เขาว่ากันว่า ผู้ที่ยึดถือในสัจนิยม มักจะเป็นคนโรแมนติก

เธอตัดผมสั้นตรงแสกกลางยาวประบ่า การดูแลได้ง่ายสะดวกคือเหตุผลเช่นเดียวกับเสื้อผ้าสีพื้นที่ดูทะมัดทะแมงเน้นการใช้งานเป็นหลัก  ใบหน้าของเธอเปรียบเสมือนน้ำนิ่งในสระน้ำธรรมชาติ สเถียร เถรตรง แต่ก็ยากจะมองเห็นสิ่งที่เป็นไปใต้ผิวน้ำ เธอเลือกที่จะไม่เป็นจุดสนใจในหมู่คนแต่ก็มีส่วนร่วมมากพอในทุกกิจกรรม
ที่สถาบันสอนภาษา ผมกับเธอเป็นชาวไทยเพียงสองคน เราจึงมีโอกาสได้คุยกัน

อารมณ์ขันจากเธอนับเป็นของหายาก แต่ก็มีบ่อยครั้งที่ผมนึกขำในสำนวนการสื่อสารที่แห้งกรังไร้ลูกเล่น ประสบการณ์ทุกอย่างถูกสรุปเป็นข้อเท็จจริงอย่างซื่อสัตย์เรียงข้อ เข้าหมวดหมู่อย่างเรียบร้อย หยิบใช้ได้อย่างสะดวก

อีกอย่าง เธอใช้ปากกาเล่นเกมครอสเวิร์ด แถมแทบจะไม่มีจุดผิด เพราะเธอจะไม่เขียนอะไรลงไปในช่องคำตอบจนกว่าแน่ใจอย่างแท้จริงแล้วเท่านั้น ช่างสอดคล้องกับวิถีดำเนินชีวิตเสียเหลือเกิน

ตอนพักเบรกช่วงสาย เราสองคนที่เบื่ออาหารตะวันตกอย่างเต็มกลืน จะเดินอ้อมหลังตึกไปที่ซุปเปอร์ใหญ่ เลือกซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจากอินโดนีเซียมาเวฟกินพอให้หายคิดถึงบ้าน ถึงรสจะจัดจ้านสู้ของไทยไม่ติด แต่ก็บรรจุกลิ่นอายของอาหารเอเชียไว้อัดแน่น

ทุกวันศุกร์ ตารางรถบัสของเธอจะมีรอบหนึ่งทุ่มเพิ่มขึ้น(จากปกติที่เป็น 15.40) ทำให้เราสองคนได้มีโอกาสได้เดินเล่นในเมือง สั่งซื้อไอติมรสท้องถิ่นมาบ่งความหนาว และพูดคุยกันตั้งแต่เรื่องสัพเพเหระไปจนถึงเรื่องจริงจรังอย่างแนวคิดชีวิต อดีต ปัจจุบัน และอนาคต
เราเคยเกือบได้ดูหนังด้วยกัน ที่ล่มเพราะเธอคำนวณดูแล้ว ค่าตั๋วแพงกว่าที่ไทยเล็กน้อย แต่ไม่รู้ทำท่าไหนถึงไปกินอาหารไทยกันแทน เธอโมโหเป็นฟืนเป็นไฟบ่นไม่หยุดถึงการเลือกใส่ถั่วลันเตาแทนมะเขือเปาะในแกงเขียวหวาน

มีแต่เรื่องเทือกนี้ที่จะทำให้อารมณ์ของเธอแปรเปลี่ยนได้

ผมเคยไปเยี่ยมที่พักเธอหนึ่งครั้ง ส่วนเธอไม่เคยมาเยี่ยมผมเลย

เป็นความสัมพันธ์ผิวเผินและลึกซึ้ง ของสองมนุษย์ที่สั้นเกินกว่าจะนิยามได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
ในคืนวันศุกร์สุดท้ายนั้น เรายืนอยู่ที่หน้าอาคารสอนวาดภาพสีน้ำมันใกล้กับวงเวียนแปดเหลี่ยม
ตอนหกโมงเย็นเศษ ยื่นการ์ดใบเล็กให้กันโดยไม่ได้นัดหมาย

เธอบอกว่าไม่ถนัดเรื่องพวกนี้ แต่กับผมที่เป็นคนอ่อนไหวและเจ้าอารมณ์ขนาดหนัก เธอเลยอยากทำให้
เราเดินไปซื้อบะหมี่อินโดฯมาแบ่งกันกินอยากให้เป็นอนุสรณ์ทางใจ แต่ซุปเปอร์เจ้ากรรมดันมาปิดซะได้

เธอยิ้ม บอกไม่เห็นจะเป็นอะไร ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันสุดท้ายเราคงไม่ได้แม้แต่จะเดินมาซุปเปอร์ในเวลานี้ด้วยซ้ำ นี่ก็ใกล้เวลารถบัสแล้ว เธอขอให้ช่วงเดินไปส่ง เหมือนกับทุกครั้ง
เสียงแท่นไฮโดรลิกดังฟู่ว เธอก้าวขึ้นรถอย่างไม่ลังเล เธอบอกดีใจ ที่ได้มีผมเป็นส่วนนึงในช่วงชีวิตหนึ่ง ต่อจากนี้ขอให้โชคดี
...ผมนั่งนิ่งเงียบอยู่ในโรงหนัง ดูดน้ำอัดลมสูตรน้ำตาลเทียมดังซู้ด เหยียดนิ้วเท้าทั้งสิบลงบนพรมกำมะหยี่สีแดงเข้ม ในมือถือการ์ดรูปพระจันทร์ แทนที่จะเป็นครึ่งเสี้ยวสีเหลืองนวล กลับเป็นสีเท่าอมม่วงทรงกลมที่แต้มแต่งไปด้วยรอยหลุมบ่อจากอุกกาบาตที่พุ่งผ่านชั้นบรรยากาศอันเบาบางมาชน
 สมจริงสมเป็นเธอ

ในการ์ดเขียนข้อความเอาไว้สั้นๆแต่ครั้งนี้ไม่แห้งกรังเหมือนก่อน

"เธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนเจ้าบทเจ้ากลอน เหตุเพราะการบรรยายสิ่งต่างอย่างเท็จจริงเป็นสิ่งที่ชั้นสนุบสนุน
แต่จะบอกอะไรให้อย่างนะ สิ่งที่ชั้นชอบที่สุดของการมาเรียนที่นี่ คือการได้เห็นพระจันทร์ชัดเจนกว่าที่ใดบนโลก ต่อให้กลางวันจะสว่าง ร้อน และหนวกหูวุ่นวายเพียงไหน ชั้นก็มีเธอ (สาบานว่าบรรยายตามความรู้สึกอย่างเป็นจริง) ที่ทำให้ชั้นมีความสุข เป็นเหมือนอนุภาคสีเงินของแสงจันทร์กระทบปกคลุมอย่างเยือกเย็นท่ามกลางราตรีที่เงียบสงัด"