จบกันสักที...

หลังจะที่ส่งธีสิส 100 % ไปแล้วก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกตื้นตันใจเพราะลึก ๆ แล้วไม่คิดว่าตัวเองจะทำมันออกมาได้เป็นชิ้นเป็นอัน พอทำได้ก็รู้สึกดี ถึงแม้จะไม่ตรงกับที่ตัวเองตั้งใจก็เหอะนะ

ถึงเวลาจัดนิทรรศการแล้วสินะ ต้องนำผลงานตัวเองไปโชว์ให้คนข้างนอกได้รับรู้ สต๊อปโมชัน "บ้านรักแมว" และแมวหุ่นปั้นดินญี่ปุ่นของเราเป็นที่น่าพอใจอยู่นิดหน่อยนะ เพราะเราสังเกตจากเด็ก ๆ ที่มามุงดูแมวที่เราปั้นกันเยอะเลย มันยิ่งทำให้เราใจฟูขึ้นมาก ๆ มันเริ่มทำให้เราภูมิใจในตัวเองมากขึ้นมาอีก ซึ่งตัวเราเองก็หวังว่าเด็ก ๆ ที่มามุงดูจะได้รับประโยชน์ไปไม่มากก็น้อย 

สุดท้ายแล้ว

ผลงานธีสิสของเราอาจจะไม่เป็นที่พอใจกับใครหลาย ๆ คน แต่อย่างน้อยเราก็ได้ทำมันออกมาแล้วเราภูมิใจแล้วล่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในผลงานของเราไม่ว่าท่านจะแค่ให้กำลังใจเรา ช่วยพูดให้เรารู้สึกดีขึ้นและมีแรงลุกขึ้นทำมันต่อ หรือลงมือลงแรงยื่นมือมาช่วยเหลือเราและขอขอบคุณแม่ที่คอยส่งสติกเกอร์ไลน์ สู้ ๆ ในวันที่เราท้อและไม่อยากทำต่อ ขอบคุณคนรักที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่ให้คำแนะนำ ขอบคุณไนท์กับพลอยณัฐที่ช่วยเหลือเรามาตลอดทั้งพูดให้รู้สึกดีทั้งเม้าท์เพื่อให้หายเครียด ขอบคุณเพื่อนทุกคนในเอกที่ช่วยจัดนิทรรศการกันมาจนมันสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ต้องขอขอบคุณทุกคนที่กล่าวมาจากใจจริง

จากนี้ไปขอฝากข้อความเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับผู้ที่เข้ามาอ่าน

ผลงานทุกชิ้นมีค่าในตัวของมันแต่ตัวเอง(ผู้ที่อ่าน)มีค่ามากยิ่งกว่า เมื่อใดที่งานไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิด ก็จงให้อภัยตัวเอง อย่าโทษตัวเองเลย จงรักตัวเองให้มาก ๆ อย่าทำร้ายตัวเองไม่ว่าจะสมอง ร่างกาย จิตใจ ปล่อยมันไปบ้างก็ดี

เพราะท่านจะได้ไม่เป็นแบบเรา...

เอาล่ะไม่ว่าจะอย่างไรต้องขอโทษขออภัย ถ้าหากเราพูดไม่ดีหรือผู้ให้ท่านที่อ่านไม่สบายใจ

ขอโทษขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

                                                                                   ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ^^