ถ้าให้เปรียบเทียบ โทมิเอะตอนแรก มันเป็นเหมือนหนังภาคแรกของแฟรนไชส์.. แบบเดียวกับ Saw ภาคแรก, Texas Chainsaw Massacre ภาคแรก หรือ Friday The 13th ภาคแรก ที่มันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เป็นไอเดียตั้งต้น ของสิ่งที่จะตามมาหลังจากนั้น ก่อนที่หนัง Saw จะกลายเป็นหนังฆ่ากันเว่อร์ใหญ่โตมโหฬารในภาคหลังๆ ในภาคแรก มันคือหนังเล็กๆ ที่เล่าเรื่องอย่างเรียบง่ายแต่ทรงพลัง ...โทมิเอะตอนแรกเป็นงานในลักษณะแบบนั้น

โทมิเอะตอนแรก ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 1989 เป็นมังงะขนาดสั้น (One-Shot) ผลงานแรกในชีวิตของ อ.จุนจิ ในสมัยที่ยังทำงานด้านทันตกรรม ด้วยความทะเยอทะยานว่า จะต้องคว้ารางวัล Umezu Kazuo Award มาให้ได้ (งานของ อ.อุเมสุ คาสุโอะ นักวาดมังงะสยองขวัญชั้นครู และเป็นต้นแบบสำคัญให้ อ.จุนจิ ชื่นชอบในมังงะสยองขวัญ) ..และสุดท้าย โทมิเอะ ก็คว้ารางวัล Umezu Kazuo มาครองได้สมใจ กลายเป็นผลงานเดบิวต์ที่น่าจับตามองทันที

เมื่อย้อนกลับไปมองดูอีกทีในภาพรวม โทมิเอะตอนแรก เป็นงานที่วาดออกมาได้ค่อยดีเท่าไหร่ ก่อนที่ลายเส้นของ อ.จุนจิ จะขั้นเทพอย่างทุกวันนี้ ในตอนนั้น ลายเส้นของ อ.จุนจิ ยังไม่ค่อยดี ใช้คำว่าแย่ได้เลยก็ได้ ด้วยความที่เป็นมือใหม่สุดๆ พวกเรื่องอุปกรณ์การวาด เทคนิคในการวาด หรือแม้แต่ไซส์กระดาษที่จะวาด ทุกอย่างเป็นเรื่องใหม่สำครับ อ.จุนจิ ทั้งหมด แต่ก็สามารถวาดออกมาจนเป็นผลงาน One-Shot ความยาว 30 หน้าได้ในที่สุด

ฉะนั้นสิ่งที่โดดเด่นที่สุดในโทมิเอะตอนแรกไม่ใช่ลายเส้นแน่นอน แต่เป็นพลังในการเล่าเรื่อง และการนำเสนอแบบล้วนๆ...

หน้าเปิดของโทมิเอะตอนแรก ถือเป็นหน้าเปิดที่คลาสสิคมากๆ.. ภาพเด็กสาวคนหนึ่งกำลังเดินหันหลัง ในท่าทางที่ดูแปลกๆ พร้อมกับถือมีดเล็กๆในมือ โดยมีเด็กหนุ่มยืนอยู่เป็นฉากหลัง โดยมีชื่อ "โทมิเอะ" ตัวใหญ่ๆ อยู่ข้างบน เป็นหน้าเปิดแรกของซีรีส์โทมิเอะ ในวันที่เรายังไม่รู้จักเธอ กลายเป็นความน่าสนใจว่า "ใครคือโทมิเอะ?" หรือ "มันจะสยองขวัญยังไงฟะ?"

โทมิเอะเปิดเรื่องด้วยการเสียชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่ง ที่มีชื่อว่า โทมิเอะ ...ทุกคนต่างโศกเศร้าต่อการจากไปของเธอ ไม่ว่าจะเพื่อนสนิท เพื่อนร่วมชั้น หรือครูประจำชั้น ...จนกระทั่ง โทมิเอะ คนนั้น เดินเข้ามาในห้องเรียนเหมือนปกติ สร้างความตกใจและหวาดกลัวให้กับเพื่อนๆในห้องอย่างมาก


โทมิเอะตอนแรกมีวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจ เพราะเป็นตอนแรก เนื้อเรื่องเลยยังไม่โฟกัสไปที่พลังการฟื้นตัวของโทมิเอะเลย ..แต่จะโฟกัสไปที่คาแรคเตอร์ความพิศวง ความน่าค้นหา ความ bitch ของเด็กสาวที่ชื่อ โทมิเอะ ให้เรารู้สึกว่า เธอเป็นตัวละครที่น่าสนใจ ที่ทำให้ทั้งชอบและเกลียดได้ในเวลาเดียวกัน และน่าติดตามว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ

