“ยังไงก็ตาม เชิญท่านไปพักที่ห้องที่ทางเราได้จัดเตรียมไว้ก่อนดีกว่า อีกประมาณ4ชั่วโมง ข้าจะให้คนของเราไปตามท่าน”

     “…..ก็ได้”

     ชายหนุ่มร่างกายกำยำลุกขึ้นเต็มความสูงของตนเอง เศษทรายที่เกาะตามตัวหล่นไปกองอยู่ที่เท้าของเขา แต่เพียงแค่แบมือออก เหล่าเศษทรายบนพื้นก็ลอยกลับมาสู่หยาบก่อนที่เขาจะกำมือ ชายผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเคยเป็น จักพรรดิของดินแดนทะเลทราย หันหลังและเดินตามบริกรออกจากห้องโถงขนาดใหญ่ เพื่อไปสู่ที่พักชั่วคราวของตน

     ก๊อก ก๊อก

     “…ท่าน ‘มูราจ’ ถึงเวลาประชุมต่อแล้วครับ”

     บริกรชายคนเดิมกล่าวกับแขกคนสำคัญก่อนจะเดินนำทางเพื่อไปสู่วิหารใจกลาง Bright Light ระหว่างที่เดิน ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มก็มองไปรอบๆเสมอ เพราะความไม่ชินของสภาพโดยรอบ

     เขาที่เกิดและเติบโตมาในเมืองกลางทะเลทรายพอต้องย้ายมาอยู่เมืองหลวงก็รู้สึกไม่ชินกับท้องฟ้าที่สดใส สภาพแวดล้อมที่อุดมสมบูรณ์กว่าในทะเลทราย

     “ท่านมูราจ...เชิญครับ”

     รู้ตัวอีกทีก็เดินมาถึงประตูห้องโถง บริกรชายเปิดประตูให้เขา เหล่านักรบและอัศวินหลายคนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวที่ตั้งอยู่ใจกลางห้องโถง 

     “…ท่านมูราจ เชิญนั่งก่อนสิ..”

     หญิงสาวร่างโปร่งสวยที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะยิ้มให้นิดๆก่อนจะผายมือไปทางเก้าอี้2ตัวที่ไม่มีใครนั่งอยู่ มูราจผงกหัวขอบคุณหนึ่งในเทพผู้สูงสุดอย่างเฮร่า หรือ อิลูเมีย

     เสียงพูดคุยจอแจคลอไปเบาๆ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเริ่มการประชุม 

     “คุณ…กระผมนามว่า ซานิส ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

     ชายหนุ่มผมดำยาวเรียกเขาเบาๆก่อนจะทำการแนะนำตัวซึ่งกันและกัน เป็นเวลาสักพัก

     “เอ่อ…ท่านซานิส...ที่นั่งข้างๆของข้าว่าง มันเป็นที่ของใครกัน?”

     หลังจากพูดคุยกันมาสักพัก ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีผู้มาใหม่เลยสักนิด

     “….มันเป็นที่ของคุณไอรินะ คุณจำเค้าได้รึเปล่า? เธอน่าจะกำลังไปตามตัวเทพอลิซนะ”

     “จำได้? หมายความว่าข้าเคยเจอเขามาก่อนงั้นรึ?...”

     ซานิสผงกหัวเบาๆ ยิ่งทำให้มูราจสงสัยมากกว่าเดิม

     “ก็…ไม่แปลกหรอกนะที่คุณจะจำไม่ได้ คุณจำตอนที่คุณโดนโจมตีจนสลบแล้วถูกช่วยมาที่นี่ได้ใช่ไหม?”

     คิ้วเข้มขมวดมากกว่าเดิม ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่มีรอยแผลพาดอยู่หรี่ลงอย่างใช้ความคิด เขาจำได้ว่าถูกแอสแซนก้าโจมตีตอนเผลอ จนตกจากซากหอคอยสูงจากนั้นทุกอย่างก็มืดไป...พอตื่นขึ้นมาก็มาอยู่ที่นี่แล้ว

     “คุณไอริเป็นคนช่วยคุณนะตอนนั้น...เราได้รับเรื่องว่าเมืองหลวงของคุณถูกโจมตี คุณไอริเค้าเลยอาสาสมัครว่าจะไปดูแลเอง....”

     เสียงหวานในหูที่แทบจะอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำเหมือนจะดังขึ้นมา ภาพก่อนที่จะหมดสติ ของมีคนลักษณะเล็กถูกปาออกไปสวนทางกับเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไปหมด

     “ดาวกระจาย.....ใช่รึเปล่า”

     “พอจะจำได้แล้วสินะครับ แต่เดี่ยวก็ได้เจอกันแล้วหละนะ”

     บุรุษภายใต้หน้ากากยิ้มนิดๆก่อนจะหันไปทางประตูใหญ่ต้นตอของเสียงแหลมเล็ก

     ‘Hey! No candy for me?’

     คำพูดอันเป็นเอกลักษณ์ที่พอหลายๆคนได้ยินถึงกับถอนหายใจดังขึ้นจากอีกฝั่งของประตู ก่อนประตูจะถูกพลักออกอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือเทพตัวน้อย อลิซ

     “อลิซมาแล้วววววว”

     เด็กหญิงตัวเล็กที่ในชุดสีชมพูพร้อมกับเขาแกะขนาดใหญ่เอ่ยเสียงดังอย่างร่าเริง ก่อนจะวิ่งไปนั่งที่ว่างข้างๆเฮร่า

     มูราจจ้องมองร่างเล็กตั้งแต่หน้าประตูจนถึงเก้าอี้ด้วยแววตาสงสัยเต็มที่ 

     “ฮึฮึ…คุณมูราจ นั้นะคืออลิซเป็น1ในเทพ12ราศี ไม่ใช่คุณไอริหรอกนะ..”

