เป็นงานของอาจารย์เคโงะเล่มที่ 4  ที่เราอ่าน แล้วก็พบว่ายังมีเสน่ห์เหมือนเดิม

สิ่งหนึ่งที่เราชอบมากในงานเขียนของฮิงาชิโนะ เคโงะ คือความเรียบง่าย เป็นความง่ายที่อ่านสนุก เดินเรื่องเร็ว ฉับไว ไม่เยิ่นเย้อ ทุกครั้งที่อ่านเราจะอ่านจบได้เร็วมากทุกเรื่อง ไม่ว่าเล่มจะหนา-บางแค่ไหนก็ตาม

แต่ในความเรียบง่าย มักจะเก็บซ่อนรายละเอียดเล็กน้อยบางอย่างไว้เสมอ มีจุดพลิกผันที่ไม่คาดฝันตามแบบฉบับของคุณนักเขียนเขาล่ะ

เรื่อง “เกมรักพาตัว” นี้ก็เหมือนกัน ทั้งชื่อเรื่อง ทั้งคำโปรย ทั้งหน้าปก อย่างกับเป็นนิยายรักก็ไม่ปาน เราถือไปอ่านที่ทำงาน โดนถามจากหลายคนจนต้องอธิบายอยู่หลายครั้งว่า เฮ้ย นี่ไม่ใช่นิยายรักนะแก นี่มันนิยายสืบสวนต่างหาก!

เราชอบการชิงไหวชิงพริบของตัวละคร การแก้ปัญหา การวางแผน ความฉลาดหลักแหลมของพระเอก (เป็นสิ่งเดียวที่เราชอบในตัวพระเอกเรื่องนี้) การดำเนินเรื่องมันกระชับมากๆ เสียจนเผลอแป๊บเดียวเราก็อ่านจะจบเล่มแล้ว มีบางจุดที่แอบเดาถูกอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ซึ่งเราเชื่อว่าแม้จะเดาถูกมากหรือน้อยกว่านี้ ความสนุกในขณะอ่านก็ไม่ได้ลดลงแน่นอน

แต่อยากขอบ่นนิดนึง บอกไปในย่อหน้าที่แล้วว่าความฉลาดของพระเอกเป็นสิ่งเดียวที่เราชอบ นั่นเป็นความจริง เราหาข้อดีอื่นๆ ในตัวพระเอกไม่เจอเลย หรือเป็นเพราะในชีวิตจริงเราไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ก็ไม่รู้ 5555 เรารู้สึกว่าตัวพระเอกค่อนข้างมีความ​ toxic masculinity พอสมควร อาจด้วยบริบทสังคมหรือยุคสมัยด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ความคิดความอ่านหลายๆ อย่างของพระเอก ทำให้เราเผลอเบะปากไปหลายรอบทีเดียว

ทั้งนี้ทั้งนั้น “เกมรักพาตัว” ก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวัง ชื่อของฮิงาชิโนะ เคโงะ ยังเชื่อใจในความสนุก อ่านเพลิน ได้เหมือนเดิม