ถึงเคยดูหนังมาก่อนก็ไม่เป็นอุปสรรค์ต่อการอ่านเลย เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมาก ชวนให้อ่านต่อไปเรื่อยๆ ดูว่าตัวละครนี้จะทำยังไง ตัดสินใจยังไงต่อ ด้วยความที่มันหักมุมต่างจากหนังตั้งแต่องก์แรกของหนังสือแล้วทำให้ลุ้นกว่าเดิมไปอีก 

สิ่งที่ชอบอย่างแรกคือภาษาของผู้แปลที่เป็นภาษาพูดมากๆ (จนบางทีก็รู้สึกว่ามากเกิ๊น) เพราะเป็นเรื่องเล่าจากปากของซูซานและโมด ตัวเอกหลักของเรื่อง แต่นั่นทำให้เราอ่านง่ายและรู้สึกอินตามไปกับเนื้อเรื่องมากๆ แถมยังแสดงออกถึงลักษณะนิสัยและความคิดของสองคนนี้ให้ออกมาแตกต่างกันอย่างชัดเจน บางทีอ่านของอีกคนอยู่ก็ต้องย้อนกลับมาอ่านของคนเดิมเพื่อเปรียบเทียบ เหมือนเอาหนังที่ถ่ายทำจากกล้องสองกล้องมาฉายข้างๆ กัน

อย่างต่อมาคืบรรยากาศในหนังสือ หนังสือเล่มนี้ดำเนินเรื่องในยุควิคตอเรีย (ประมาณยุคของเชอร์ล็อคโฮล์มส์) ที่ผู้หญิงชนชั้นสูงต้องใส่คอร์เซ็ท กระโปรงสุ่ม ชุดผ้าแพร แล้วก็ต้องใส่หมวกเวลาออกจากบ้าน

คนเขียนอธิบายบรรยากาศได้ชัดเจนมาก ทั้งรถม้า คน การแต่งกาย อากาศลอนดอนที่ขมุกขมัวตลอดเวลา ทำให้เราได้ใช้จินตนาการอย่างเต็มที่มาก ลืมลอนดอนแบบปัจจุบันๆ ไปเลย บรรยากาศแถบชนบทก็มืดๆ ทึมๆ (สรุปได้ว่าลอนดอนมืดๆ ทึมๆ ทุกภาคส่วน)

สุดท้ายก็เรื่องเนื้อหา แม้เราจะรู้ plot twist เรื่องความรู้สึกของตัวละครไปแล้วจากหนัง แต่จุดหักมุมอีกจุดนึงก็ชวนเหวอได้เหมือนกัน (คนเขียนบอกใบ้มาตั้งแต่ขึ้นต้นองก์สามแล้วเลยไม่ค่อยเหวอมาก แต่ก็ค่อนข้างชอบที่เล่นมุกนี้ เจ๋งดี) เรื่องนี้ใช้ตัวละครได้คุ้มค่า ความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ การตัดสินใจ based on ตัวละครนั้นๆ หมด ทำให้เรารู้สึกลุ้นเพราะเหมือนกำลังยุ่งเรื่องของชาวบ้านอยู่จริงๆ

สรุปแล้วเป็นงานเขียนที่ถ้าใครว่างก็จะเชิญชวนให้อ่าน เป็นอาหารสมองที่ถูกปรุงแต่งขึ้นมาอย่างดี

ปล. คำแปลของ Fingersmith จาก Urban dictionary

Fingersmith (n.) A talented thief. Originally fingersmith meant anyone talented at using his/her fingers in any matter whatsoever. It evolved to mean someone talented at stealing.

เห็นแล้วอยากชื่นชมการตั้งชื่อหนังสือ ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย :)