แล้วจะปิดทำไมแต่แรกวะคะะ

เอาจริงๆ เลยนะ ช่วงล็อกดาวน์เข้มงวดจัดๆ ที่ผ่านมา สัมผัสได้ถึงความเหนื่อยล้าของผู้คนมากๆ

แต่แทนที่จะใช้โอกาสนี้ที่ผลาญพลังชีวิตผู้คน ไปหาทางเพิ่มการฉีดวัคซีน หรืออื่นๆ กลับไม่ทำ ประชาชนยังต้องดิ้นรนเองเหมือนเดิม วัคซีนก็มาช้าเหมือนเดิม แล้วใช้ชีวิตประชาชนเป็นหนูทดลองเหมือนเดิม

แล้วอยู่ดีๆ อยากจะคลายล็อกดาวน์ขึ้นมาก็คลาย ถ้ายอดเพิ่มก็จะหาว่าการ์ดตกอีกมั้ย เบื่อแล้วนะ เมื่อไหร่จะเลิกโทษกันสักที?

ทุกคนต้องใช้ชีวิต ทุกคนเสียโอกาสในชีวิตตัวเองไปเท่าไหร่กับการจัดการที่ไม่มีประสิทธิภาพของรัฐบาล บางคนต้องเสียแม้กระทั่งชีวิตของตัวเอง

สิ่งที่ทุกคนเสียไปมันยังไม่พออีกเหรอ? แล้วเราต้องสูญเสียกันอีกเท่าไหร่?

ยังไม่นับเรื่องที่ใช้ความรุนแรงกับม็อบอีกนะ มันคุยกันดีๆ ไม่ได้เลยใช่มั้ย? มันต้องเอาปืนมายิงกันเลยเหรอ? วิธีควบคุมฝูงชนคือต้องใช้ความรุนแรง คือทำเป็นแค่นั้น? สอนกันมาให้ใช้ความรุนแรงกับประชาชนอย่างเดียวเลยสินะ?

สิ่งที่ประชาชนเรียกร้องกันตอนนี้ ไม่ใช่เพื่อการก้าวเดินไปข้างหน้าของประเทศชาติเหรอ?

ก็แค่ต้องการให้เราทุกคนสามารถผ่านวิกฤตนี้ไปได้ด้วยสภาพที่ไม่สะบักสะบอมเกินไปนัก มันผิดมากเหรอ?

ถามหน่อยว่าถ้าสิ่งที่รัฐบาลทำอยู่ตอนนี้มันดี จะมีใครด่าให้ขรมเท่านี้มั้ย?

ช่วยสำเหนียกหน่อยเถอะว่ากำลังจัดการกับปัญหาระดับชาติอยู่ ไม่ได้เล่นขายของ ไม่ใช่แค่ชี้นิ้วบอกอันนั้นดี อันนี้ได้ ตามที่มีใครเสนอมาก็พอ แต่มันต้องมีกระบวนการตรวจสอบ เก็บฟีดแบ็ก และปรับนโยบายตลอดเวลา

เท่าที่อดทนมาจนถึงตอนนี้ ก็เห็นแค่คนที่ทำงานไม่เป็น นั่งมั่นหน้าชี้นิ้วสั่งสอนคนอื่นเท่านั้น ไม่เห็นเป็นอย่างอื่นเลย

และถึงจะเขียนมาขนาดนี้ ก็คงไม่สะเทือนอยู่ดี เพราะไม่เคยฟังฟีดแบ็คจากประชาชนหรอก ฟังแต่สิ่งที่กรองแล้วว่าเป็นคำยกยอ

แค่เหนื่อยและสมเพชตัวเองเท่านั้น ที่ต้องพยายามขนาดนี้ เพื่อจะอยู่ให้รอดจากรัฐบาลเฮงซวย

ได้แต่รู้สึกว่าเสียงของตัวเองช่างเล็กจ้อย และไม่สามารถงัดกับอำนาจที่วางหมากมาแล้วได้เลย

แต่ถ้าเราไม่ส่งเสียงออกมา คงได้แต่สมเพชตัวเองมากกว่านี้

เสียงที่เปล่งออกมา ถึงแม้จะทำให้รู้ว่ามันยังส่งไปไม่ถึง ก็ยังได้รู้ว่ามีเสียงอยู่

เสียงนั้นจะสะท้อนตัวตน แสดงถึงการมีอยู่ของเรา และสะท้อนไปยังรอบข้าง

ถ้าเสียงนั้นไปเจอคลื่นเสียงแบบเดียวกัน มันก็จะเริ่มสั่นพ้อง และดังขึ้น

สักวันคลื่นเสียงที่สั่นพ้องนั้น ก็จะดังจนไม่สามารถปกปิดข้อความในเสียงสะท้อนเหล่านั้นได้อีกต่อไป

หากเชื่อมั่นในเสียงของตัวเอง ก็จงเปล่งมันออกมา

เราเชื่อฟังเสียงของคนที่ใช้ลำโพงขยาย กรอกหูเรามานานเกินไปแล้ว จากนี้เราควรต้องฟังเสียงของตัวเอง และส่งเสียงของตัวเองออกไปบ้าง

การเมืองที่ดี คือการเมืองที่ประชาชนมีส่วนร่วม

รัฐที่ดี คือรัฐที่ฟังเสียงของประชาชน