หลังจากนั้นเรื่องก็ดำเนินแบบค่อยเป็นค่อยไป โดยไล่ระดับความวิปริต จากบรรยากาศในชั้นเรียน ค่อยๆเผยให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างโทมิเอะและเพื่อนๆที่ชวนกระอักกระอ่วน ...จนนำไปสู่ฉากฆ่าหั่นศพ อันเป็นไฮไลท์ของตอน.. ถึงตรงนี้ คนอ่านก็เข้าใจได้เลยว่าทำไม ทุกคนถึงได้ตกใจกับการกลับมาของโทมิเอะ มากขนาดนั้น..

และเมื่อถึงฉากสุดท้ายของเรื่อง ที่เฉลยให้ผู้อ่านรู้ว่า โทมิเอะกลับมาได้ยังไง.. มันก็กลายเป็นความจริงที่ทั้งชวนช็อคและชวนสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก ว่าสุดท้ายแล้ว โทมิเอะ เป็นใคร หรือเป็นตัวอะไรกัน!?


(ถ้า อ.จุนจิ ไม่ได้เขียนโทมิเอะต่อจนกลายเป็นซีรีส์ ตอนจบของโทมิเอะตอนแรกมันก็จะเป็นปริศนาค้างคาใจคนอ่านได้ตลอดไป เช่นเดียวกับตอนจบของเรื่องสั้นหลายๆเรื่องของ อ.จุนจิ เลยแน่นอน)

ความพิเศษของโทมิเอะตอนแรก เมื่อเทียบกับตอนหลังๆ ที่เห็นได้ชัดเลยก็คือ มันแทบจะไม่พูดถึง หรือไม่ได้เน้น ถึงความสามารถในการฟื้นตัวของโทมิเอะเลยแม้แต่นิดเดียว มันคือเรื่องน่าสลด ของเด็กสาวที่ถูกเพื่อนร่วมชั้นรุมฆ่าหั่นศพอย่างโหดเหี้ยม แต่เธอกลับมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าพวกเขา ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น..

เป็นเราในความคิดแรกที่แว้บขึ้นมา เราคงคิดว่า วิญญาณของโทมิเอะตามมาหลอกหลอนเพื่อนๆที่ฆ่าเธอแน่ๆ เพราะนี่มันเป็นมังงะสยองขวัญนี่ ยังไงโทมิเอะก็ต้องเป็นผีอยู่แล้ว..

จนกระทั่งมาถึงฉากสุดท้าย ที่เรื่องราวบอกกับเราว่า.. "โทมิเอะ ไม่ใช่ผี" ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่า มันเป็นแนวคิดที่น่ากลัวเสียยิ่งกว่าผีเสียอีก

พอกลับมาอ่านโทมิเอะตอนแรกอีกที ผมยิ่งรู้สึกว่า มันเป็นงานที่มี "มนต์ขลัง" บางอย่างที่โทมิเอะตอนหลังๆ ไม่มีแล้ว เพราะในยุคหลังๆ โทมิเอะถือเป็นตัวละคร iconic ไปแล้ว เป็นเทพธิดาในหมวดมังงะสยองขวัญเลยก็ว่าได้ การปรากฏตัวของโทมิเอะ จึงไม่ต่างจากดารา ที่แสงจะส่องไปที่นางในทุกๆตอน..

แต่โทมิเอะตอนแรกยังไม่ใช่แบบนั้นเลย เธอยังเป็นแค่เด็กสาวมัธยมธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่แม้เธอจะนิสัยเสียแค่ไหน แต่เราก็จะมีความเห็นใจเธอขึ้นมา และรู้สึกว่าเธอไม่สมควรโดนแบบนี้ ..เพราะตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าโทมิเอะเป็นตัวอะไร สิ่งที่เราเห็นเลยมีแค่ เด็กสาวที่โดนฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทารุน ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่มีพลังเย้ายวนให้ต้องฆ่า แบบที่รู้สึกในโทมิเอะตอนหลังๆ

ด้วยความเรียบง่าย แต่เล่าเรื่องอย่างมีชั้นเชิง นี่คือสิ่งที่ทำให้ โทมิเอะตอนแรก มีความพิเศษในระดับงานคลาสสิค จนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมงานนี้ถึงได้รางวัล Umezu Kazuo Award ในปีนั้นมาได้.. ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่ามีงานอะไรประกวดในตอนนั้นบ้างก็เหอะ แต่เชื่อเลยว่าไม่มีเรื่องไหนจะโดดเด่นเด้งออกมาได้มากเท่า "โทมิเอะ" แล้ว..