"แม้จะคาดไม่ถึงว่าตัวเองต้องมาจบชีวิตด้วยวัยเพียง 19 ปี แต่เฟิ่งหมิงก็คิดไม่ถึงยิ่งกว่าว่าวิญญาณของเขาจะข้ามไปสู่มิติเวลาอื่นเพื่อเข้าร่างใหม่ หนำซ้ำเจ้าของร่างเดิมยังมีตำแหน่งเป็นถึงองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์ จะเป็นรัชทายาทของราชวงศ์ไหนก็ช่างปะไร สิ่งที่สำคัญคือเขาจะได้กลับมาใช้ชีวิตเสวยสุขในร่างใหม่ต่างหาก!

แต่เรื่องราวกลับไม่ได้ราบรื่นเหมือนอย่างที่เฟิ่งหมิงฝันเอาไว้แม้แต่น้อย...
เขาไม่มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับดินแดนและห้วงเวลานี้เลยแม้แต่นิดเดียว แล้วจะสวมบทบาทรัชทายาทจอมปลอมให้แนบเนียนได้อย่างไรเล่า?
ไม่เพียงแต่เท่านั้น เขาต้องมาเจอกับหรงเถียน อ๋องหนุ่มที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และเป็นขุนนางกังฉินตัวฉกาจเข้าอีก หนำซ้ำเจ้าหรงอ๋องคนนี้ยังชอบแสดงท่าทีที่ประกาศอย่างชัดเจนว่าองค์รัชทายาทเป็นแค่ลูกไก่ในกำมือตัวเอง

แล้วเฟิ่งหมิงจะเอาตัวรอดได้หรือไม่?"


ความเห็นหลังอ่านจบ: เอาไป ⭐️⭐️⭐️⭐️ (4/5) คะเเนน พอ

ก่อนอื่นขอบอกว่า หลายคนพูดมาก่อนหน้านี้เเล้วว่าเรื่องนี้ยืดมากกกกกก ออกทะเลสุด ๆ เพราะงั้นให้อ่านเเค่เล่ม 1-7 พอ
เราก็เลยปฏิบัติตามคำสอน(?)ด้วยความเชื่อฟัง เลยอ่านเเค่เล่ม 1-7
ซึ่งเล่ม 1-7 นี้จะเเบ่งออกเป็นสองภาคเเละมีชื่อตอน ดังนี้

ภาคเเรก
เล่ม 1. ตอน ย้อนอดีตสู่ซีเหลย
เล่ม 2. ตอน เมื่อรัชทายาทเป็นราชทูต
เล่ม 3. ตอน กลลวงที่โป๋วเจี๋ยน
เล่ม 4. ตอน เหมันต์ระทม

ภาคสอง
เล่ม 5. ตอน สายหมอกแห่งม่านมายา
เล่ม 6. ตอน ห้วงนิทราอันมืดมิด
เล่ม 7. ตอน พระอาทิตย์ทรงกลด

ไล่ชื่อตอนเเละเรียงเล่มตามลำดับให้เสร็จเเล้ว ก็ต้องขอบอกว่ามีความสับสนทางเพศ... เอ๊ย ไม่ใช่ สับสนกับตัวเล่มมาก เพราะนางไม่เขียนเลขเล่มให้จ้า
คือคนอ่านต้องรับรู้เอาเอง ต้องเรียงเอาเองด้วยสัญชาตญาณนะ ฮืออออ T______________T

