คุณยิ้มบ่อยมั้ย?

ในแง่การสื่อสารเชิงบุคคลแล้ว .....
JOKER ทำให้เราเข้าใจคำว่า "บ้า" มากขึ้น

มันอาจเป็นความผิดปกติทางจิต เป็นการที่เราไม่สามารถควบคุมการแสดงออกทางอารมณ์ ความรู้สึกได้อย่างถูกต้อง(?)

มันอาจเป็นแนวคิด ตาชั่ง หรือศีลธรรมในจิตใจที่ไม่ตรงกับแนวคิดตามบรรทัดฐานของสังคม

หรือมันอาจเป็น ..... ส่วนหนึ่งของเรา

สิ่งที่เราสัมผัสได้จากอาเธอร์ในช่วงสุดท้ายของหนัง คือการที่เขารับเอาทุกอย่างที่เขาเป็นเอาไว้ ไม่มีถูกไม่มีผิด ทุกอย่างคือความปกติ คือสิ่งที่เขาเป็น ..... แม้มันคือความบ้าคลั่งในสายตาของคนอื่นก็ตาม

เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีใครยอมรับเขาโดยแท้จริง เขาพยายามเป็นอย่างที่ทุกคนบอกให้เป็น พยายามเป็น "ปกติ" แต่เขาก็ทำไม่ได้ เขาพยายามอย่างถึงที่สุด แต่แล้วก็มาถึงทางตัน

กระสุนที่ลั่นออกไปทำให้เขารู้สึกปลอดโปร่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่คือวิธีปลดปล่อยของเขา .... และแน่นอน เขารู้ว่ามันคือสิ่งที่ผิด แต่ใครจะสนกันล่ะ!?

ในความรู้สึกลึกๆ เราว่าน่าจะพอมีส่วนผสมบางอย่างที่จะเปลี่ยนการกระทำของอาเธอร์ได้ แต่ในเมื่อมันเลยจุดที่จะเปลี่ยนส่วนผสมในชีวิตมาแล้ว ....... อาเธอร์เลยเลือกที่จะยอมรับปิศาจที่อยู่ในตัวแทน

การที่อาเธอร์เลือกที่จะยอมรับทุกๆ อย่างที่เขาเป็น แม้ว่ามันจะคือความบ้าคลั่งไร้ขีดสุด คงเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาสามารถยืนอยู่ตรงนั้นได้

หนทางที่จะทำให้เขาไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป ........

เราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าต้องใช้ชีวิตในสังคมยังไง ถึงจะไม่กลายเป็นแบบอาเธอร์ ไม่สร้างคนแบบอาเธอร์ หรืออย่างมากที่สุดคือช่วยเยียวยาผู้อื่น ก่อนที่เขาจะกลายเป็นแบบอาเธอร์

จากมุมมองเราที่ก็พยายามข้องเกี่ยวกับผู้คนให้น้อยที่สุดอยู่แล้ว ........ ความแย่ของมนุษย์ที่มีต่อมนุษย์ ก็ยังไม่เทียบเท่าความแย่ของสังคมที่มีต่อมนุษย์

เพราะสังคมปลูกฝัง สังคมมีบรรทัดฐาน สังคมมีกรอบของความ "ปกติ" มากำหนดผู้คน ทำให้ผู้คนดิ้นรน กระเสือกกระสนที่จะเป็นปกติ แล้วถีบหัวคนที่ไม่อยู่ในกรอบคำว่า "ปกติ" ออกไป ..... จนคนเหล่านั้นไม่มีที่ยืน

เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าไม่ได้อยู่ในวงเวียนนั้น
ไม่เป็นส่วนหนึ่งที่เตะคนที่ไม่อยู่ในกรอบออกไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่เป็นคนหนึ่งที่พยายามดิ้นรนเพื่อเป็นคนปกติ
ไม่เป็นคนหนึ่งที่พยายามแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ยืนอยู่ดี

โดยส่วนตัว เราเลิกมองหาความ "ปกติ" ในบรรทัดฐานของสังคม แต่เริ่มมองหาว่าตัวเรานั้นรู้สึกอย่างไร และโอเคกับสิ่งที่เป็นอยู่มั้ย?

จริงอยู่ว่ามันต้องมีการตรวจสอบความถูกต้องบ้าง เพราะถ้าไม่ตรวจสอบเลย เราก็อาจกลายเป็นแบบอาเธอร์ก็ได้

แต่เราก็ตรวจสอบแค่กับบรรทัดฐานส่วนบุคคลของเรา โดยยึดว่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนน้อยที่สุด มีผลกระทบต่อสิ่งอื่นๆ ให้น้อยที่สุด ........ ซึ่งต่อไปในภายภาคหน้าก็อาจเปลี่ยนแปลงได้ หรือเราอาจควบคุมตัวเองไม่ได้ก็ได้

อะไรที่ดีอยู่แล้วก็จะทำต่อไป

อะไรที่ไม่ดี เป็นไปได้ก็อยากปรับปรุง

อะไรที่แย่มากๆ ความโกรธ ความเกลียด ความบ้าคลั่งที่อาจมีอยู่ในตัว เราก็อยากยอมรับ ถ้ามันจะทำให้เรารู้ตัว และจัดการกับมันได้ ..... ก่อนที่มันจะไปทำร้ายคนอื่น

อยากเป็นคนที่ใช้ชีวิตในสังคมแห่งการแบ่งแยกนี้ได้ ....... แล้วถ้าทำให้ทุกคนยอมรับความปกติของกันและกันได้ ก็คงดี