ผู้ที่เข้ามารับการปรึกษาทั้งหลาย" โดยเนื้อหาที่จะเอามาเล่าหรือแบ่งปันนั้น จะเป็นมุมมองและความรู้สึกส่วนตัวที่เรามีต่อสภาวะการณ์ต่างๆ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความลับของผู้รับบริการแต่อย่างใด

หากแต่เราอยากใช้พื้นที่เล็กๆตรงนี้เป็นพื้นที่ในการสำรวจ ทบทวน และแบ่งปันเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต หรือแนะนำเคล็ดลับวิธีการบางอย่างกับนักเดินทางทุกท่านที่ผ่านเข้ามา ให้ลองหยุดและใช้เวลาตรงนี้กับการทบทวน ปล่อยกายปล่อยใจยอมให้ตัวเองได้รับการปลอบประโลมผ่านตัวหนังสือ  

หรือ ยอมให้เติมพลังเพื่อที่จะเดินทางต่อไปอย่างมั่นคงและแข็งแรง 

เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เป็นวันแห่งความรัก ที่คนโสดหลายๆคนคงรู้สึกอยากให้มันผ่านไปไวๆ แต่สำหรับคนที่มีคู่ หรือคนที่มีความรัก ก็ถือว่าวันนี้เป็นโอกาสดีที่จะได้เฉลิมฉลองและใช้เวลากับคนที่ตนเองรักอย่างเต็มที่ 

แต่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน สิ่งที่สำคัญที่เราอยากขอ Remind ให้ทุกคนไม่ละเลย คือ การรักตัวเอง 

บางคนอาจจะสงสัย หรือ ไม่แน่ใจว่า การรักตัวเอง มันเป็นแบบไหนนะ?

ในคำนิยามของเราเอง : การรักตัวเอง คือ การที่เราให้ความเข้าใจและจิตใจดีกับตนเอง ยอมรับตนเองในแบบที่มนุษย์คนหนึ่งเป็น ยอมรับในความไม่สมบูรณ์พร้อมของตนเอง โอบกอดและรู้จักให้อภัยตนเองในเวลาที่เกิดข้อผิดพลาด 

บ่อยครั้งที่เรามักจะเจอกับผู้คนที่ทำเรื่องผิดพลาดแบบไม่ตั้งใจ หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ 

และบ่อยครั้งเราก็มักจะพบว่าผู้คนเหล่านั้นรู้สึกผิด จนไม่สามารถให้อภัยในความผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้ 

พวกเขาเลยเลือกที่จะโบยตีตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งๆที่การกระทำเหล่านี้ มันไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์คลี่คลายหรือดีขึ้นเลย มีแต่จะบั่นทอนความรู้สึกของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก

หรือบางคนที่อาจจะใจดีกับผู้อื่น รู้จักให้อภัย เข้าใจหรือปลอบประโลมการกระทำของผู้อื่นได้ 

แต่กลับไม่เคยให้อภัยตนเองที่ก็เคยทำพลาดในเรื่องลักษณะเดียวกัน

ดังนั้นจริงๆแล้ว การโบยตีตัวเอง อาจจะเป็นกลไกทางจิตที่ทำให้ผู้กระทำผิดรู้สึกว่า

" ได้ชดใช้ความผิดที่ตนเองได้ก่อขึ้น แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย" เพราะ การไถ่โทษนี้มันไม่ได้ทำให้ใครรู้สึกดีขึ้น (เออ ในบางคนก็อาจจะรู้สึกดีขึ้นนะ) 

ในความเป็นจริง สถานการณ์มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย 

ดังนั้น การโบยตีหรือเฝ้าแต่โทษตัวเองมันไม่เกิดผลดี 

แต่ การที่เราตั้งสติ ยอมรับกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น (จะรู้สึกผิด รู้สึกแย่ก็ไม่เป็นไร มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว) แต่มันไม่จำเป็นต้อง replay การลงโทษตัวเองซ้ำๆ มันไม่เกิดประโยชน์ 

เอาเวลาที่โบยตีตัวเองนี้ไปคิดหาทางออก หรือวิธีการป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีกจะดีกว่า 

หรือถ้าใครรู้สึกว่ามันยากเหลือเกินกับการที่เราจะเริ่มต้นใจดีกับตนเอง 

หรือเริ่มต้นให้อภัยกับความผิดพลาดของตัวเอง มันเป็นยังไงนะ?

ลองเอาแบบฝึกหัด หรือ คำถามข้างล่างนี้ไปลองถามตัวเองกันก่อนได้ 

ครั้งแรกมันอาจจะยังตอบได้ไม่หมด หรือ ยังรู้สึกเคอะๆเขินๆที่จะตอบบ้าง 

แต่ถ้าลองได้ทำบ่อยๆ แล้วมันจะคุ้นเคยมากขึ้นไปเอง 

ไม่ต้องเชื่อนะ ลองไปทำดู!!!