เราสบายดี...เราใช้ชีวิตสนุกดีมาก

ไม่ร้องไห้บ่อย ๆ ตอนคิดถึงบ้าน หรือร้องไห้อย่างหนักตอนที่ได้รู้ว่าจะไม่มีโอกาสเติบโตไปด้วยกันพร้อมกับแกอีกต่อไปแล้ว

มีบ้างที่บางครั้งมันเผลอคิดถึงแก แต่น้อยลงมาก ๆ แล้วนะ

เค้าหวังว่าแกจะสบายดี

หวังว่าแกจะได้กินสตอเบอร์รี่ที่แกชอบ ได้ฟังเพลงที่แกชอบ ได้เล่นเกมและเจอเพื่อนเหมือนที่แกชอบ ได้เขียนโค้ดที่แกชอบบ่นว่าเหนื่อยแต่แกก็ชอบ 

หวังว่าแกจะไม่เหนื่อยกับการใช้ชีวิตจนเกินไป เผลอยิ้มน่ารัก ๆ และหัวเราะบ่อย ๆ อย่างเป็นธรรมชาติตอนที่แกรู้สึกมีความสุข และมันออกมาจากข้างในของแก

ที่ผ่านมาที่เค้าบอกว่าเค้ารักแกนะ เค้าคิดถึงแกมากกกกกกก ตอนนั้นที่พูดเค้าไม่เคยล้อเล่นเลยนะ

อยู่ทางนี้เค้าเองก็จะใช้ชีวิตให้ดี 

และถ้าวันไหนเผลอนึกถึงแกขึ้นมาจะไม่ลืมที่จะอวยพรให้แกมีความสุขมาก ๆ

เค้าจะฝึกกินผักแบบที่แกบอก จะรอบคอบ จะล็อคห้องทุกครั้งเหมือนที่แกเคยชอบเตือน และเป็นคนเก่งให้ได้เลย

ถ้ารู้ว่าวันนั้นจะเป็นการกอดแกครั้งสุดท้ายเค้าน่าจะกอดแกให้นานกว่านี้สัก 5 วินาทีเนอะ ;-;

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาเลย ขอบคุณที่ทำให้ตอนมัธยมปลายสนุกมาก ๆ ขอบคุณที่พาทำอะไรที่เค้าไม่เคยทำ พากินอะไรที่เค้าไม่เคยกิน ขอบคุณที่อยู่ด้วยในช่วงเวลาที่ลำบากและช่วงเวลาที่สำคัญในตอนนั้นนะ

ขอโทษถ้าเคยทำอะไรให้แกรู้สึกไม่ดี ขอโทษที่เคยทำให้ไม่สบายใจไปบ้าง ขอโทษที่บางครั้งไม่เข้าใจอะไรแกเลย แต่ที่ผ่านมาเค้าน่ะนะตั้งใจรักแกอย่างดีที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้แล้ว ;______;

เอแง้ ถ้าเจอแกอีกครั้ง เค้าจะยิ้มให้แกเยอะๆเลย เค้าสัญญาเลย

สัญญาว่าจะยินดีกับทุกความสำเร็จของแก 

ขอให้แกมีความสุขมากๆและเติบโตอย่างไม่บุบสลายจนเกินไปนะ 

ยินดีที่ได้รู้จักเสมอเลย :)

p.s ดูแลตัวเองด้วยนะ