ผมอยากจะเป็นเต่า แต่ผมต้องเป็นผู้ใหญ่ - unname story

เช้านี้ผมไม่อยากตื่นนอน
พอ ๆ กันกับที่เมื่อคืนผมนอนไม่หลับ
ผู้หญิงฉลาดคนหนึ่งกล่าวไว้ว่า
"ทุกนาทีที่เธอเปิดแอร์
เพนกวินน้อยกำลังค่อย ๆ จมน้ำตายไปทีละตัว"

ผมลุกขึ้นมาปิดแอร์
หัวเราะให้ตัวเองที่กำลังกังวลถึงเพนกวิน
ทั้งที่น่าจะกังวลถึงบิลค่าไฟมากกว่า

ผมว่าพวกเราก็ไม่มีใครเป็นผู้ใหญ่กันเลยนะ
พออยู่ข้างนอกแล้วเราพูดแบบหนึ่ง เป็นแบบหนึ่ง
แต่เมื่อปิดม่านลงพวกเราเป็นเด็กน้อยกันหมดทั้งนั้น
เพราะเช้ามืดวันนี้ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสอง
เห็นคนแก่อายุเกิน 60 นอนหลับน้ำลายยืด

ผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิดทวิตเตอร์
อ่านในเรื่องที่ผมไม่จำเป็นต้องรู้
และรู้สึกมากมายไปกับเรื่องที่ผมอาจจะจำเป็นต้องรู้
สลับกับโฆษณาค่ายสัญญาณโทรศัพท์
คิดถึงแฟนเก่าเป็นระยะ
คิดถึงความสัมพันธ์กับคนรอบตัว
นึกถึงเพนกวินที่กำลังจะจมน้ำตาย
เรื่องของการเมืองและความเป็นอยู่
แล้วก็ต้องคิดเรื่องงานไปพร้อม ๆ กัน

ผู้หญิงฉลาดคนหนึ่งถามผมว่า
ถ้าเลือกเกิดเป็นสัตว์ได้ จะเกิดเป็นอะไร
ผมตอบว่า ผมคงจะเป็นเต่า
เพราะเป็นเต่าแล้วคงไม่ต้องกังวลเรื่องการเมืองมากนัก
แต่จะขอเลือกเป็นเต่าเมื่อสัก 30-40 ปี ที่แล้ว
เพราะน้ำจืดหรือทะเลในที่ไหน ๆ คงดีกว่าปัจจุบัน
แล้วก็ขอเลือกไปเกิดตรงที่มนุษย์ไม่กินเต่าด้วย

ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาว่า
"จริง ๆ แล้วนะ
เราเลือกอะไรไม่ได้หรอก"
นั่นน่ะสิเนอะ

พรุ่งนี้ผมคงตื่นมาตอนเช้า
กังวลกับเรื่องการเมือง กังวลเรื่องของเพนกวินตกน้ำ เต่า
จนกระทั่งกังวลเรื่องอะไรก็ตามที่ไม่ต้องรู้ก็ได้
เพราะจะได้มีเรื่องไปพูดคุยให้ยาวไปจนถึงเรื่องราคาหุ้น
นี่คงเป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่เขาทำกันใช่หรือไม่

ถึงแม้ผมจะเลือกเป็นเต่าไม่ได้
คืนเดียวกันนั้นผมก็คงเดินไปปิดผ้าม่าน ร้องเพลงสักหนึ่งเพลง
นอนหลับน้ำลายยืด ราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง
นอนหลับฝันดีครับ
..

มีเพจเฟซบุ๊กแล้วนะครับ ชื่อว่า ดอกไม้ในฤดูร้อน ครับ : ) @dorkmainaisummer

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น