ใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ตอนที่หนึ่ง - เรื่องเล่าจากคนไม่เอาไหน

บอกเลยว่าช่วงแรกที่ไปเป็นช่วงที่ยากที่สุดในชีวิต เราแถบจะร้องไห้กลับบ้านเลยนะ5555 แค่เห็นห้องนอนที่เล็กเท่าแมวดิ้นตายแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาดังๆ เฮ้อออออ
เสียดายมากที่ไม่ได้ถ่ายมาให้ดูด้วยเพราะพื้นมันเล็กและเละมาก (ของเยอะ)
......
แต่ถึงจะเล็ก อยู่ไปอยู่มาเรากลับชอบที่มันเล็กแบบนี้แหละ อีกอย่างที่ดีที่สุดเลยคือมันใกล้กับสถานีรถไฟและป้ายเมล์เวลาเดินทางไปไหนเลยสะดวกกมาก แถมข้างๆหอพักก็ยังมีแฟมิลี่มาร์ท คนไม่ทำกับข้าวและขี้เกียจตัวเป็นขนเช่นเราจึงรอดตายมาได้ ??

หลังจากนั้นวันต่อมาเราก็ต้องไปรายงานตัวที่โรงเรียนสอนภาษาที่ห่างจากหอไปเพียง 10 นาทีเท่านั้น

วันแรกสิ่งที่ต้องทำก็คือสอบ! มีสอบสัมภาษณ์ สอบข้อเขียน ข้อสอบสัมภาษณ์น่ะไม่ยากเท่าไหร่ แต่สอบข้อเขียนนี่สิหัวแถบระเบิดกระจายออกมา ???
หลังจากนั้นก็จะประกาศว่าเราจะได้อยู่ห้องไหน มีสอนตั้งแต่ไม่เป็นเลยจนถึงระดับสูง ส่วนเรา5555 อยู่ห้องปรับพื้นฐานเรียนตั้งแต่ อะอิอุเอะโอะเลย แต่ก็ยังดีที่ไม่ใช่ห้องเริ่มต้น ห้องนั้นเรียนช้ากว่าเรามาก (แอบปลอบใจตัวเอง)

หลังจากนั้นก็รอเปิดเทอม ช่วงเวลานี้เนี่ยแหละคือสิ่งที่เรารอคอย!

หลังจากรู้แล้วว่าเราต้องเดินทางในญี่ปุ่นยังไงบ้างก็เริ่มไปเที่ยวที่ใกล้ๆก่อนเลย โชคดีที่แถวที่เราพักมีจุดซื้อของฝากอยู่ เราจึงได้ไปเที่ยวที่นั้นก่อน

แถวๆนี้ขายอาหารแล้วก็ของฝากเยอะอยู่นะ แต่เสียดายราคาแพงไปนิดเลยกินได้แค่ไอติมเท่านั้น

เราไปช่วงที่ดอกซากุระกำลังบานเลย อากาศเย็นสบาย แต่เราเนี่ยหนาว!!!