เข้าเรื่องกัน!
นายเอกเฟิ่งหมิงช่วยเด็กที่กำลังข้ามถนนไม่ให้ประสบอุบัติเหตุจนตัวเองตายเอง เลยได้รับความช่วยเหลือจากพ่อเด็กคนนั้น ที่อ้างว่าตัวเองมีพลังพิเศษทางวิญญาณช่วยให้เข้าร่างอีกมิติหนึ่ง
เฟิ่งหมิงตื่นมาพบว่าตัวเองเป็นรัชทายาทของดินเเดนที่มีชื่อว่าซีเหลย
เเละพบว่าตัวเองเป็นเเค่รัชทายาทหุ่นเชิด ตัวจริงที่คุมอำนาจทุกอย่างในมือคือหรงอ๋อง... ที่ชอบข่มขุ่คุกคามเจ้าของร่างเดิม (เเน่นอนว่าย่อมต้องตกเป็นของเล่นในเวลากลางคืนด้วย) ตอนหลังหรงอ๋องรู้ว่าวิญญาณข้างในไม่ใช่รัชทายาทคนเดิม เเละเริ่มสนใจในตัวของเฟิ่งหมิงจริง ๆ
ความรอบรู้ วิทยาการสมัยใหม่, ความสดใส รวมไปจนถึงการไม่เกรงกลัวใครของเฟิ่งหมิงทำให้หรงเถียน (หรงอ๋อง) สนใจตัวเขาเเละสุดท้ายก็รักเฟิ่งหมิงขึ้นมาจริง ๆ
สองคนก็รักกันนะ เเต่ไม่ค่อยหวานมากเท่าไร (มั้ง)
ต่อมาเฟิ่งหมิงก็ได้รู้ว่าจริง ๆ เเล้วตัวเองนั้นเป็นรัชทายาทคือตัวปลอม
รัชทายาทตัวจริงก็คือหรงเถียนนี่เเหละ เพราะตอนที่พ่อหรงเถียน (ในเรื่องเรียกว่าต้าอ๋อง) ขึ้นครองราชย์ สถานการณ์บ้านเมืองเเละในวังยังไม่เข้าที่เข้าทาง
จึงส่งตัวรัชทายาทตัวจริงไปให้หรงอ๋อง (คนเก่า) เลี้ยงดู
เเละสลับตัวเอาลูกคนอื่นมาเป็นรัชทายาทตัวปลอมเเทน (ตรงนี้คืออันเหอ เจ้าของร่างที่เฟิ่งหมิงมาสิง)
ที่พีคคือต้าอ๋องรัชกาลเก่าไม่ได้รักกันกับฮองเฮา เเค่อยากสืบทอดสกุล เเต่คนรักตัวจริงของต้าอ๋องก็คือหรงอ๋อง (คนเก่า) นั่นเเหละ
ถึงได้กล้าส่งลูกจริง ๆ ไปให้เลี้ยงดู เพราะรู้ว่าหรงอ๋องจะไม่มีทางทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเเน่นอน
อันนี้เล่าไม่ละเอียดนะ จริง ๆ เรื่องมันจะชิงไหวพริบเกี่ยวกับเรื่องบัลลังก์ของซีเหลยมากกว่า

ซึ่งตอนเเรกนี่เราอ่านเเล้วติดลมบนมาก สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นงานวายที่อ่านเเล้วติดมากในรอบหลายปี คือระยะเวลาสามวันอ่านจบไปห้าเล่ม
สนุกแบบวางไม่ได้ เเล้วนายเอกฉลาด ไม่น่ารำคาญ
เเต่จุดที่เรารู้สึกเบื่อคือตอนปลายของเล่ม 5 สักประมาณตอน 4/5 ของเล่ม เลยหยุดพักไป
พอพักไปทีนี้ ค้างเอาไว้ยาวเป็นอาทิตย์เลย กว่าจะหยิบมาอ่านต่อจนจบเล่ม 5 เเล้วก็ต่อ 6-7 ยาวไปจนจบภาคสองในหนึ่งคืน

บอกตามตรง เล่ม 1-4 สนุกสุดเเล้ว
ที่เหลืออีก 3 เล่มหลังนี่รู้สึกจริง ๆ ว่ายืด ว่าต้องการเขียนโชว์ความเเมรี่ซูของนายเอก (หรือตรงนี้ต้องเรียกแกรี่ สตู... แต่เฟิ่งหมิงเป็นอุเคะ คงพอเป็นซูได้นะ มั้ง?)
เอาเป็นว่า เเรก ๆ คือทำดีเลย ถือว่ามีพล็อตหลัก พล็อตรอง ตัวละครน่าสนใจ
เเถมเรื่องก็เข้มข้น มีการชิงไหวชิงพริบของตัวละคร มีการวางเเผนซ้อนเเผน ดำเนินเรื่องเก่งเเละฉลาดดี
เเต่ที่มาตกม้าตายคือ



ตรงนี้สปอยล์นะคะ ไม่อยากอ่านเจอสปอยล์กรุณาเลื่อนผ่านไป ไม่ก็ใช้สกิลทำตาเบลอด่วนค่ะ!



