Theme: Fictober

Author: icypumpkin





"ผมถามจริง..." ใบหน้าเรียวหันมองขวับพร้อมกับดวงตารีหรี่ตาหันมามองคนข้างกายที่ยืนยิ้มไม่ยอมหุบ

"จริงๆ ทำไมอะ" เสียงทุ้มตอบกลับ ยกมือขึ้นถูจมูกไปมา... ไม่ใช่เพราะประหม่าแต่พยายามกลั้นขำกับสีหน้าของคู่สนทนา เรือนผมสีส้มปลิวไปตามแรงลมพัด ดวงตารีหรี่ลงเพ่งมองภาพบรรยากาศโดยรอบ แก้มสองข้างพองลมขึ้นพร้อมริมฝีปากอิ่มขมุบขมิบไปมา

"มันแปลก" นาแจมินหัวเราะให้กับคำตอบนั้นจนปาร์คจีซองย่นจมูก... ขำอะไรนักหนา

"แปลกอะไร" ถามพลางยกมือขึ้นโอบไหล่บางและดันตัวให้เดินตรงไปด้านหน้า กดไหล่ให้นั่งลงบนม้านั่งก่อนตัวเองจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งและนั่งลงบ้าง

"อย่าเรียกว่าเดตได้ไหมอะ ไม่ใช่แน่ๆ" จีซองเอ่ยและมองลงบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยขนม แฮมเบอร์เกอร์และเครื่องดื่ม

"เนี่ย พามาเดตก็บอกอย่าเรียกเดต" ก็เพราะปาร์คจีซองคาดหวังไปแล้วเมื่อคืนตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากปลายสายว่าพรุ่งนี้ให้เตรียมตัว สิบโมงจะเข้ามารับแล้วไปเดตกัน ทำเอาเขารีบนั่งดูตัวอย่างเลยว่ามีหนังเรื่องไหนในโรงน่าดูบ้าง แล้วดูสิ่งที่เจอ...


"เหมือนพาน้องชายมาปิคนิคมากกว่าเหอะ นั่งกินขนมรับลมแบบนี้"


"โห ปาร์คจีซองครับ รบกวนมองรอบตัวก่อนด้วย" นาแจมินพูดพร้อมผายมือออกไปด้านข้าง "วิวดาดฟ้า ด้านข้างเป็นแม่น้ำฮัน ลมพัดเย็นสบาย สวยขนาดนี้ไม่ถูกนะครับ" 

"..." จีซองไม่ตอบหากแต่หันมองรอบตัวก่อนจะพยักหน้ารับน้อยๆ

"รู้สึกว่ามันดีขึ้นบ้างยัง" 


เอาจริงๆ เขาก็แค่อยากสร้างความประทับใจให้จีซองจดจำ ถ้าแค่พาไปเดินซื้อของตามสตรีทมาร์เกต พาไปดูหนังกินข้าว มันก็เหมือนคู่คนอื่นปกติเขาทำกันหรือเปล่า แค่ไม่อยากให้เหมือนใคร แต่ยอมรับตามตรงว่าผิดหวังเหมือนกันที่เจ้าตัวดูจะไม่ชอบมันเท่าไหร่นัก


"พี่อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ" ปาร์คจีซองยื่นมือมาจับกับคนนั่งตรงข้ามเอาไว้ก่อนจะเขย่าไปมาเมื่อเห็นแววตาขี้เล่นนั่นหมองลงไป 

"นายดูไม่ชอบมัน" 

"ผมยังไม่ทันพูดเลย" เขายังไม่ได้บอกเลยด้วยซ้ำว่าไม่ชอบ แค่คาดไม่ถึงเฉยๆ ว่า 'เดต' ที่นาแจมินพูดถึงจะเป็นแบบนี้

"หน้าบอก" เป็นคนเด็กกว่าที่หัวเราะให้กับคำพูดนั้นบ้าง


เอาจริงๆ ตั้งแต่คบกันมา ปาร์คจีซองมักจะเป็นคนที่โดนมองว่าต้องขี้งอนเก่ง เอาแต่ใจมากๆ... โอเค ยอมรับ บางทีก็เป็นแบบนั้น แต่ความจริงแล้วก็คนตรงหน้าที่อยู่ด้วยกันไม่ใช่หรือไงที่ตามใจเขาจนภาพดูเป็นแบบนั้น ส่วนเรื่องขี้งอนเนี่ย นาแจมินนำแซงเขาไปไกลโขเลยนะ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เนี่ยขยันงอนเหลือเกิน จนบางทีเขาก็ตามไม่ทันว่างอนแกล้งหรืองอนจริงๆ กันแน่


"ผมแค่ไม่คิดว่าพี่จะพามาที่แบบนี้ต่างหาก เจอแสงได้ด้วยหรอครับ" นาแจมินหรี่ตาให้คำพูดนั้นบ้าง ประชดประชันเก่ง เพราะก่อนหน้าที่เราคบกัน เขาขึ้นชื่อเรื่องการเที่ยวกลางคืนไม่แพ้ใคร

"เจอแสงได้ตั้งแต่คบกับปาร์คจีซองนี่แหละครับ" คราวนี้แก้มใสกลับขึ้นสีชมพู ทำเอาเขาเท้าคางกับโต๊ะและจับจ้องสายตามองคนขี้เขินแทน

"บ้าบอ" บ่นกระปอดกระแปดทั้งๆ ที่ใบหน้ายังคงขึ้นสีชมพูจางๆ

"ถ้าจีซองไม่ชอบแบบนี้ ไว้คราวหลังพี่พาไปที่อื่นแทนนะ" พอเห็นท่าทางแบบนั้นก็เลิกคิดเล็กคิดน้อยน้อยใจไปแล้วล่ะ พยายามทำให้คนตรงหน้ามีความสุขและมีรอยยิ้มเยอะๆ ดีกว่า

"ผมไม่ได้ไม่ชอบนะจริงๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าเดตของพี่วันนี้จะเป็นตีมปิคนิคแบบนี้แค่นั้นเอง ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ เราเดตกันแบบนี้ก็แปลกไปอีกแบบ มีเซอร์ไพร์สอะไรให้ผมอีกไหมเนี่ย" จีซองร่ายยาวเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้น เขาแค่อยากให้พี่แจมินรู้ว่ามันไม่ได้แย่แบบที่อีกฝ่ายพูดไว้สักนิด เขาแค่ไม่ได้เตรียมใจมาไม่ได้หมายความว่าจะไม่ชอบสักหน่อย

"ไม่มีแล้วครับ มีแค่นี้แหละ เห็นว่าบรรยากาศสวยดี แถมยังเงียบดูเป็นส่วนตัว เราน่าจะชอบ"

"ขอบคุณนะครับที่พามา ไม่ได้พูดเอาใจแต่ผมชอบมันจริงๆ นะ" คนพูดกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มระบายเต็มหน้า

"พูดให้ดีใจ?" เนี่ย ดูเอาแล้วกัน สรุปงอนจริงหรือแกล้งงอนแม้กระทั่งตอนนี้ก็เดาไม่ออก

"แค่มีพี่ทุกที่ก็โอเคหมดแหละ ตามใจผมขนาดนี้ พยายามพามาที่ๆ คนไม่เยอะให้ผมอีก" จีซองเลื่อนมือไปประสานกับมืออีกฝ่ายที่วางไว้ มองจ้องไปในดวงตาคมลึกคู่นั้น

"ขอบคุณนะครับ ผมชอบมันมากๆ เลย" 


"ด้วยความยินดีครับ"

END