     บุรุษผู้นั่งอยู่ข้างๆเผลอหัวเราะออกมาเบาๆ

     “ขอประทานโทษที่มาช้าค่ะ...”

     เสียงหวานของผู้หญิงอันแผ่วเบาดังมาอีกรอบจากหน้าประตู หญิงสาวผมยาวสีเทาสว่างค่อยๆเดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่ก่อนจะโค้งคำนับๆแล้วเดินตรงมาที่เก้าอี้ว่างข้างๆอดีตจักพรรดิแห่งทะเลทราย

     ดวงตาสีเหลืองทองอร่ามเผลอสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลไหม้ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นแทน

     “เอาหละ ในเมื่อมาครบกันทุกคนแล้ว ข้าจะขอเริ่มการประชุมเลยนะ”

     มือเรียวสวยวางแก้วชาราคาแพงลงก่อนจะเริ่มการประชุมสำคัญ

     “นี่คือท่าน มูราจ เป็นจักพรรดิของเมืองทะเลทราย แต่ตอนนี้...ปิศาจชั่วร้ายแอสแซนก้าได้ทำการยึดเมืองไว้ ตอนนี้พวกเรามีภารกิจใหม่ที่ต้องทำกันแล้วนะ...”

      เหล่านักรบและอัศวินต่างมองไปทางเฮร่าด้วยสายตาจริงจัง โลกนี้ยังมีความวุ่นวายอีกมากมายนัก

     “ข้าจึงได้ทำการเลือกบุคคลที่จะไปทำภารกิจไว้แล้ว...แต่ยังไงก็ต้องขอความเห็นพวกท่านทั้งหลาย ข้าเสนอให้ไอริไป...เพราะเขาเคยไปทะเลทายมาก่อนหน้านี้แล้ว นอกจากนั้น ท่าจะให้ไปกันหลายๆคน ข้าก็เกรงว่าหากกองทัพFallenบุกมา เราจะต้านทานกันไม่ไหว”

     เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้นเบาๆเพื่อปรึกษาซึ่งกันและกัน

     “ข้าเห็นด้วย..”

     บุคคลผู้อยู่ในห้องโถงต่างเห็นด้วยอย่างไม่มีข้อคัดค้าน ดวงตาประกายภายใต้หน้ากากหันไปมองหญิงสาวที่ถูกกล่าวก็ไม่มีท่าทีไม่พอใจแต่กลับพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

     “หาาา แต่แบบนี้ใครจะเล่นกับอลิซละ...”

     เด็กหญิงในชุดสีชมพูทำน้ำเสียงอย่างเสียดาย ซึ่งแน่นอนว่าถ้าปล่อยไว้อีกไม่กี่วิคงได้งอแงแน่นอน

     “เล่นกับผมสิ...อลิซ”

     ซานิสส่งยิ้มให้อลิซทำให้เด็กน้อยยิ้มร่า 

     “เอาละงั้นขอจบการประชุมแค่นี้...เดินทางกันอย่างปลอดภัยละ”

     “ท่าน…มูราจ”

     “…ครับ”

      หลังจากเดินออกมาจากห้องโถงได้สักพักก็พึ่งนึกได้ว่าควรคุยกับสหายร่วมเดินทาง พอจะหันกลับไปก็พบว่าหญิงสาวกำลังเดินมาทางตน

     “ข้าชื่อไอริ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หากมีปัญหาอะไรมาหาข้าได้ตลอดนะ”

     ดวงตาสีทองอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดทำให้บรรยากาศไม่ตรึงเครียด

     “ข้าชื่อมูราจ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือนะ”

     มือเรียวสวยที่ด้านนิดๆจากการจับดาบยื่นมาข้างหน้า มือหนาของชายหนุ่มยื่นไปจับมือตอบกลับตามมารยาท แต่ พอเห็นขนาดมือที่ต่างกันก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจว่า เหตุใดหญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าเขาขนาดนี้ถึงได้แข็งแกร่งนักนะ...

     “งั้นข้าขอตัวก่อนนะคะ...”

     ถึงแม้จะมีผ้าคลุมปิดปากบดบังอยู่แต่ก็ดูออกว่าอีกฝั่งยิ้มให้เขา อดที่จะยิ้มตอบไม่ได้ คิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันบ่อยๆกคลายออกนิดนึง ก่อนที่ร่างบางของหญิงสาวจะเดินจากไป ชายหนุ่มก็คิดอะไรบางอย่างได้จึงพูดออกไป

     “ขอบคุณที่ช่วยข้าไว้นะ...แล้วสักวันข้าจะชดใช้”

     ร่างที่กำลังเดินสวนไปหยุดชะงักก่อนจะหันมามองด้วยสายตาที่เขาคิดว่ามันน่าหมั่นเขี้ยว...แต่ก็...น่ารัก ปากเรียวภายใต้ผ้าปิดปากกระตุกยิ้มนิดๆ

     “…ไว้ ข้าจะรอนะ”

T B C .