เจ้าแมวยืนจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง
ท้องฟ้าวันนี้สว่าง สะอาด ไม่มีเมฆฝน
ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่ามันมองเห็นอะไร

อาจเป็นปลาทูน่าที่มันกินหมดไปแล้วก็ได้
อาจเป็นแม่ของมันที่จากไปนานแล้วก็ได้
หรืออาจเป็นดวงดาวและดวงจันทร์ของคืนนี้ก็ได้
หากเป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าเองก็กำลังรอคอยเช่นกัน

ข้าพเจ้าไม่ชอบแมว
แต่จำต้องเปิดประตูทุกครั้ง ที่ประตูห้องทุกเคาะ
ข้าพเจ้าเชื่อเสมอว่ามันคงอยากหาคู่สนทนา
เรื่องการเมืองและเรื่องปรัชญา

แต่หลังจากเสร็จกิจกับปลาทูน่า เท่านั้น

ท้องฟ้าอาจจะสวยงามไปหน่อย
อากาศอาจจะดีเกินไปนิด
หลังเสร็จกิจกลับปลาทูน่า
เจ้าแมวก็หลับสู่นิทรา และไม่มีการสนทนา

ท้องฟ้าวันนี้สว่าง ส่วนเจ้าแมวก็ละเมอ
ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่ามันกำลังฝันเรื่องอะไร
มันอาจกำลังคิดถึงเพลงของสี่เต่าเธอ
หรืออาจกำลังร้องเพลงจากเมืองแมนเชสเตอร์

หากเป็นเดอะสโตนโรสเซส หรือโอเอซิส
เมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าเองก็จะร้องเพลงเช่นกัน
----
วันหนึ่ง ข้าพเจ้าหยิบกีตาร์
ตีคอร์ดแปลก ๆ ในเพลงวันเดอร์วอล
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'
"ขอเข้าไปหน่อยโว้ย" เจ้าแมวตะโกน

ข้าพเจ้าหวังว่านี่จะไม่ใช่ฝันหนึ่งตื่น

"ไม่เอาการเมืองกับปรัชญาก็ได้
เอาโอเอซิสกับสโตนโรสเซสก็พอ"
ข้าพเจ้าบอกแมว