หายเมื่อแล้วก็เดินเข้าไปในห้างไปสำรวจสักหน่อย  ข้างในมี Kakao Friends Store  ตรงกันข้ามเป็นห้องสมุด  รู้สึกตื่นเต้นกับการที่มีห้องสมุดใหญ่โตขนาดนี้อยู่ในห้าง  และเห็นคนอ่านหนังสือกันจริงจังมาก  มีทุกเพศ ทุกวัย 

บอกได้คำเดียว  โคตรเท่

พอดูรูปแล้วรู้สึกว่ามันอมแดง  น่าจะเป็นเพราะแสงไฟด้วยมั้ง  

น้องคนนี้ท่าทางจะชอบพี่ไรอันมาก  ยืนลูบพุงตั้งหลายรอบ

พอเพื่อนซื้อของเสร็จก็เดินเล่นสักพัก  ตัดสินใจไปกาโรซุกิลกันต่อดีกว่า  หาข้าวเย็นกิน  และแวะไปหาคุณบราวน์หน่อยซิ

ออกจากสถานีมาก็โดนร้านกาจาปองดัก  แต่ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่  ยังห่างไกลกับอากิบะมากโข

เพื่อนโดนตู้กินเหรียญไปด้วยเลยต้องตามพนักงานมาไขให้ 55555

มาถึงที่นี่ก็เริ่มเย็นแล้ว  แสงเริ่มจะหมด  รู้สึกม้วนนี้จะเก็บพวกสีโทนร้อนได้ดี

มืดแล้ว

คุณบราวน์มีผ้าพันแผลเต็มตัว  ใกล้จะฮัลโลวีนแล้วก็งี้

เจอไฟเหลือง ๆ เลยอมแดงอีกแล้ว  

ไม่ได้อะไรติดมือ  ตัดสินใจกลับ

ระหว่างนั่งรถไฟกลับที่พัก ก็ถ่ายรูปบนรถไฟไปเรื่อยเปื่อย ตอนแรกตั้งใจจะถ่ายสาวน้อย(?)ที่กำลังแต่งหน้าเหมือนอยู่บ้าน มีม้วนผมม้าด้วยโรลสีชมพูสดใส ตาก็เหลือบไปเห็นน้องผู้ชายข้างๆใส่หูแมวเลยคุยกับอันว่า เฮ้ย! โมเอ้มาก จังหวะนั้นเราถือกล้องฟิล์มอยู่ ขณะที่กำลังละสายตาจากวิวไฟน์เดอร์เพื่อนก็สะกิด “น้องเขาชูสองนิ้ว” เราเลยหันไปมองไปอีกรอบ น้องกำลังชูสองนิ้วคล้ายกำลังรอให้เราถ่ายรูป เราก็ยิ้มแล้วถ่ายมา 2 รูป หลังกดชัตเตอร์ก็ยังนั่งต่ออีกหลายสถานี น้องก็ทั้งยิ้มทั้งโบกมือ ท่าทางเหมือนอยากคุยด้วย น่ารักมาก จนถึงที่หมายของเรา เราก็ลงก่อน แน่นอนไม่ลืมที่จะโบกมือให้น้อง แม่น้องก็น่ารักมาก หน้าเหมือนกันเลย 5555

อยู่ไม่นิ่งเลยอิหนู

หมดวัน  แต่ยังไม่หมดม้วน  วันรุ่งขึ้นเลยเอามาใช้ถ่ายต่อ  

วันนี้ตั้งใจจะไปดูหมู่บ้านเกาหลีที่คนเขาชอบไปกัน  

รองท้องก่อนออกมาแล้ว  แต่หิวกาแฟ  เจอร้านนี้เป็นร้านแรกเลยเลี้ยวเข้าไป  ขนมน่ากินหลายอย่างเลย  กาแฟก็ใช้ได้

อ้าว  หมดม้วนอีกแล้ว

สรุปว่าม้วนนี้ยังไม่ถูกใจเรามากเท่าไหร่  หรือเพราะส่วนใหญ่ถ่ายในที่ร่มเลยอมแดงก็ไม่รู้  ม้วนต่อไปเลยคิดว่าเอาฟิล์มโปรดมาใช้ดีกว่า