อยู่ในจุดที่มองย้อนกลับไปมีแต่คำถามว่าทำไมเรื่องของเราถึงจบแบบนี้ ไม่มีคำอธิบายหรือคำบอกลา แกแค่ไป..ไปจากชีวิตเรากลายเป็นคนเคยสนิทกัน
จริงๆมันก็ผ่านมาสักพักแล้วที่กลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม แต่แค่บางทีก็คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาตอนนั้นใครต่อใครก็เตือนแล้วว่าเลิกให้โอกาสเธอเถอะ แต่เพราะมันเป็นเธอ ทุกครั้งที่เธอกลับมาเรารู้ว่าเราจะยอมเธอเสมอ คนที่ได้รับโอกาสจริงๆแล้วคือเรา เราให้โอกาสตัวเองที่จะมีความสุขที่ไม่ถาวรกับเธออีกครั้งและอีกครั้ง ลึกๆแล้วรู้ดีกว่าใครว่ามันจะจบแบบเดิมทุกครั้ง แต่แล้วยังไงมันทำให้เธอยังอยู่กับเรานี่ เราบอกกับตัวเองว่าเพราะเราสำคัญกับเธอไงเธอถึงกลับมาทั้งๆที่ถ้าสำคัญจริงๆเธอคงไม่ไปจากเราหรือไม่ทำให้เราสงสัยว่าเราเป็นใครในชีวิตเธอหรอก
วันที่เธอเลือกคนเก่าของเธอวันนั้นมันเป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายของเรา เราว่าเราเจ็บเพราะแกไม่ได้อีกแล้วมันไม่มีเหตุผลหลอกตัวเองอีกต่อไปแล้ว อดคิดไม่ได้ว่าที่ผ่านมาเราเป็นแค่คนแก้เหงาเธอใช่ไหม เธอแม่งใจร้ายเกินไปแล้ว
แกบอกอยากให้คนเก่าของแกได้เจอคนที่ดีๆ
ดีเหมือนกันเนอะขนาดคนเก่าของแกแกยังอยากให้เขาเจอคนดีๆเลย แกยังมีคำอวยพรคำบอกลาสุดท้ายให้เขา แล้วเราล่ะแม่งไม่มีเหี้ยอะไรเลย แค่ไปเฉยๆไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งขว้างความรู้สึกกันง่ายๆแบบนี้เลย
หลายความรู้สึกที่มีกับเธอ คิดถึง เศร้า ผิดหวัง โกรธ ไม่เข้าใจ หวังว่าสักวันความรู้สึกพวกนี้จะหายไป หายไปให้หมดนั้นแหละไม่ต้องเหลืออะไรไว้ ให้มองหน้าเธอก็รู้สึกเฉยๆไม่เจ็บปวดหรือยินดีอะไรทั้งนั้น พอแล้วกับคนอย่างแกคนใจร้าย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in