กว่าจะได้ไปญี่ปุ่น

การรอคอยครั้งที่ 1 รอสมัครทุน 

ปกติทุนรอบ summer จะส่งเรื่องมาที่มอเราช่วงมกราคมแล้วเราถึงจะสมัครได้ และประเภททุนกับมอที่ส่งมาบางปีก็เปลี่ยนไป  และบางทุนพอส่งมาถึงคณะแล้วก็มีเวลาให้ทำเรื่องยื่นเอกสารแค่อาทิตย์เดียวหรือน้อยกว่านั้น และยิ่งปีนี้มีโควิดอีก เราก็เลยยิ่งกังวล กลัวว่าทุนมันจะไม่มา ดังนั้นเพื่อไม่ให้พลาดเราเลยต้องไปตามที่วิเทศของคณะเองว่าทุนมาหรือยัง ตอนมกราเราก็เลยแวะไปวิที่เทศแทบจะทุกวัน ไปบ่อยจนคิดว่าพี่เจ้าหน้าที่อาจจะรำคาญเรา555 แต่สุดท้ายถึงมันจะมาช้าแต่ก็มานะ ทุนมาช่วงต้นเดือนกุมภา (ส่วนปีล่าสุดได้ข่าวว่ามาเดือนมีนาเลย) และเราก็เลยได้ยื่นใบสมัครสมใจ เป็นการสิ้นสุดการรอคอยครั้งที่ 1

การรอคอยครั้งที่ 2 รอประกาศผล 

เราสมัครทุนตั้งแต่เดือนกุมภา และเค้าบอกว่าจะประกาศมิถุนา เราก็รอแล้วรออีก รอแล้วรออีก สรุปพ้นเดือนมิถุนาแล้วก็ยังไม่ประกาศ! จนของเพื่อนมออื่นประกาศผลไปแล้วแต่ของเราก็ยังไม่มา เริ่มใจคอไม่ดีละ แบบเฮ้ย หรือว่าเราไม่ติด เอ๊ะหรือว่าทุนจะยกเลิก คิดไปต่างๆนาๆ และในช่วงต้นเดือนกรกฎาที่กำลังคิดมากอยู่นั้น ในที่สุดเราก็ได้รับเมลที่บอกว่าเราได้ทุนแล้ว! ตอนนั้นคือโล่งใจมาก ดีใจมาก รู้สึกแบบว่าไฟนอลลี่ ในที่สุด เราจะได้ไปญี่ปุ่นแล้วเว้ย ความฝันตั้งแต่เริ่มเรียนญี่ปุ่นมาเป็นจริงแล้วเว้ย! แต่มันก็ยัง...

การรอคอยครั้งที่ 3 +4 รอว่าเมื่อไหร่จะได้ไปญี่ปุ่นสักที

อันนี้ป็นช่วงที่ทรมานสุดแล้ว คือโดยปกติแล้วเนี่ยพอเราได้รับการประกาศว่าได้ทุนแล้ว มันก็จะตามมาด้วยเรื่องให้ไปทำวีซ่าเพื่อเดินทางไปญี่ปุ่นช่วงต้นเดือนตุลาคม แต่ๆๆๆ พอทุนเราประกาศปุ๊ป มอก็เงียบหายไปเลย แบบหายไปเลยจริงๆ ไม่มีการส่งมาอัพเดตสถานการณ์ ไม่มีการบอกให้รอ ไม่มีการบอกว่าต้องทำยังไง เราไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง จนต้องให้วิเทศเมลไปถามความคืบหน้าให้ แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรดีๆกลับมา  แต่ระหว่างที่รอมันก็มีข่าวมาว่าเด็กทุนมงเริ่มไปทำวีซ่าได้แล้ว แต่เนื่องจากโควิดเราก็เลยต้องรอให้สถานทูตเป็นคนส่งเมลมาก่อนเราถึงจะไปทำวีซ่าได้ และสุดท้ายเราก็ได้รับเมลให้ไปทำวีซ่าช่วงปลายตุลา! ซึ่งตอนนั้นเราดีใจมาก แบบวันนี้ที่รอคอย รอบนี้คงได้ไปจริงๆแล้วสินะ ตอนนั้นก็คือคิดว่าสักต้นพฤศจิกาน่าจะได้บินแล้ว แต่ปรากฎว่ามันก็ยังไม่ได้อีก! เพราะเราได้รับแจ้งว่าโรงแรมสำหรับกักตัวมันเต็ม เต็มไปอีกหนึ่งเดือน! คือต่อให้เราได้วีซ่าแล้วก็ยังบินไม่ได้อยู่ดี ตอนนั้นคือรอจนท้อแล้ว เหนื่อยใจกับเหตุผลนี้ด้วย คิดว่าทำไมมันจะต้องมามีโควิดปีนี้ด้วย จากปกติทุนนี้มันต้องได้ไปญี่ปุ่นประมาณ11 เดือนก็เหลือแค่ 9 เดือน พอหักกักตัว2 อาทิตย์ (ที่ไม่อยากนับเป็นการรอคอยครั้งที่ 5) ก็คือเหลือแค่ 8 เดือนกว่าๆ เท่านั้นเอง

การรอคอยสำหรับบางคนมันอาจจะดูไม่เป็นไร แต่สำหรับเรามันทรมานมาก เพราะการไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นมันคือความฝันของเราเลย เลือกเรียนเอกญี่ปุ่นก็เพราะอยากไปแลกเปลี่ยนด้วยทุนมงนี่แหละ ตั้งใจเรียน ตั้งใจสอบวัดระดับก็เพื่อให้ได้ทุนเนี่ยแหละ แล้วเราก็มีเรื่องที่อยากไปทำที่ญี่ปุ่นเยอะแยะมากมายเต็มไปหมดเลย เพราะงั้นการที่ต้องไปช้าถึงสองเดือนสำหรับเรามันเลยเป็นอะไรที่ไม่โอเคมากๆ (แถมยังต้องเสียทุนไปสองเดือนด้วย) 

แต่ไม่ว่ายังไงสุดท้ายการรอคอยเกือบปีของเราก็สิ้นสุดลง เราได้เดินทางไปญี่ปุ่นในวันที่ 3 ธันวาคม 2020 ตอนนั้นคิดแค่ว่าเวลาแลกเปลี่ยนเราเหลือน้อยลงแล้ว ไม่ว่ายังไงจะต้องใช้ให้คุ้มเลย!