ปกสวยทั้งคู่ แต่ส่วนตัวเราชอบปกของเล่มเฮเดสมากกว่านิดหนึ่งล่ะ เพราะสีม่วง 55555
คำโปรยปกหลังของเรื่องรามิเรส:
"เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเป็นความผิดพลาดที่ไม่อาจลืม... เจ้าชายรามิเรสทรงถูกยากระตุ้นกำหนัด นักเรียนองครักษ์ที่ช่วยพาพระองค์ ขึ้นห้องตกเป็นเครื่องช่วยบำบัดฤทธิ์ยา เมื่อทรงตื่นขึ้นมาเขาก็หายตัวไปแล้ว ความรู้สึกทำให้ทรงตามหาและพยายามหาทางชดเชยให้โดยไม่คาดคิดว่าคำตอบที่ได้รับกลับมาจะรุนแรง..."
คำโปรยปกหลังของเรื่องเฮเดส:
"อายุสิบหกปี เจ้าชายเฮเดสทรงซื้อตัวเด็กชายอายุแปดขวบมาจากลานประมูลทาส
อายุยี่สิบสองปี องค์รัชทายาทหนุ่มโปรดให้เขาในวัยสิบสี่เข้าถวายตัว
สิบปีต่อมา พระองค์จะทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงต่างแคว้น
ทว่าสิ่งที่ธามถวายให้ไปไม่ใช่แค่ร่างกาย
เจ้าชายเฮเดสไม่เคยรับสั่งบอกว่าพระองค์ทรงรู้สึกอย่างไรกับเขา
แต่ในฐานะมหาดเล็กที่ถวายงานใกล้ชิด
ธามรู้ว่าพระองค์ทรงมีเขาเพียงคนเดียวมาตลอดสิบปี
ประโยคเดียวที่เขาอยากทูลถามก่อนวันอภิเษกสมรสจะมาถึงก็คือ
...ฝ่าบาท ‘เคยรัก’ กระหม่อมบ้างรึเปล่า.."
ความเห็นหลังอ่านจบ: ⭐️⭐️⭐️1/2
ให้ 3.5/5 พอทั้งสองเรื่อง
เนื่องจากอ่านนานมากกกกกกกกกกก
อ่านแล้วเหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปรำคาญตัวละครไป
คือเหมือนจะดี แต่ทั้งสองเรื่องมีคีย์สำคัญคือคนรักกันต่างฝ่ายต่างไม่พูดเรื่องที่สำคัญเเละจำเป็นสำหรับกันเเละกันออกมาสักที
เรื่องเลยเหมือนพายเรือวนในอ่างไปมาไม่มีจบสิ้น
รำคาญความหัวเเข็งนายเอกในเรื่องรามิเรส
รำคาญความปากเเข็งนายเอกในเรื่องเฮเดส
เอาจริงรำคาญเจ้าชายเฮเดสด้วย มีอะไรสำคัญ ๆ ก็ไม่ทรง (เสือก) ปริพระโอษฐ์บอกล่ะเพคะ ทำไม~~
คือมีการอธิบายว่าเพราะเป็นพระนิสัยเลยไม่ชอบอธิบาย แต่ปล่อยให้นายเอกเข้าใจผิด ๆ ไปตลอด พอนายเอกทำเรื่องตรงกันข้ามกับที่คิดก็ดันกริ้ว...
อะไรฟะ... งงมากกกกกก
ที่ชื่นชมมาก ๆๆๆๆๆ คือเป็นสองเรื่องแรกเลยในนิยายวายที่อ่านเเล้วใช้ราชาศัพท์ราชาศัพท์ได้ถูกต้องหมดจด ไม่ผิดเลยสักที่ /จับผิดแล้วนะ ขอบอก
เเต่ที่ขัดใจก็มี ตรงลงท้ายประโยคทั่วไปด้วย ครับ ทั้งที่ดำเนินเรื่องมาเเบบจินตนิยาย ใช้ราชาศัพท์เเละใช้สรรพนามบุรูษที่หนึ่งด้วยคำว่า ข้า/เจ้า
เราคิดว่าความจริงควรลงด้วยคำว่า ขอรับ อะไรแบบนี้จะเหมาะกับโทนเรื่องกว่า
บรรยากาศในเรื่องเกือบดี เกือบเชื่อว่ามีนครไมซีนอยู่จริง แต่แบบมันไม่สุดนะ
คือเจ้าชายหก นี่ให้อารมณ์จีนมาก องค์ชายหกอะไรงี้
เเต่ชื่อตัวละครเป็นอังกฤษบ้าง สันสกฤตบ้าง
มีดูฤกษ์ยาม เป็นอินเดียไปอีก
อ่านไปก็ท่องไปว่านครในจินตนาการ ๆๆๆๆๆๆๆ
ก็เลยอ่านรอดจนจบในที่สุด /ขอบคุณตัวเอง
เเต่... ที่บ่นมาไม่ใช่ว่าไม่ดี ไม่สนุก
สายดราม่า ชอบเเนวทาส ๆ เเบบยอมทุกอย่าง มาโซ ๆ ทำร้ายจิตใจเคะอย่างร้ายกาจ เเต่ความจริงพระเอกโคตรจะรักเเละเเสนดีอย่างไม่มีใครเทียบ
ชอบสองเรื่องนี้เเน่นอนอะ ฟันธง
นี่ชอบเป็นบางช่วง หน่วงหัวใจดีเหมือนกัน
อ๊ะ! ทีสำคัญที่สุดคือรูปปกสวยมาก!
สารภาพอย่างไม่อายว่าซื้อเพราะปก 55555
เเต่ภาพประกอบด้านใน (มีเฉพาะเรื่องรามิเรส, เฮเดสไม่มีนะ) ไม่สวย บอกเลยว่าไม่สวย
นี่ขนาดติ่งอ.เลล่าคนวาดขั้นสุด เเต่บอกตรง ๆ เลยว่าไม่สวย สัดส่วนประหลาดเเละความเย้ายวนในรูปไม่มี โคตรเเห้งเเล้ง จืดชืดมาก (ในขณะที่ปกโคตรสวย 555555555)
ปล. อ่านงานนักเขียนคนนี้มาสองเรื่องติดกัน จับทางได้แล้วว่าเขาชอบเขียนเเนวไหน 555555
แต่นี่รู้สึกว่าคนเขียนได้รับอิทธิพลจากป้าอี๊ด ทมยันตีเยอะมาก เราว่าเขาน่าจะอ่านนิยายป้าอี๊ดภายใต้ปลายปากกาชื่อลักษณวดีมาแน่นอนเลยล่ะ สัมผัสได้ 5555555555
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in