เปิดเข้ามาที่นี่ในรอบสี่ปี เข้าไปอ่านเรื่องราวที่เคยพิมพ์ไว้ แต่ตลกดี สี่ปีมาแล้วชีวิตเราก็ยังแย่เหมือนเดิม
หรืออาจจะมากกว่าเดิมนะ
พอเรียนจบมาจริงๆ ชีวิตที่เคยวาดแผนไว้ดูเหมือนจะห่างไกลไปทุกที เหนื่อยจะมีชีวิตแล้ว แต่ทำไมทุกคนถึงชอบบีบบังคับกันอยู่เรื่อย
ไม่ใช่พวกคุณหรอกหรือที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้
ทำไมพ่อถึงเอาแต่กดดันเรา ทำไมอยู่ๆ ถึงโยนภาระมาให้เราแบบนี้ รู้สึกอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก
ตื่นมากับคำถามเดิมๆ ทุกวัน
วันนี้ก็ต้อใช้ชีวิตอีกแล้วเหรอ
สิ่งที่เคยช่วยทำให้ผ่อนคลายช่วยเหลือเราไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เพลง ซีรีย์ การ์ตูน นิยาย การเขียนนิยาย ไม่อีกต่อไป
ไร้จุดหมายขึ้นเรื่อยๆ
ทำไมนะ การงานก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง เสียใจไม่อยากเริ่มใหม่อีกแล้ว เศร้าชะมัด อยากเป็นอิสระกว่านี้ เมื่อไรจะถึงเป้าหมายสักที อยากรวยจนไม่ต้องคิดอะไร รวยจนเบื่อที่จะต้องใช้เงิน ชีวิตคงง่ายกว่านี้
ทำงานทุกวันแต่เงินจากงานไม่ได้ใช้เพื่อตัวเองเลย ตลกดี
ถ้าจะบอกว่าภาระที่เกิดขึ้นสาเหตุเกิดมาจากเรา ก็ไม่ต้องมีเราตั้งแต่แรกได้ไหม เราเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะ เลิกกดดัน เลิกโทษเราสักที เราช่วยจนไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว
ขอร้อง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in