เราพบเธอที่งานหนังสือ ตรงบูธขายหนังสือมือสอง เราไม่ได้สังเกตหรือเฝ้ามองซึ่งกันและกัน สายตาของเราต่างเพ่งมองไปยังหนังสือ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เรากลายมายืนข้างกันตรงหน้าหนังสือเล่มนั้น เล่มที่เราหยิบขึ้นมาอ่านปกหลัง แล้วถามตัวเองในใจเบาๆ ว่าซื้อดีไหม แต่เหมือนเธอจะได้ยิน ก่อนขยับปากเอื้อนเอ่ยออกมาแผ่วเบา

เราเงยหน้าขึ้นมองแล้วพบกับรอยยิ้มละมุนอ่อนหวาน ดวงตาเธอหวานซึ้ง เรายิ้มตอบบางๆ แล้วถามเธอ

เธอพยักหน้า เรามองตาและยิ้มให้กันอีกครั้ง ก่อนจะแยกย้ายสายตาไปยังหนังสือเล่มต่อไป รอยยิ้มและเสียงของเธอยังตราตรึงใจจนถึงทุกวันนี้ แม้ใบหน้าของเธอจะแสนเลือนรางในความทรงจำ แต่แววตาของเธอยังคงฝังลึกในใจ ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ทำไมไม่กล้าพอจะทำความรู้จักเธอเอาไว้...

และหนังสือเล่มนั้น ที่สุดท้ายก็ตัดสินใจหยิบติดมือมาจ่ายเงินเพื่อซื้อกลับบ้านด้วย อ่านเมื่อไรก็ยังคงคิดถึงเธอและบทสนทนาในวันนั้น 

บางครั้ง...หนังสือบางเล่มก็ยิ่งพิเศษมากขึ้นเมื่อมีใครบางคนให้นึกถึง แม้จะเป็นเพียงคนที่ได้พบเจอกันเพียงเสี้ยวเวลาหนึ่งของชีวิตเท่านั้น

- เรื่องราวที่วันหนึ่งอาจลืมเลือนไม่เหลือชิ้นดี -