ตอนที่ได้มันมาครั้งแรก มันมีใบยื่นออกมาจากลำต้น 4 ใบ อยู่ในกระถางที่เล็กกว่านี้นิดนึง 
เราซื้อมาตามประสาคนที่มีความรู้เกี่ยวกับต้นไม้เป็นศูนย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือต้นอะไร อ่าา น่ารักดี ต้นนี้แหละ

ช่วงนั้นก็จะวนๆ อยู่กับการปลูกต้นไม้ - ที่ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกปลูกต้นไม้ได้มั้ย เพราะเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเป็นชิ้นอัน เมล็ดผักที่ลงไปคืองอกออกมานิดเดียวแล้วก็อำลาชีวิตกันไปหมด ท้ายสุดก่อนจะกลับไปทำงานแป๊บนึงก็ตัดสินใจเทดินในกระถางทั้งหมดลงถุงดินเหมือนเดิม เหลือต้นไม้ที่น้าเอามาฝากไว้ที่บ้านแค่ 4-5 ต้น กับเจ้ามะพร้าวทะเลทรายต้นนี้

ปีนี้อยู่ดีๆ มันก็เริ่มงอกใบใหม่ออกมา จนเป็นอย่างที่เห็น ที่เราสังเกตได้ เพราะจำได้แม่นมากว่ามันมีแค่ 4 ใบตอนที่ซื้อมา ปีที่แล้วก็คือมีอยู่ 4 ใบแบบนั้นเลย ไม่ตาย ไม่โต ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ให้เห็นเลย (อันที่จริงมีกระบองเพชรอีกต้น ที่เพื่อนเราเรียกว่าน้องแตงโม ที่ตั้งแต่ซื้อมาช่วงนั้นเหมือนกัน ตอนนี้มันก็ยังไม่ตาย และก็ไม่โต จนบางทีก็อยากลองเทออกมาดูว่ากระบองเพชรปลอมรึเปล่านะ)

อยากเขียนเล่าถึงต้นมะพร้าวทะเลทรายต้นนี้ เพราะรู้สึกเหมือนมันเป็นภาพจำลองของชีวิตช่วงที่ผ่านมา  เราใช้ชีวิตงงๆ ดุ่มๆ ของเราแบบนี้มาตลอด จนพอเจอพายุโควิดเข้าซัด ทุกอย่างเปลี่ยน บริษัทที่เราทำงานเป็นธุรกิจที่ได้รับผลกระทบจากโควิดอย่างจัง จนตอนนี้ก็ยังไม่สามารถโผล่พ้นจากน้ำขึ้นมาหายใจได้ด้วยธุรกิจเดิม 

ถึงแม้จะได้ตั๋ว “ยังอยู่” แต่ก็เป็นการยังอยู่แบบถูลู่ถูกัง ลากๆ กันไป ก็มีแผลถลอกปอกเปิกตรงจุดนั้นจุดนี้ เราถูกย้ายไปทำงานนู้นงานนี้แล้วแต่บริษัทจะจัดสรร บางทีก็รู้สึกกังวลเหมือนกัน เพราะว่านู่นเราก็ยังทำไม่ดี นี่ก็ยังทำไม่ได้รึเปล่านะ เขาถึงยังไม่สามารถให้เราลงหลักปักฐานที่ไหนได้ แต่พอมาคิดดูอีกที อืม.. อย่าไปคิดอะไรเยอะเลย 55 ทำให้ดีที่สุดในจุดที่อยู่ และก็เรียนรู้ให้มากๆ นั่นแหละ 

เรานึกถึงพี่คนนึง เขาได้รับตั๋วประเภท “ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมา” เขาทำงานในบริษัทมานาน และที่นี่ก็เป็นที่ทำงานแรกของพี่เขา เรานึกไม่ออกเลยว่า ถ้าเป็นช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ก่อนที่จะมีโควิด พี่เขาจะมีความคิดย้ายงานไปที่อื่น ดูเขาลงตัวกับที่นี่มาก หลังจากที่พี่เขาไม่อยู่ที่บริษัทแล้วได้ยินว่าพี่เขาไปเรียนภาษาเพิ่มเติม ลงคอร์สที่ช่วยสร้างทักษะใหม่ๆ และก็อาจจะมีอีกหลายอย่างที่พี่เขาได้ลองทำ ไม่นานมานี้ เราได้ยินจากคนอื่นว่าพี่เขาได้งานใหม่แล้วนะ

เราเชื่อนะ สุดท้ายแล้วทุกคนก็จะมีใบใหม่ๆ งอกขึ้นมา จะเร็วจะช้า 

อย่าเพิ่งถอดใจนะ