤดูใดกำลังผันผ่านไปฤดูใดกำลังเวียนเข้ามา ข้าไม่รู้จักหนาว ไม่รู้จักร้อน ที่นี่แสนสงบและสบายไม่ต้องกลัวสายฝนกระหน่ำ ไม่ต้องกลัวหิมะที่พัดโหม

ทั้งที่เป็นเช่นนั้นจิตใจข้ากลับระส่ำระสายและตื่นตระหนก หาได้มีความสงบไม่

และสาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะชายผู้นั้น...ผู้ซึ่งกักขังข้าและเอ่ยประกาศิตครอบครองข้าไว้เพียงผู้เดียว

บทเพลงที่ข้าเคยกู่ร้องแด่สายลมก็กลับกลายเป็นขอเขา ท่วงท่าร่ายรำแด่แสงตะวัน ก็กลับกลายเป็นของเขาราวกับว่าทุกสิ่งเหล่านี้ที่เป็นตัวข้า คือความสุขหนึ่งเดียวที่เขาสามารถไขว่คว้าหามาได้และปรารถนาจะปิดเร้นซุกซ่อนไว้เช่นนี้ชั่วนิรันดร์

ข้าปรารถนาอิสรภาพ ข้าต้องการโบยบินอีกครั้งแต่เมื่อเขาจ้องมองข้า หัวใจก็กลับเจ็บแปลบ

ข้าเคยคิดว่าตนเองจำต้องเลือกในสักวันหนึ่งเมื่อโอกาสมาถึงทว่าวันหนึ่ง ประตูกรงกลับเปิดกว้างต่อหน้าข้า เขายืนอยู่ที่นั่นพร้อมสิ่งประดิษฐ์ที่มีเสียงเหมือนข้าอย่างไม่ผิดเพี้ยน ทั้งหมดนี้ได้บ่งบอกว่าเขาได้เป็นคนเลือกให้กับข้าแล้ว...

และข้า...ก็ได้เห็นท้องฟ้าอีกครั้ง...

-----------------------

กลับมาพาร์ทของฝั่งน้องนกกันบ้างนะคะ ,, w ,,