สวัสดี สวัสดี

หลังจากที่ห่างหายจากการเขียนบล็อแคไปนานเพราะพอทำงานเสร็จในแต่ละวันก็ใช้เอเนอร์จี้ไปเยอะมากๆ ตอนนี้อิสพิมกลับมาแล้ววว หลังจากที่ฝึกงานที่ใหม่ได้เกือบเดือน ชีวิตแฮปปี้สุดๆ ที่ภูมิใจมากๆเลยคือลงโพสไปในเพจของที่ฝึกงานแล้วมีคนแชร์ตั้ง 2 คน ถึงมันอาจจะดูไม่ยิ่งใหญ่แต่ก็ถือว่าเป็นอะไรที่ภูมิใจมากๆ

ขอเล่าย้อนไปถึงปลายเดือนที่แล้ว พี่เลี้ยงสั่งการบ้านให้คิดสื่อโปรโมทที่ทำงาน ตอนแรกว่าจะทำเป็นแก๊กสั้นๆ คิดเรื่องจนหัวแทบจะเบิด สุดท้ายพี่เลี้ยงบอกว่าเนื่องจากเป็นช่วงโควิดการถ่ายทำแบบใช้คนแสดงและต้องออกกองน่าจะไม่โอเค พี่เลยบอกว่าอยากได้เป็นอนิเมชั่นมากกว่า เราที่เคยทำอนิเมชั่นส่งครูแจ็พตอนปี2ก็คือตาวาวเลย สุดท้ายก็เลยต้องไปคิดแผนใหม่ ปรับจนได้การ์ตูนแก๊กสั้นๆ ประมาณ 2 - 3 นาทีมา พอส่งสตอรี่บอร์ดกับทรีตเม้นให้พี่ดู พี่ชอบมากๆ เลยสามารถlaunchโปรเจคได้เลย

แต่...ปัญหามันก็เกิดขึ้น เพราะหลัง คอ ไหล่มีปัญหาต้องไปให้นักกายภาพที่มอช่วยดูให้ สรุปคือต้องไปออกกำลังกายเพิ่มกล้ามเนื้อ เพราะตอนนี้กล้ามเนื้ออ่อนแรงตั้งแต่หลังไปถึงเท้า ถ้าใช้งานหนักในท่าเดิมๆหรือลงน้ำหนักในท่าเดิมมากๆก็จะปวด (เช่นตอนนี้ที่นั่งพิมพ์แล้วปวดหลังด้านซ้ายจนชาไปแล้ว) กว่าอาการจะทุเลาลงก็หลายวันอยู่ หลังจากนั้นก็มาเริ่มวาดการ์ตูนกัน

สรุป...หัวตัน คิดไม่ออกว่าควรจะใช้ลายเส้นยังไงและจะต้องลงบรัชแบบไหน เครียดอยู่หลายวันมากๆ แต่แล้ว เหมือนโชคจะเข้าข้างเรา เมื่อคืนหนึ่งหลังจากทำงานเสร็จ กำลังจะเข้านอนก็เปิดดูหนังตามภาษาคนหลับคาจอ แล้ววันนั้นก็ได้ไปเจอซีรี่ย์จากอนิเมชั่นชื่อดังของดิสนี่ย์อย่าง Big Hero 6 ซึ่งตอนแรกก็ดูเพราะชอบเบย์แม็กและฮันนี่เลม่อนมากๆ แต่หลังจากดูไปได้ครึ่งตอนก็ได้เห็นว่า ลายเส้นของอนิเมชั่นมันไม่ได้ซับซ้อนแบบที่คิด และพอเอามาทำเป็นภาพเคลื่อนไหว มันก็ไหลลื่นสุดๆ หลังจากวันนั้นก็ทั้งเขียนคอนเทนและก็ปั่นอนิเมชั่นทุกวัน ถึงจะมีปวดคอบ้าง แต่อิสพิมก็ยังสู้55555555

หลังจากที่เขียนไปวันนี้ก็คงจะเตือนตัวเองบ่อยๆว่าให้มาเขียนบันทึกบ้าง จะเขียนตัวใหญ่ๆติดข้างฝาเลย55555555

ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี:)