"ถ้าฟักทองตกแต่ง ไม่อะ มันจืด รสชาติไม่ได้เรื่อง" ใบหน้าสวยส่ายไปมาราวกับเด็กน้อย แก้มใสพองขึ้นราวกับเด็กที่โดนขัดใจ

"อย่าโง่ไปหน่อยเลยแฮร์รี่ ใครเขาเอาฟักทองพวกนี้มากินกัน" ว่าพลางก็วางฟักทองที่เพิ่งคว้านเสร็จเมื่อครู่ลง "หืม...ไหน วันนี้เด็กน้อยของปีเตอร์ทำอะไร" เขาหันไปลูบหัวคนรักที่ขมักเขม้นลงมือวาดรูปบนแผ่นกระดาษสีขาว คราบสีเปื้อนตามข้อมือและใบหน้าแลน่าเอ็นดู

"วาดอะไรครับ" เขาเกยคางกับไหล่ของแฮร์รี่ เอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาดู มองสลับกับเจ้าของภาพที่จ้องเขาด้วยความคาดหวัง เขาพิจารณาภาพตรงหน้า เส้นหลายเส้นตัดกันจนดูไม่ออกว่าเป็นอะไร แต่สิ่งที่เด่นชัดคือกองฟักทองกองพะเนิน และถูกขีดฆ่าด้วยสีแดงอีกที

"สวยมากเลย" เขาพูดแล้ววางภาพนั้นลง เลื่อนมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มนั่นอย่างเบามือก่อนจะประทับจูบบนหน้าผากมน ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มมีความสุข ดวงตาซุกซนมองมาที่เขาจนรู้สึกเอ็นดูไม่ได้