เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ยChaitawat Marc Seephongsai
เดี๋ยวนะ นักฝัน By วรพจน์ พันธุ์พงศ์
  • รีวิวเว้ย (194) หลายคนคงเคยมี "ฝัน" ที่คิดว่าอยากจะทำให้มันเป็นจริงให้ได้สักครั้งในชีวิต บางคนฝันเล็ก ๆ อย่างการอยากมีลูกหมาน่ารัก ๆ สักตัวไว้คอยเล่นด้วยเวลาที่เรากลับมาถึงบ้าน บางคนอาจจะฝันใหญ่ขึ้นมาหน่อย อย่างการอยากมีบ้าน มีรถ เป็นของตัวเอง หรืออย่างบางคนอาจจะเรียกได้ว่าฝันใหญ่เกินตัว แต่ถ้าไม่ลองลงมือทำเราก็ไม่รู่หรอกว่าเราจะไปถึงฝันนั้นเมืองไหร่ อย่างความฝันที่อยากจะเห็นประเทศนี้กลับคืนสู่ "ประชาธิปไตย" แต่ความฝันก็ไม่เคยทำร้ายใคร ยกเว้นความฝันของ "นักประชาธิปไตย" ที่ห้วงเวลานี้ถูกทำร้ายและทำลายโดยฝ่ายรัฐบาลผู้เป็นปรปักษ์กับประชาธิปไตย
    หนังสือ : เดี๋ยวนะ นักฝัน
    โดย : วรพจน์ พันธุ์พงศ์
    จำนวน : 320 หน้า
    ราคา : 280 บาท

             "เดี๋ยวนะ นักฝัน" เป็นหนังสือที่บอกเล่าถึงชีวิต ความฝัน ของคนใครหลายคนที่เกี่ยวโยงอยู่กับประเทศที่มืดมัว ไม่ว่าจะเป็นนักต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย เป็นคนที่อาศัยอยู่ในประเทศ หรือแม้กระทั่งเป็นคนนอก (ตามนิยามของรัฐชาติ) ที่เข้ามาเกี่ยวโยงกันในประเทศนี้ ผ่านกลไกที่เรียกว่าเขตแดนและรัฐชาติ

              สิ่งหนึ่งที่ถูกตั้งคำถามอยู่บ่อย ๆ คงหนี้ไม่พ้นเรื่องของความฝัน ที่เรามักบอกใครต่อใครว่าฉันฝันถึงสิ่งนั้น ฉันฝันถึงสิ่งนี้ แต่จะมีสักกี่คนกันที่ลุกขึ้นมาก่อรูปความฝันให้กลายเป็นความจริง ด้วยสองมือ สองเท้า แม้ความฝันนั้นจะต่อต้านขนบอำนาจบางอย่างของสังคมก็ตามที ไผ่ ดาวดิน เป็นชื่อหนึ่งของนักฝัน ที่ถูกกล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้ ความฝันของไผ่ไม่เคยทำร้ายหรือคิดทำลายใคร เพียงแต่ฝันนั้นเป็นฝันที่ขัดกับนโยบายความมั่นคงของรัฐผู้เป็นปรปักษ์กับประชาธิปไตย การเลือกที่จะปิดปากคนเห็นต่าง การเลือกที่จะทำร้าย ทำลายความฝันของคนธรรมดา ๆ ที่เห็นต่างกับผู้ทรงอำนาจภายในรัฐ ดูจะเป็นเรื่องที่คนเหล่านี้กระทำได้อย่างดี สนุกสนานสำราญใจ โดยลืมคิดไปว่าภาระหน้าที่ของพวกเขาคือ "ปกป้องประชาชน" มิใช่ทำร้ายคนในชาติผ่านกลไกและกระบวนการต่าง ๆ ที่พวกเขาสร้างขึ้น

              "เดี๋ยวนะ นักฝัน" ยังทำหน้าที่ลอกเล่าเรื่องราวของนักฝันอีกหลาย ๆ นัก ที่ต่างผลักดันความฝัน ก่อรูปให้เกิดเป็นความจริงด้วยมือของพวกเขาเอง หลายครั้งความฝันขัดต่อความมั่นคงของผู้มีอำนาจที่มาจากความไม่ชอบธรรม หลายครั้งความฝันขัดต่อขนบวัฒนธรรมอันดี (ที่สังคมนี้สร้างขึ้น) ของสังคม แต่เหล่าบรรดานักฝันเหล่านี้ก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดฝัน แม้ความฝันนั้นจะถูกพรากไปด้วยกรงขังหรือความตายก็ตามแต่ นักฝันเหล่านี้ก็พร้อมที่จะทำให้ความฝันนั้นเป็นจริง หรืออย่างน้อยถ้าชีวิตถูกหยุดลงด้วยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ความฝันของนักฝันเหล่านี้ยังคงถูกส่งต่อให้กับบรรดานักฝันคนต่อ ๆ ไป จากมือสู่มือ จากฝันสู่ฝัน จนกส่าวันนั้นจะมาถึง วันที่ฝันกลายเป็นจริง

             "เผด็จการจงพินาศ ประชาธิปไตยจงเจริญ" คือหนึ่งตัวอย่างของความฝัน ที่ถูกส่งต่อจากคนหนึ่งคน สู่คนหลาย ๆ คนในสังคม ที่พยายามก่อรูป สร้างฝันนั้นให้เป็นจริง  

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in