ตอนที่เฟิ่งหมิงจะหนีจากรั่วเยียน ที่โดนจับไปขังที่บ้านริมหน้าผา ที่ให้น้องสาวตัวเองเฝ้าไว้
เเล้วเฟิ่งหมิงทำร่มชูชีพกระโดดหนีออกจากหน้าผาได้สำเร็จ...
อันนี้อะ เราว่าเกินไปละ มึงจะซูมากไปละค่ะ เกินขอบเขตที่เจ้รับได้ 55555555555
เป็นคนจากโลกปัจจุบันทะลุมิติไปก็จริง เเต่ร่มชูชีพไม่ใช่ของที่ใครนึกจะทำก็ทำได้ปะมึงคะะะะะ สติค่ะ สติ!
ละนั่นหน้าผานะคะ ไม่ใช่สนามเด็กเล่นหรือสวนหลังบ้าน โอยยยยยยยย
นี่เเหละ เป็นจุดหักเห ที่ทำให้เราอ่านเรื่องนี้ไม่สนุกเท่าตอนเเรก ๆ ละ

ตอนหลังก็ชิงไหวชิงพริบอีก เเต่รู้สึกพระเอกเจ้าเเผนการเกิน
เเบบคาดเดาทุกสิ่งได้หมด เป็นพระเจ้าเรอะ 5555555555555555555555555555
นายเอกก็พอกัน จำกลศึกซุนวูได้เกือบหมดทั้งสามสิบหกประการ
มีความรู้ในเรื่องคณิตศาสตร์, ฟิสิกส์, เคมี ลามไปจนถึงการเกษตรผสมผสาน อย่างการทำนาขั้นบันไดไปอีก
เล่มสุดท้ายของภาคสอง (เล่ม 7) ยิ่งพีคคคคคคค เพราะนางสามารถเเก้ไขการระบาดของไข้ทรพิษได้ด้วยว่ะ เเก 5555555555555

อนึ่งนิยายเรื่องนี้มีกลิ่นอายจากการผสมผสานเรื่องราวจากหลายเรื่องด้วยกันนะ (เรียกว่าเป็นแรงบันดาลใจก็ได้อะ)
อันดับแรก คำสาปฟาโรห์ เหมือนมากกกกกกก อีตอนชิงตัวเฟิ่งหมิงไปมาเนี่ย นึกถึงนังเเครอลตลอด 55555
อันดับสอง เหยี่ยวเดือนเก้า ตรงเเถว ๆ ตอนสุดท้ายของเล่ม 2 ที่หรงเถียนวางเเผนหลอกให้เฟิ่งหมิงกินผลไม้ที่มีสารเร่งพิษให้ออกฤทธิ์เร็วขึ้นเพื่อเป็นการกดดันให้ศัตรูต้องยอมถอนพิษให้ เหมือนเป๊ะค่ะ พี่น้องคะ!
อันดับสาม องค์หญิงกำมะลอ นิสัยเเละคาร์เเรกเตอร์ของเฟิ่งหมิง ซน ๆ เเก่น ๆ เหมือนกัน


สรุป:
ถ้าพี่เฟื่องจะรีปริ้นท์เรื่องนี้ใหม่หมด เล่ม 1-29 ก็คงซื้อ เเละถ้ามีเล่มต่อออกมาก็คงซื้ออีกเเหละ เเต่คือต้องเว้นช่วงในการอ่านนะ ไม่งั้นจะเบื่อ


ปล. เรื่องนี้มีรีบะนะ เเละไม่ใช่แค่ครั้งเดียว คู่หลักนี่แหละน่าจะเห็นไปซักสองสามครั้งได้ ใครที่ไม่ใช่สายนี้ไม่ชอบอะไรแบบนี้ โปรดระวัง

ปปล. ส่วนคู่ที่คนสงสัยราวกับเป็นปริศนาธรรม(?)ของเรื่องนี้ ส่วนตัวเราคิดว่าลู่ตันเป็นเมะนะคะ แต่เป็นเมะหน้าสวย สายเอส ส่วนต้าอ๋องน่าเป็นแนวเคะเเมน ๆ มากกว่า
เรื่องราวของคู่นี้จบเศร้ามากกกกกกกกกกกกกก
/ปาดน้ำตา