เมื่อกี๊เราไถเฟซบุ๊ก เจอข่าวจากเดอะสแตนดาร์ด
บอกว่า ทนายแจ้งว่า หมอติดต่อให้พ่อแม่เข้าเยี่ยมแบมกับตะวันพรุ่งนี้ให้ได้ เพราะทั้งคู่อาการทรุดลงจนน่าวิตก
เรารู้สึกหนักอึ้งไปหมด
มันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
เราอยู่ในประเทศที่ผู้มีอำนาจมีอีโก้มากกว่าความเป็นมนุษย์
เราอยู่ในประเทศที่ทำให้คนรุ่นใหม่ไร้ซึ่งความหวังจนยอมเอาชีวิตเข้าแลก
ไม่รู้เหมือนกันว่าเราอยู่กันมาได้ยังไง
เราเป็นคนนึงที่อยากบอกให้น้องเปลี่ยนใจ และล้มเลิกสิ่งที่ทำ เพราะน้องควรต้องอยู่จนถึงวันที่ได้เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น น้องควรจะต้องมีชีวิตอยู่จนถึงวันนั้นให้ได้

นัยนึงเราก็โกรธตัวเองเหมือนกันนะ เพราะเราไม่กล้าหาญพอที่จะออกไปเรียกร้อง ไปต่อสู้ ทำให้พวกเขาต้องสู้เพียงลำพัง พอเสียงมันไม่ดังพอ พลังที่จะกดดันพวกผู้มีอำนาจมันเลยเบามาก แต่ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่ทุกคนลงแรงลงใจทำลงไปไม่ได้เกิดผลอะไร มันเกิดผลมหาศาลอย่างน้อยก็กับเราคนนึง

เราโกรธแต่ก็ทำได้แค่โกรธ สุดท้ายก็ทำได้แค่ตื่นไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับอีกสามชีวิต (แบม, ตะวัน และสิทธิโชค) กับครอบครัวและคนที่พวกเขารักทั้งหลาย

ขอโทษนะที่มาเขียนระบายให้อ่านแบบนี้ เรารู้สึกแย่ในมุมตัวเอง เราไม่เคยไปช่วยพวกเขาเลย ทั้งๆ ที่เราอยู่ในระยะทางที่พอจะไปแสดงจุดยืนของเราได้ และเป็นอีกหนึ่งเสียงที่ช่วยเปล่งออกมา เราหวังว่าวันนึงเราจะมีความกล้าหาญมากพอ ที่จะไม่ปล่อยให้ใครต้องต่อสู้เพียงลำพัง ภาวนาให้น้องๆ อาการดีขึ้น ให้ผู้มีอำนาจในประเทศนี้มีมโนสำนึกแห่งความเป็นมนุษย์ มองเห็นชีวิตทุกคนเป็นคนเหมือนกันได้ในเวลาที่ทันท่วงที