ฉันเคยและบ่อยมากด้วย

ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เริ่มขึ้นตอนไหนแต่รู้ตัวอีกทีมันก็ลอยฟุ้งอยู่ทุกขณะ ทุกครั้งที่มันรุนแรงมากฉันคิดจะฆ่าตัวตาย ไม่อยากมีชีวิตแล้ว อยากตายไปให้พ้นๆ ความตายดูเย้ายวนใจสำหรับฉัน นึกภาพตัวเองจมดิ่งไปใต้น้ำลึกและมืดสนิทหรือตกลงจากตึกที่ไหนสักที่ก็รู้สึกโล่งใจแต่ในขณะเดียวกันฉันก็หวาดกลัวตัวเองถึงเรื่องความตายที่ผ่านเข้ามาบ่อยเกินไป ความเจ็บปวดผุพังแตกสลายสะสมในตัวฉันมากขึ้นเรื่อยๆจนวันที่ฉันเริ่มทำร้ายตัวเอง

ใบมีดคัตเตอร์ตวัดลงที่ต้นขา หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง ไปจนถึงครั้งที่หกฉันจึงหยุดตัวเองเอาไว้ได้ ขอบคุณวันนั้นที่ใบมีดไม่คมแผลเลยไม่ลึกเท่าไหร่ แต่มันก็สร้างรอยแผลไว้ในใจของฉัน

นั่นไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่ทำร้ายตัวเอง มันเกิดขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่ฉันเครียดจัดๆจนร้องไห้หนัก ขาดสติยับยั้งชั่งใจแล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยการทำร้ายตัวเอง

บางครั้งฉันไม่อยากหยุดแค่กรีดขา ฉันอยากแทงเข้าที่คอ หลายครั้งที่ฉันฉวยผ้าใกล้มือมารัดคอตัวเอง รู้แหละว่าไม่ตายแต่ถ้ามันจะบรรเทาความเจ็บปวดในใจไปได้บ้างก็ดี

ถ้าฉันยังไม่ลืมที่นี่หรือตายไปฉันก็จะมาเล่าต่อ สักวันนะ